مواد کراتینه مو ریچی

مواد کراتینه مو ریچی : من نمیخواستم با کسی ازدواج کنم اما چی پدرم آرزو داشت که باشد.” سپس به او چسبید و بارها و بارها بین هق هق گریه اش گریه کرد: “اوه بذار برم خونه! بذار برم خونه! بذار برم خونه!” هارکنس تصور کرد که مرد دستانش را روی شانه های او گذاشته است.

رنگ مو : صدای او، سرد، بی جان، غیرشخصی از اتاق گذشت. “این کافی است. او پایین منتظر ماست. او تعجب خواهد کرد کجا هستیم.” به نظر می رسید.

مواد کراتینه مو ریچی

مواد کراتینه مو ریچی : که سایه سفید کوچک به سمت پنجره چرخیده است وسعت بی حد و حصر دریای نور خورشید سپس صدایی، کوچک، مغرور، خالی از عاطفه گفت: “پدر برایم آرزو کرد–” هارکنس بار دیگر در اتاق تنها بود.

لینک مفید : کراتینه مو

سیزدهم آنها رفته بودند اما ترس دختر باقی مانده بود. آنجا به همان اندازه واقعی بود دو چهره بود و واقعیت آن قویتر از واقعیت آنها بود. هارکنس حس گرفتار شدن را داشت و دقیقاً همینطور بود هر چند اکنون، در حالی که تنها در گالری ایستاده بود و به پایین خیره شده بود.

در اتاق، چند نفر از امپراتورها روی شانه‌اش لمس کرده بود و گریه می‌کرد، “حالا تو وارد شدی” برای این! اکنون شما در آن هستید! وضعیت الان شما را گرفته است.” او البته «عاشق آن نبود» اصلا چقدر این گفتگوها بین انسانها وجود داشت: به سادگی این اتفاق افتاده بود.

برخلاف میل او برای شنیدن قطعه ای از یکی از آنها. بله، “علیه اراده او. چقدر ناامیدانه آرزو می کرد که ای کاش آنجا نبود. چی آنها را وادار کرد که آن اتاق و آن زمان را برای راز خود انتخاب کنند اعتماد به نفس؟ او هنوز در پژواک صدای آنها اثر را احساس کرد.

فوریت آنها آنها آن اتاق را انتخاب کرده بودند، زیرا یک نفر در حال تماشای آنها بود هر حرکت و آنها فقط چند لحظه داشتند. کودک – برای مطمئناً او نمی توانست بیشتر از این باشد – تقریباً همراه خود را به داخل رانده کرده بود آن دو دقیقه’ مکالمه، و هارکنس می توانست متوجه شود که چقدر ناامید است.

او باید چنین دوره ای را گذرانده باشد. اما بالاخره کار او نبود! دختران هر روز با مردان ازدواج می کنند او را دوست نداشتند و اگرچه ظاهراً در این مورد مرد همچنین او را دوست نداشت و هر دوی آنها همچنان در وضعیت بدی بودند این نیز قبلا اتفاق افتاده بود و هیچ چیز خیلی وحشتناکی از آن اتفاق نیفتاده بود.

و با این حال او آرزو داشت که توانست صدای زنگ دخترک را از گوشش خارج کند. او هرگز قادر به تحمل دید، صدا یا حتی استنتاج هر نوع ظلم به انسان های درمانده یا حیوانات. شاید به این دلیل که او چنین بود دیوانه و ترسو خود را در مورد درد.

جسمی! و با این حال نه به طور کامل که او در موارد متعددی خطر درد بسیار وحشیانه را به جان خریده بود خودش برای نجات اسب از کتک خوردن یا سگ از لگد زدن. با این وجود، این احساسات خود به خودی بودند که در آن لحظه برانگیخته شدند.

چیزی ماندگار بود، پژواک غم انگیز و غم انگیز، در صدای آن هنوز با او بود همان رقت بار اتاقی که او در آن بود – ماندگاری خیلی ها نت های قدیمی که دوباره صدا و سیما شده بودند، نت های انتظار، پیروزی، ناامیدی، استعفا، این صدای تازه و زنده را به وجود آورد.

فرار سخت تر توسط مشتری، کودک ترسیده بود – این آخرین بازی بود زنگ زدن آن بر قلب و روح هارکنس. اما او قرار بود داشته باشد زندگی او به اندازه کافی پر بود که بتواند وارد عمل شود و هر دختری را نجات دهد ترس از ازدواج! نجات! نه، بحث نجات مطرح نبود.

مواد کراتینه مو ریچی : آی تی یک بار دیگر رابطه او نبود. اما او آرزو می کرد که فقط می توانست ببرد دستش را بگیر و به او بگو نگران نباش، که همه چیز درست در می آید پایان. اما آیا این کار را خواهد کرد؟ او به هیچ وجه به تکه آن اهمیتی نداده بود چهره ای که هموطن به او نشان داده بود.

و او هنوز کمتر دوست داشت لحن صدایش سرد، بی احساس، سخت. بیچاره بچه! و ناگهان فکر “دوشس” براونینگ او نزد او آمد: من مردی بودم که دوک با او صحبت کرد: من به دوشس کمک کردم تا یوغ خود را نیز کنار بگذارد. بنابراین، این داستان از ابتدا تا انتها است.

دوست من! خب، اینجا داستانی بود که او قطعاً با آن کاری نداشت. اجازه دهید او آن را به خاطر بسپار او اینجا در زیباترین مکان برای یک تعطیلات – هدف او این بود، قصد او – چه بود این مردم به او یا او به آنها؟ با این حال صدا در گوشش ماند و برای خلاص شدن.

از آن رفت اتاق. با احتیاط از پله های چوبی پایین آمد و سپس به سمت پله ها رفت در پایین آنها، زیر تاریکی گالری، مکث کرد. او چنین بود احمقانه ترسیده بود که نمی تواند یک قدم حرکت کند. او صبر کرد. در نهایت او زمزمه کرد: “کسی آنجاست؟” جوابی نبود.

او راه خود را پس از آن از سایه بیرون زد، قلبش طبل زدن به پیراهنش کسی آنجا نبود. البته وجود داشت نه یک بار دیگر در اتاقش با دوستش استرنگ و خر رامبراند به او را به خانه ببر روی تختش نشست و دستانش را بین زانوهایش گرفت. او به طور مثبت از رفتن به شام ​​می ترسید.

ترس از چی؟ می ترسد به چه چیزی کشیده شده است؟ این دقیقاً همان چیزی بود که او انجام نداد می دانم، اما چیزی که از اولین نگاه اجمالی او به مارادیک در باشگاه اصلاحات در حال آماده شدن بود. و در دل مشترکی فرو رفت که خوشبختی او بود کامل.

مواد کراتینه مو ریچی : همانجا ایستاده بود و پاهایش به فنر خشن فشار می آورد چمن. پس از آن، یک خرچنگ که بالای سرش آواز می خواند، گویی از او استقبال می کرد.

جریانی را به خاطر بیاورد که اکنون نقره ای روشن است آبنوس تیره، از دل یک میدان سبز زمردی مستقیم به سمت او دوید مثل روح سلام تا پنجره اش خندید و رفت. خودش را مطرح کرده بود.