لایت موهای چتری

لایت موهای چتری : در واقع، نیروی رسم آنقدر قوی است که آنها دیگر احساس نمی کردند که او با هیچ کودک دیگری متفاوت است – به جز زمانی که برخی ناهنجاری های کنجکاو این واقعیت را به آنها یادآوری کرد.

رنگ مو : تکان می خورد – «فقط «عزیزم» برای مدتی؟ تا زمانی که به نام بهتری فکر کنی؟» آقای باتن غرغر کرد. او با تندی پاسخ داد: “نمی دانم.” “فکر می کنم ما تو را متوشالح صدا خواهیم کرد.” III حتی پس از اینکه اعضای جدید خانواده باتن موهایش را کوتاه کردند.

لایت موهای چتری

لایت موهای چتری : سپس به رنگ مشکی غیرطبیعی کم رنگ کردند، صورتش را آنقدر نزدیک تراشیدند که برق زد و لباس‌های کوچک پسرانه‌ای که به سفارش یک فرد هولناک ساخته شده بود پوشیده بود.

لینک مفید : لایت و هایلایت مو

خیاط، برای باتن غیرممکن بود که این واقعیت را نادیده بگیرد که پسرش بهانه بدی برای اولین نوزاد خانواده است. بنجامین باتن علیرغم خمیدگی سالخورده‌اش – چون به این نام او را به‌جای متوشالح مناسب اما بداخلاق صدا می‌زدند – پنج فوت و هشت اینچ قد داشت. لباس‌هایش این را پنهان نمی‌کرد.

بریدن و رنگ کردن ابروهایش هم این حقیقت را پنهان نمی‌کرد که چشم‌های زیرین پژمرده و آب‌ریزش و خسته بودند. در واقع، پرستار نوزادی که از قبل نامزد شده بود، پس از یک نگاه، با حالتی بسیار خشمگین از خانه خارج شد. اما آقای باتن بر هدف تزلزل ناپذیر خود پافشاری کرد. بنیامین بچه بود و بچه ای که باید بماند.

در ابتدا او اعلام کرد که اگر بنیامین شیر گرم دوست ندارد، می تواند به طور کامل بدون غذا بماند، اما در نهایت بر او غالب شد تا به پسرش نان و کره و حتی بلغور جو دوسر را از طریق مصالحه بدهد. یک روز جغجغه‌ای را به خانه آورد و با دادن آن به بنیامین، اصرار کرد که باید «با آن بازی کند»، پس از آن پیرمرد با حالتی خسته آن را گرفت و صدای جغجغه‌های اطاعت‌آمیز آن در طول روز شنیده می‌شد.

با این حال، شکی وجود ندارد که صدای جغجغه او را خسته کرده است، و وقتی تنها می‌ماند، سرگرمی‌های آرامش‌بخش دیگری پیدا می‌کند. به عنوان مثال، آقای باتن یک روز متوجه شد که در هفته قبل بیش از هر زمان دیگری سیگار کشیده است – پدیده ای که چند روز بعد توضیح داده شد، وقتی که به طور غیرمنتظره ای وارد مهد کودک شد.

اتاق را پر از مه آبی کم رنگ و کم رنگ دید. بنجامین، با حالتی گناهکار در صورتش، سعی می کرد تا لبه یک هاوانای تاریک را پنهان کند. البته این امر مستلزم یک کتک زدن شدید بود، اما آقای باتن متوجه شد که نمی تواند خود را به مدیریت آن برساند. او فقط به پسرش هشدار داد که “رشد او را متوقف خواهد کرد.” با این وجود، او بر رفتار خود پافشاری کرد.

او سربازان سربی را به خانه آورد، قطارهای اسباب بازی آورد، حیوانات دلپذیر بزرگی را که از پنبه ساخته شده بودند، آورد، و برای کامل کردن توهمی که ایجاد می کرد – حداقل برای خودش – مشتاقانه از منشی در اسباب بازی فروشی خواست که آیا ” اگر کودک آن را در دهانش بگذارد، رنگ از اردک صورتی جدا می شود. اما بنیامین علیرغم همه تلاش‌های پدرش از علاقه‌مندی خودداری کرد.

او از پله‌های پشتی می‌دزدید و با جلدی از دایره‌المعارف بریتانیکا به مهد کودک برمی‌گشت، که یک بعدازظهر روی آن منافذ می‌گذاشت، در حالی که گاوهای پنبه‌ای و کشتی نوح او روی زمین رها می‌شدند. در برابر چنین سرسختی، تلاش های آقای باتن فایده چندانی نداشت. حسی که در بالتیمور ایجاد شد، در ابتدا شگفت انگیز بود.

نمی توان تعیین کرد که این اتفاق ناگوار از نظر اجتماعی چه هزینه ای برای و نزدیکان آنها خواهد داشت، زیرا شروع جنگ داخلی توجه شهر را به چیزهای دیگری جلب کرد. چند نفری که بی‌وقفه مؤدب بودند، مغزشان را برای تعریف و تمجید از والدین به هم ریختند – و در نهایت به ابزار مبتکرانه‌ای برخورد کردند که اعلام کردند نوزاد شبیه پدربزرگش است.

لایت موهای چتری : واقعیتی که به دلیل وضعیت استاندارد پوسیدگی که در همه مردان رایج است. هفتاد، قابل انکار نیست. آقا و خانم راجر باتن راضی نبودند و پدربزرگ بنجامین به شدت مورد توهین قرار گرفت. بنیامین، زمانی که بیمارستان را ترک کرد، زندگی را همانگونه که آن را پیدا کرد گرفت. چند پسر کوچک را آوردند تا او را ببینند.

و او یک بعدازظهر سخت را گذراند و سعی کرد به سنگ‌پوش‌ها و سنگ‌های مرمر علاقه‌مند شود – او حتی به طور کاملاً تصادفی موفق شد پنجره آشپزخانه را با سنگی از شلیک گلوله بشکند. که پنهانی پدرش را به وجد آورد. پس از آن بنیامین تدبیر کرد که هر روز چیزی را بشکند، اما این کارها را فقط به این دلیل انجام داد که از او انتظار می‌رفت و به این دلیل که ذاتاً متعهد بود.

وقتی تضاد اولیه پدربزرگش از بین رفت، بنیامین و آن آقا از همراهی یکدیگر لذت زیادی بردند. ساعت‌ها می‌نشستند، این دو، از نظر سن و تجربه، و مانند دوستان قدیمی، با یکنواختی خستگی‌ناپذیر درباره وقایع آهسته روز بحث می‌کردند. بنیامین در حضور پدربزرگش بیشتر از پدربزرگش احساس آرامش می کرد.

آنها همیشه تا حدودی از او می ترسیدند و با وجود اقتدار دیکتاتوری که بر او اعمال می کردند، اغلب او را «آقا» خطاب می کردند. او در سنین ظاهراً بزرگ ذهن و بدن خود در بدو تولد مانند هر کس دیگری متحیر بود. او آن را در مجله پزشکی خواند، اما دریافت که قبلاً چنین موردی ثبت نشده بود. به اصرار پدرش سعی کرد صادقانه با پسران دیگر بازی کند و اغلب در بازی‌های ملایم‌تر شرکت می‌کرد.

فوتبال بیش از حد او را تکان داد و می‌ترسید که در صورت شکستگی استخوان‌های قدیمی‌اش از بافتن امتناع کنند. زمانی که پنج ساله بود به مهدکودک فرستاده شد و در آنجا به هنر چسباندن کاغذ سبز روی کاغذ نارنجی، بافتن نقشه های رنگی و ساخت گردنبندهای مقوایی جاودانه پرداخت. او تمایل داشت در میان این کارها به خواب برود، عادتی که هم معلم جوانش را آزرده و هم می ترساند.

لایت موهای چتری : برای تسکین او از والدینش شکایت کرد و او از مدرسه اخراج شد. راجر باتنز به دوستان خود گفت که احساس می کنند او خیلی جوان است. زمانی که او دوازده ساله بود والدینش به او عادت کرده بودند.