مدل هایلایت در مو

مدل هایلایت در مو : به عنوان دست خط در پایان. او عمویش را در پایان اکتبر ترک کرد، با وعده بازگشت اوایل دسامبر. برای او کاملاً واضح به نظر می رسید که قدرت نوشتن خودکار پیرمرد به سرعت در حال توسعه است و برای اولین بار او مشتاق دیداری بود که وظیفه را با علاقه ترکیب می کرد. اما در بازگشت ابتدا ناامید شد. او فکر کرد عمویش پیرتر به نظر می رسید.

رنگ مو : اما آنها قهرمانان بزرگ اهداف کوچک، حامیان سخاوتمندانه علوم عجیب و غریب، بنیانگذاران فرقه های رکیک، راهنمایان قابل اعتماد به مراتع فرعی علم و دانش بودند. آدریان یک مرجع در بارور کردن ارکیده ها بود. او زمانی خانواده‌ای را که در زندگی می‌کردند نگه داشته بود، تا اینکه ضعف مادرزادی ریه‌ها او را مجبور کرد به دنبال آب‌وهوای کمتر سخت‌گیرانه‌تر در آب‌آبی آفتاب‌گیر ساحل جنوبی باشد.

مدل هایلایت در مو

مدل هایلایت در مو : جایی که من او را دیده بودم. گهگاه یکی از روحانیون محلی را تسکین می داد. پدرم او را به‌عنوان یک واعظ خوب توصیف کرد که موعظه‌های طولانی و الهام‌بخشی را از متونی که بسیاری از مردان آن را بی‌سود می‌دانستند ایراد کرد. او می افزاید: «یک دلیل عالی برای حقیقت آموزه الهام مستقیم کلامی». آدریان بورلسور با دستانش بسیار باهوش بود. قلمزنی او نفیس بود.

لینک مفید : لایت و هایلایت مو

او تمام مقالات علمی خود را به تصویر کشید، نقش‌های چوبی خود را ساخت، و آثاری را که در حال حاضر اصلی‌ترین ویژگی مورد علاقه در کلیسا در است، حکاکی کرد. او در تراشیدن سیلوئت برای خانم‌های جوان و خوک‌ها و گاوهای کاغذی برای بچه‌های کوچک مهارت بسیار هوشمندانه‌ای داشت و بیش از یک ساز بادی پیچیده را به‌اختیار خودش ساخت.

وقتی پنجاه ساله بود آدریان بورلسور بینایی خود را از دست داد. او در مدت کوتاهی خود را با شرایط جدید زندگی وفق داده بود. او به سرعت خواندن خط بریل را یاد گرفت. واقعاً حس لامسه او آنقدر شگفت انگیز بود که هنوز می توانست علاقه خود را به گیاه شناسی حفظ کند. گذراندن انگشتان بلند و انعطاف پذیر او از روی یک گل وسیله کافی برای شناسایی آن بود.

اگرچه گاهی اوقات از لب هایش استفاده می کرد. چندین نامه از او در میان نامه های پدرم پیدا کرده ام. در هیچ موردی چیزی وجود نداشت که نشان دهد او به کوری مبتلا شده بود و این در حالی بود که در فاصله خطوط صرفه جویی ناروا می کرد. در اواخر عمرش به پیرمرد قدرت لمسی نسبت داده می‌شد که تقریباً عجیب به نظر می‌رسید: گفته می‌شود.

که او می‌توانست فوراً رنگ روبانی را که بین انگشتانش گذاشته بود تشخیص دهد. پدرم این ماجرا را نه تایید کرد و نه تکذیب. من آدریان بورلسور لیسانس بود. برادر بزرگتر او جورج در اواخر عمر ازدواج کرده بود و یک پسر به نام یوستاس از خود به جای گذاشت که در عمارت غم انگیز گرجی در زندگی می کرد.

جایی که می توانست بدون مزاحمت در جمع آوری مطالب برای کتاب بزرگ خود در مورد وراثت کار کند. او نیز مانند عمویش مرد قابل توجهی بود. همیشه طبیعت گرا به دنیا آمده بودند، اما یوستاس در درجه خاصی از قدرت نظام مند کردن دانش خود برخوردار بود. او تحصیلات دانشگاهی خود را در آلمان گذرانده بود.

و سپس، پس از کار در وین و ناپل، به مدت چهار سال در آمریکای جنوبی و شرق سفر کرد و ذخیره عظیمی از مواد را برای مطالعه جدید در مورد فرآیندهای تنوع جمع آوری کرد. . او به تنهایی در با ساندرز منشی خود زندگی می کرد، مردی که شهرت تا حدی مشکوک در منطقه داشت، اما قدرت او به عنوان یک ریاضیدان، همراه با توانایی های تجاری او، برای یوستیس بسیار ارزشمند بود.

مدل هایلایت در مو : عمو و برادرزاده کمی همدیگر را می دیدند. بازدیدهای یوستاس به یک هفته در تابستان یا پاییز محدود می‌شد: هفته‌های طولانی، که تقریباً به آرامی صندلی حمامی که پیرمرد در امتداد جلوی دریای آفتابی کشیده شده بود، کشیده می‌شد. در روش خود، این دو مرد به یکدیگر علاقه داشتند، گرچه صمیمیت آنها بدون شک اگر دیدگاه های مذهبی مشابهی داشتند، بیشتر می شد.

آدریان به عقاید انجیلی قدیمی دوران جوانی خود پایبند بود. برادرزاده‌اش سال‌ها در فکر پذیرش بودیسم بود. هر دوی این افراد همچنین دارای سکوتی بودند که بورلواورها همیشه نشان می‌دادند و دشمنانشان گاهی آن را ریاکاری می‌نامیدند. با آدریان، در مورد چیزهایی که انجام نشده رها کرده بود، درنگ بود.

اما با یوستاس به نظر می رسید که پرده ای که او بسیار مراقب بود آن را باز نکند چیزی بیش از یک اتاق نیمه خالی پنهان می کرد. دو سال قبل از مرگ، آدریان بورلسور قدرت نه چندان معمول نوشتن خودکار را که برای خودش ناشناخته بود، توسعه داد. یوستاس به طور تصادفی این کشف را انجام داد. آدریان روی تخت نشسته بود و مشغول خواندن بود.

انگشت سبابه دست چپش نویسه‌های خط بریل را دنبال می‌کرد، که برادرزاده‌اش متوجه شد که مدادی که پیرمرد در دست راستش گرفته بود به آرامی در صفحه مقابل حرکت می‌کرد. صندلیش را کنار پنجره گذاشت و کنار تخت نشست. دست راست به حرکت خود ادامه داد و اکنون به وضوح می‌توانست ببیند که آنها حروف و کلماتی هستند که در حال شکل گیری است.

دست نوشت: «پادشاه جورج سوم در سال ۱۷۶۰ بر تخت نشست. «جمعیت، اسمی از انبوه؛ مجموعه‌ای از افراد – آدریان بورلسور، یوستاس بورلسور». عمویش در حالی که کتاب را می بندد، به نظرم می رسد که بهتر است از آفتاب بعد از ظهر حداکثر استفاده را بکنید و همین الان قدم بزنید. یوستا در حالی که جلد را برمی داشت پاسخ داد: «فکر می کنم شاید این کار را بکنم. “من خیلی دور نمی روم.

و وقتی برمی گردم می توانم آن مقالاتی را در نیچر که در مورد آنها صحبت می کردیم برای شما بخوانم.” او در امتداد تفرجگاه رفت، اما در اولین پناهگاه توقف کرد، و در گوشه ای که به بهترین وجه از باد محافظت می شود، نشست و کتاب را در اوقات فراغت بررسی کرد. تقریباً هر صفحه با یک جنگل بی معنی از علامت های مداد نمره گذاری می شد.

مدل هایلایت در مو : ردیف هایی از حروف بزرگ، کلمات کوتاه، کلمات طولانی، جملات کامل، برچسب های کتاب کپی. در واقع، همه چیز شبیه یک کتاب کپی بود، و یوستاس با بررسی دقیق‌تر فکر کرد که شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد دستخط ابتدای کتاب، اگرچه خوب بود، تقریباً چندان خوب نبود.