لایت زدن مو

لایت زدن مو : اجساد خونین مردان جوان. طناب گیبت به شدت آویزان است، گلوله های شاهزاده ها پرواز می کنند، موجودات قدرت با صدای بلند می خندند، و همه این چیزها ثمر می‌دهد – و خوب است.

رنگ مو : و ما را هنوز سیر نشده درود می فرستید، از همه ثروت شما هرگز یک دلار وجود ندارد اما مرگ کارگران را نشان می دهد. ما تمام تلاش خود را کرده ایم تا به شما آرامش دهیم، و روی پشم زرشکی دراز می کشی. زیرا اگر خون بهای تمام دارایی شما باشد خدای خوب، ما به طور کامل پرداخت کردیم! در حال حاضر هرگز یک مین منفجر به آسمان وجود ندارد اما ما برای شما زنده به گور شده ایم.

لایت زدن مو

لایت زدن مو : در حال حاضر هرگز یک کشتی شکسته به سمت ساحل حرکت نمی کند اما ما خدمه وحشتناک آن هستیم. برو مردگان ما را به حساب سرخابی ها برسان و کارخانه هایی که در آن می چرخیم. اگر خون بهای مال نفرین شده شما باشد خدای خوب، ما آن را پرداخت کردیم! ما هزار سال است که همه شما را سیر کرده ایم، چون این عذاب ما بود.

لینک مفید : لایت و هایلایت مو

میدونی از همان روزهایی که ما را در مزارع خود به زنجیر بستید به اعتصاب یک هفته پیش. تو زندگی ما و بچه ها و همسرانمان را خوردی و به ما گفته شده که این سهم قانونی شماست. اما اگر خون بهای مال حلال شما باشد، خدای خوب، ما آن را منصفانه خریدیم! دو “حکومت وحشت” ( از «یک یانکی کانکتیکات در دربار شاه آرتور» ) (طنزنویس مورد علاقه آمریکا، ۱۸۳۷-۱۹۱۰) دو «حکومت وحشت» وجود داشت.

اگر آن را به خاطر بسپاریم و در نظر بگیریم. یکی با اشتیاق داغ دست به قتل زد، دیگری با خونسردی بی رحم. یکی فقط چند ماه و دیگری هزار سال به طول انجامید. یکی ده هزار نفر و دیگری صد میلیون نفر را کشت. اما لرزه های ما همه به خاطر “وحشت” های ترور جزئی، ترور لحظه ای است.

در حالی که وحشت مرگ سریع با تبر در مقایسه با مرگ مادام العمر از گرسنگی، سرما، توهین، ظلم و دل شکستگی چیست؟ مرگ سریع با صاعقه در مقایسه با مرگ با آتش آهسته در خطر چیست؟ یک گورستان شهری می‌تواند حاوی تابوت‌هایی باشد که با آن وحشت مختصر پر شده‌اند که به همه‌ی ما سخت‌کوش آموخته‌ایم که در آن بلریم و برای آن سوگواری کنیم.

اما تمام فرانسه به سختی می‌توانست تابوت‌هایی را که با آن وحشت قدیمی‌تر و واقعی پر شده بود، نگه دارد – آن وحشت تلخ و وحشتناک غیرقابل توصیفی که به هیچ‌کدام از ما یاد نگرفته‌ایم که در وسعت یا ترحمش آن‌طور که شایسته است ببینیم. (به نقل از مجوز ویژه هارپر و برادرز.) در میدان ترافالگار ( از «آوازهای ارتش شب» ) نوشته فرانسیس دبلیو ال آدامز (صفحه ۲۱۹ را ببینید ) ستارگان از میان آبی دودی کم نور می درخشیدند.

ناقوس های کلیسا به صدا در می آمدند. سه دختر با بازوهای بنددار در حال عبور بودند، پایکوبی و آواز خواندن. سرشان برهنه بود. دامن های کوتاهشان تاب می خورد همانطور که آنها پیش رفتند؛ سینه های روسری پوشیده شده آنها در حالی که آواز میخواندند بالا میرفت آهنگ سرکش آنها خیلی تمیز نبود، زنانه دراز کشیده بودند.

اما من را کاملاً هیجان زده کرد با چالش خود را به کار استاد روز شرور و شب بدنام، با تهدید آن برای ثروتمند دزد، مغرور، آزاده محترم. و من خندیدم و با صدای بلند برای آنها فریاد زدم: و برای من فریاد زدند! « دختران، این فریاد است، فریادی که ما خواهیم کرد وقتی با تفنگ و بیل، ما ایستاده ایم، با پرچم سرخ قدیمی که برافراشته است.

روی سنگرها! ” سخنور در سنگر ( از «بیچارگان» ) نوشته ویکتور هوگو (به صفحه ۱۸۲ مراجعه کنید ) دوستان، ساعتی که ما در آن زندگی می کنیم و در آن با شما صحبت می کنم، ساعتی غم انگیز است، اما این بهای وحشتناک آینده است. انقلاب یک دروازه است. اوه! نسل بشر باید رهایی یابد، ارتقا یابد و تسلی داده شود!

لایت زدن مو : ما آن را در این سنگر تأیید می کنیم. فریاد عشق از کجا بلند می شود، اگر از قله ایثار نباشد؟ ای برادران من، اینجا محل اتصال بین اندیشمندان و رنج‌کشان است. این سنگر نه از سنگفرش، نه از چوب و نه از آهن ساخته شده است. از دو تپه ساخته شده است، تلی از اندیشه و تلی از غم. بدبختی در اینجا با ایده آل مواجه می شود.

اینجا روز شب را در آغوش می‌گیرد و می‌گوید: من با تو می‌میرم و تو با من زاده می‌شوی. از فشار همه ویرانی ها ایمان می جوشد. رنج ها عذاب خود را به اینجا می آورند و ایده ها جاودانگی خود را. این عذاب و این جاودانگی برای آمیختن و ترکیب مرگ ماست. برادران، هر که اینجا بمیرد در تابش آینده می میرد و ما وارد قبری می شویم که سپیده دم روشن شده است.

اروپا: سال های ۷۲ و ۷۳ این ایالت ها نوشته والت ویتمن (انقلاب های اروپایی ۱۸۴۸-۴۹) ناگهان از لانه ی کهنه و خواب آلودش، لانه ی بردگان بیرون آمد، مثل رعد و برق نیمه غافلگیرانه بیرون آمد، پاهایش بر خاکسترها و ژنده ها، دست هایش را به گلوی پادشاهان محکم کرده است. ای امید و ایمان! ای پایان دردناک زندگی میهن پرستان تبعیدی!

ای بسیاری از قلب بیمار! به امروز بازگردید و خود را تازه کنید. و تو، برای نجس کردن مردم پرداختی! ای دروغگو، مارک! نه برای رنج های بی شمار، قتل ها، شهوات، زیرا دزدی درباری در اشکال مختلف آن، که از سادگی خود، دستمزد مرد فقیر را کرم می‌آورد، برای بسیاری وعده ای که به لب های سلطنتی سوگند خورده و شکسته شده و در شکستن به آن می خندند.

سپس در قدرت آنها، نه برای همه اینها، ضربات به انتقام رسید، یا سر بزرگواران افتاد; مردم وحشیگری پادشاهان را تحقیر کردند. اما شیرینی رحمت نابودی تلخی را به همراه داشت و پادشاهان ترسیده برمی گردند. هر کدام با قطار خود به ایالت می آیند – جلاد، کشیش، باجگیر، سرباز، وکیل، ارباب، زندانبان، و قاتل. با این حال، در پشت همه، پایین آوردن.

لایت زدن مو : دزدی – اینجا، یک شکل، مبهم مانند شب، پوشیده شده بی پایان، سر، جلو، و شکل، در چین های قرمز مایل به قرمز، که هیچ کس چهره و چشمانش را نمی بیند، از میان لباس هایش فقط این – لباس های قرمز که با بازو بلند شده اند، یک انگشت، خمیده، به سمت بالا نشان داده شده است، مانند سر یک مار ظاهر می شود. در همین حال، اجساد در گورهای تازه ساخته شده اند.