کراتین مو ریو

کراتین مو ریو : در در پایین تپه کلبه های ماهیگیران وجود داشت، تورهایی که پهن شده بودند روی سنگ ها برای خشک شدن، برخی قایق ها بالای یک اسکله چوبی کشیده شده اند.

رنگ مو : سپس، به عنوان خیابان جلوی او گسترده شد، چند مغازه کوچک شروع شد. ارقام بودند گذر از این طرف و آن طرف همه در نور بعد از ظهر دگرگون شدند.

کراتین مو ریو

کراتین مو ریو : او فکر کرد که مارادیک نباید ترسیده باشد، این شهر نبوده است اصلا لمس کرد همانطور که او پیشروی می کرد، خانه ها با وسعت خود او را خوشحال می کردند درها، پیش امدگی لبه بام های آویزان، سقف کج و فرسوده آنها مراحل به جایی رسید که پله های چوبی به مسیر بالایی منتهی می شد.

لینک مفید : کراتینه مو

باید خاطره ای داشته باشم که ماندگار باشد من تمام زندگی ام اما حالا شهر به سمت او پیش می رفت. قدم هایش صدا نداشت به نظر می رسید که او خودش ایستاده بود و منتظر بود که دستگیر شود. او آخرین نگاهی به دریا انداخت سپس او گرفتار شد و خانه ها در مورد او بسته شد XI سیکس از ساعتی دور به سمت بالا حرکت می کرد.

جلوتر از ردیف بالاتری از خانه ها می دوید و زیر پله ها مغازه ها بود. او می‌توانست غوغایی و شلوغی را در آن مکان احساس کند که انگار این یک شب است.

از جشن گروه ها در گوشه و کنار جمع شده بودند، زنان در درها ایستاده بودند در حال خنده و زمزمه، گروهی از بچه ها با پوشیدن راهپیمایی می کردند کلاه های کاغذی خمیده، بر جعبه چوبی می کوبید و پنی می دمید شیپور. سپس با ورود به میدان، با تعجب کامل مکث کرد.

این بر روی فلات برافراشته بالای دریا می ایستد و تالار شهر، جامد و با فضیلت بالای پرواز از پله های خاکستری پهن، شکوه بزرگ آن است. به نظر می رسید که خیابان ها از هر طرف در داخل و خارج میدان فرو می ریزند. در یک گوشه دورتر یک چرخ و فلک بود.

غرفه ها و چوبی پایه‌ها، چند چادر و پرچم‌هایی که بالای سرشان به اهتزاز درمی‌آیند. اما همین الان بود تقریباً متروک، فقط یک یا دو مرد، چند کودک در داخل و خارج بازی می کنند چادرها، سگی که در میان تکه های کاغذی که روی آن ها ریخته شده بود شکار می کرد.

سنگفرش ها کلیسایی با معماری نورمن سمت راست میدان را پر کرده بود و بین دیوارهای خاکستری آن و تالار شهر مدرن یک قدیمی قد بلند فشرده شده بود برجی با قدمت بی نهایت، با شکاف های نازک پنجره ها و میله های آهنی که مانند انگشتان اشاره به آسمان آبی کم رنگ فشار داده شده است.

خانه هایی در میدان بود که جذاب بودند، خانه هایی با دگرباش پنجره های کمانی و درهای بیرون زده مانند گلدان های فلفلی، بالکن های کوچک و اینجا و آنجا مجسمه های قدیمی حکاکی شده روی دیوارها، خانه هایی که ویسلر دوست داشتم حکاکی کنم هارکنس مردی را متوقف کرد.

او درخواست کرد. “چرا بله” مرد طوری پاسخ داد که انگار از هارکنس تعجب کرده بود نباید بداند “به آن خیابان روبروی خود بروید. پیدا خواهید کرد آن را در بالا.” و پس از صعودی بی پایان، آن را در قله یافت. خانه ها از بین رفتند. یک دروازه آهنی جلویش بود که انگار هست ورود.

به برخی از اقامتگاه های خصوصی با بالا رفتن از یک رانندگی طولانی گذشت چمن های زیبا که مانند ابریشم می درخشیدند، در سمت راست علف ها ریختند به برکه ای پر از درخت گل از هر طرف دورش بود و دوباره در مشامش عطر سنگین گلهای بی شمار بود.

کراتین مو ریو : درایو یک دایره وسیع جلوی خانه بزرگ قرن هجدهم را در بر گرفت که حالا با او روبرو شد اما فکر کرد اصلاً هتل نیست و اگر در آن لحظه یک اتوبوس بزرگ هتلی نداشت، او به عقب برمی گشت به سمت در رفت و انبوهی از مردان و زنان را رها کرد، که بر روی پله ها پراکنده شده بودند.

در مورد چمدان های خود فریاد می زدند و جمع می کردند فرزندان. طلسم شکسته شد. او متوجه نشده بود که چقدر تنهاست در یک ساعت گذشته بود و با چه تسلطی تخیلاتش داشت کار می کند، دنیایی برای او خلق می کند که او را تشویق می کند.

او پس از استراحت به داخل لغزید و با خجالت در سالن ایستاد دیگران خواسته های خود را پیروزمندانه احساس کردند. مردی حدودا چهل ساله، تنومند و مانند یک تخم مرغ گرد، اما لباس بسیار براق، جلو آمد و، خم شد و تعظیم کرد.

به زنان لبخند زد و با احترام با آنها صحبت کرد مردان. این باید آقای بنیستر باشد—«پادشاه قلعه» مارادیک گفته بود او در باشگاه نه آقای بنیستر اصلی که این مکان را ساخته است چیست. افسوس که مرده و رفته است. اگر او هنوز آنجا بود و تو نام من را ذکر کرده بود.

او برای شما معجزه می کرد. من نمی دانم این شخص، و با همه چیز من می دانم که او ممکن است مکان را خراب کرده باشد. با این حال، بنیستر اصلی نمی توانست ادب باشد. هارکنس همیشه از مقامات هتل می ترسید، و آن را تنها زمانی که حمله بود از هم پاشیده بود.

شروع به پراکندگی کرده بود که جلو آمد. اما آقای بنیستر همه چیز را در مورد او می دانست – در واقع از او انتظار داشت. چمدانش داشت قبلا رسیده است باید اتاقش را به او نشان دهند و آقای بنیستر امیدوار بود که می شود. . . . اگر حداقل چیزی نبود. . . هارکنس از طبقه بالا شروع شد.

اینجا آسانسور هست اما اگر آقا مهم نیست . . . اتاقش فقط در طبقه دوم و به جای در انتظار. . . . البته آقا اشکالی ندارد. و هنوز هم کمتر این کار را می کند وقتی اتاقش را می بیند به فکرش می آید. هارکنس گفت: این کاملاً مال من است، انگار که منتظر بوده است.

برای من سال ها و سال ها با پنجره خمیده اش، منظره اش رو به بالا آن باغ دلربا و خط دریا در آن سوی، دیوار سفیدش از آن پرینت های رنگی که مدیران هتل در کشور خودم شکسته اند.

کراتین مو ریو : آن را بسیار ضروری می بینید که همیشه تهیه کنید. آن پرده های چینی با گل رز خوشمزه است. فقط مبلمان کافی “حمام خصوصی وجود ندارد دوره؟” “حمام درست روبروی پاساژ است.