رنگ لایت تیره جلو مو

رنگ لایت تیره جلو مو : شهردار گفت: “البته که نه.” “من فقط – سلام! این چه چیزی است که شما لگد می زنید؟” “چی؟” گفتم، نگاهی به پایین انداختم و در عین حال ناخواسته یک ضربه دیگر زدم.

رنگ مو : شهردار مشغول تلاش برای زدن جرقه ای به درخت خود بود. در حال حاضر آن را روشن کرد، آن را روی پیپ خود کشید، چهار پفک تجویز شده را برداشت، خاکستر را از کاسه بیرون آورد و لوله را به سختی در جیبش عوض کرد. “جمجمه گم شده؟” او درخواست کرد. با بی حوصلگی گفتم: بله. شهردار به آرامی طومار را باز کرد و شروع به خواندن کرد و از برتونی به فرانسوی ترجمه کرد.

رنگ لایت تیره جلو مو

رنگ لایت تیره جلو مو : و این چیزی است که او خواند: «روی صخره های سنت گیلداس، ۱۳ آوریل ۱۷۶۰. «در این روز، به دستور کنت سوئیسیک، ژنرال کل نیروهای برتون که اکنون در جنگل کرسلک خوابیده است، اجساد سی و هشت سرباز انگلیسی هنگ‌های ۲۷، ۵۰ و ۷۲ فوت در این نقطه به خاک سپرده شدند. همراه با اسلحه و تجهیزات آنها.” شهردار مکثی کرد و نگاهی تامل برانگیز به من انداخت.

لینک مفید : لایت و هایلایت مو

گفتم: برو، لو بیهان. شهردار ادامه داد: “با آنها، طومار را چرخاند و از طرف دیگر خواند، جسد آن خائن پستی که قلعه را به انگلیسی ها خیانت کرد، دفن شد. نحوه مرگ او چنین بود: به دستور اکثریت کنت نجیب سوئیسیک، خائن را ابتدا با علامت نوک پیکان بر پیشانی او زدند، آهن در گوشت سوخت و به شدت فشار داده شد تا حتی به استخوان جمجمه بسوزد.

سپس خائن را بیرون بردند. او اعتراف کرد که انگلیسی ها را از جزیره گروکس راهنمایی کرده است. با وجود اینکه یک کشیش و یک فرانسوی بود، دفتر کشیشی خود را زیر پا گذاشت تا به او در کشف رمز عبور قلعه کمک کند. این رمز عبور را هنگام اعتراف از یک جوان اخاذی کرد. دختر برتونی که عادت داشت از طرف جزیره گروکس پارو بزند تا با شوهرش در قلعه ملاقات کند.

وقتی قلعه سقوط کرد، این دختر جوان که از مرگ شوهرش دیوانه شده بود به دنبال کنت سوئیسیک رفت و گفت که چگونه کشیش چگونه است. او را مجبور کرده بود که تمام آنچه را که در مورد قلعه می دانست به او اعتراف کند. کشیش در سنت گیلداس دستگیر شد که می خواست از رودخانه به سمت لورینت بگذرد.

وقتی دستگیر شد به دختر ماری تروِک فحش داد… “چی!” من فریاد زدم: “ماری ترویک!” لو بیهان تکرار کرد: «ماری تروِک». کشیش ماری ترِوِک و تمام خانواده و نوادگانش را نفرین کرد. او در حالی که زانو زده بود، در حالی که ماسکی از چرم روی صورتش داشت، هدف گلوله قرار گرفت، زیرا برتون‌ها که جوخه اعدام را تشکیل می‌دادند از شلیک به کشیش خودداری می‌کردند.

مگر اینکه صورت او پنهان شود. کشیش آبه سورگ بود که به دلیل چهره تیره و ابروهای تیره اش به کشیش سیاه معروف بود. او را با چوبی در قلبش دفن کردند. لو بیهان مکث کرد، تردید کرد، به من نگاه کرد و نسخه خطی را به دوراند پس داد. ژاندارم آن را گرفت و داخل استوانه برنجی کرد. من گفتم: “پس، سی و نهمین جمجمه جمجمه کشیش سیاه است.” فورتین گفت: بله. امیدوارم پیداش نکنند.» شهردار با لجبازی گفت: من آنها را از ادامه کار منع کرده ام. “تو صدای من را شنیدی، مکس فورتین.” بلند شدم و اسلحه ام را برداشتم.

مامان آمد و سرش را در دستم فرو برد. دوراند که او نیز برخاست، مشاهده کرد: «این سگ خوبی است. “چرا نمی خواهی جمجمه او را پیدا کنی؟” از لو بیهان پرسیدم. کنجکاو است که ببینیم آیا مارک پیکان واقعاً در استخوان سوخته است یا خیر. شهردار با ناراحتی گفت: در آن طومار چیزی هست که من برای شما نخواندم. “آیا می خواهید بدانید چیست؟” با تعجب جواب دادم: البته. او گفت: دوباره طومار را به من بده، دوراند.

رنگ لایت تیره جلو مو : سپس از پایین خواند: “من، ابا سورگ، که جلادانم مجبور به نوشتن مطالب فوق کردند، آن را با خون خود نوشتم؛ و با آن نفرین خود را ترک می کنم. نفرین من بر سنت گیلداس، بر ماری ترویک و بر فرزندان او. وقتی بقایای من آشفته شود به سنت گیلداس باز خواهم گشت. “چه پوسیدگی!” گفتم. “باور می کنی واقعا با خون خودش نوشته شده؟” فورتین گفت: «به درخواست مسیو لومر، من می‌خواهم آن را آزمایش کنم.

لو بیهان در حالی که طومار را به سمت من دراز کرد، گفت: “ببین، “آب سورگ” امضا شده است.” با کنجکاوی به کاغذ نگاه کردم. گفتم: «این باید کشیش سیاه باشد. “او تنها مردی بود که به زبان برتون نوشت. این یک کشف فوق العاده جالب است، در حال حاضر، بالاخره، راز ناپدید شدن کشیش سیاه پوست روشن شده است. شما البته این طومار را به پاریس، Le ارسال خواهید کرد.

بیهان؟” شهردار با لجبازی گفت: “نه، باید در گودالی که بقیه کشیش سیاه خوابیده است، دفن شود.” به او نگاه کردم و متوجه شدم که بحث بی فایده خواهد بود. اما با این حال من گفتم: “این یک باخت برای تاریخ خواهد بود، مسیو لو بیهان.” شهردار روشن فکر سنت گیلداس گفت: «پس برای تاریخ بدتر است. ما در حین صحبت به گودال سنگریزه برگشته بودیم.

مردان بانالک استخوان‌های سربازان انگلیسی را به سمت قبرستان سنت گیلداس، روی صخره‌هایی در شرق حمل می‌کردند، جایی که قبلاً گره‌ای از زنان روپوش سفید در حال نماز ایستاده بودند. و من ردای غم انگیز یک کشیش را در میان صلیب های قبرستان کوچک دیدم. مکس فورتین زمزمه کرد: “آنها دزد و قاتل بودند، آنها اکنون مرده اند.” شهردار سنت گیلداس که از مردان مراقبت می کرد.

تکرار کرد: “به مردگان احترام بگذارید.” “در آن طومار نوشته شده بود که ماری ترویک، از جزیره گروکس، توسط کشیش – او و فرزندانش” مورد نفرین قرار گرفته است. “ماری تروِک بود که با ایو ترِوِک سنت گیلداس ازدواج کرد…” لو بیهان در حالی که مایل به من نگاه می کرد گفت: “همین طور است.” “اوه!” گفتم من؛ “پس آنها اجداد همسر من بودند.” “آیا از نفرین می ترسی؟” از لو بیهان پرسید. “چی؟” من خندیدم.

رنگ لایت تیره جلو مو : مکس فورتین با ترس گفت: «مورد امپراتور بنفش وجود داشت. لحظه ای مبهوت با او روبرو شدم، سپس شانه هایم را بالا انداختم و به تکه سنگ صافی که نزدیک لبه گودال و تقریباً در شن فرو رفته بود، لگد زدم. “آیا فکر می کنید امپراتور بنفش خود را دیوانه نوشید زیرا او از نسل ماری ترویک بود؟” با تحقیر پرسیدم مکس فورتین با عجله گفت: البته که نه.