انواع رنگ مو عسلی

انواع رنگ مو عسلی : “یک دقیقه پیش اینجا نبود؟” او بسیار متحیر پاسخ داد: “من اینطور فکر می کردم.” “و من سوراخ‌های گوفر و کنده مرده را دیدم. اما آنها اکنون اینجا نیستند. مرد پشمالو مشاهده کرد: “جاده ها جایی نمی روند.

رنگ مو : خانم؟” “البته نه، مرد پشمالو. برای رسیدن به باترفیلد باید راه درست را انتخاب کنی.” “و آیا آن یکی از کنده گوفر، یا -” “عزیز من!” دوروتی فریاد زد. من باید راه را به تو نشان دهم، تو خیلی احمقی. مرد پشمالو منتظر ماند. او در دهانش نی جو دوسر داشت که آن را به آرامی می جوید، گویی طعم خوبی داشت. اما نشد. کنار خانه یک درخت سیب بود و تعدادی سیب روی زمین افتاده بود.

انواع رنگ مو عسلی

انواع رنگ مو عسلی : به سمت شمال به پنج شعبه می روید و می توانید – اجازه دهید ببینم – را انتخاب کنید. مرد پشمالو گفت: “مطمئن، خانم، اگر دوست دارید تا باترفیلد را ببینید.” “به گمان من، شاخه را کنار کنده بید می گیرید، یا شاخه را کنار سوراخ های گوفر می گیرید، وگرنه…” “آیا هیچ یک از آنها انجام نمی دهند.

مرد پشمالو فکر کرد که طعم آنها بهتر از کاه جو دوسر است، پس رفت تا مقداری بیاورد. یک سگ سیاه کوچولو با چشمان قهوه ای روشن از خانه مزرعه بیرون آمد و دیوانه وار به سمت مرد پشمالو دوید که قبلاً سه سیب را برداشته و در یکی از جیب های بزرگ کت پشمالو خود گذاشته بود. سگ کوچولو پارس کرد و برای پای مرد پشمالو شیرجه زد.

اما او گردن سگ را گرفت و همراه با سیب در جیب بزرگش گذاشت. او سیب های بیشتری گرفت، زیرا بسیاری روی زمین بودند. و هر کدام را که در جیبش می انداخت به جایی بر سر یا پشت سگ کوچولو برخورد می کرد و او را غرغر می کرد. سگ کوچولو توتو نام داشت و متاسف بود که او را در جیب مرد پشمالو گذاشته بودند.

تصویر در دسترس نیست خیلی زود دوروتی با آفتابگیرش از خانه بیرون آمد و صدا زد: “بیا، مرد پشمالو، اگر می خواهی راه باترفیلد را به تو نشان دهم.” او از حصار به داخل زمین ده جریب بالا رفت و او به دنبال او رفت، به آرامی راه می رفت و از روی تپه های کوچک در مرتع تلو تلو تلو خورد، گویی به چیز دیگری فکر می کرد و متوجه آنها نمی شد. “من، اما تو دست و پا چلفتی!” گفت دختر کوچولو “پاهایت خسته شده اند؟” او گفت: “نه خانم، این سبیل های من است.

آنها به راحتی در این هوای گرم خسته می شوند.” “کاش برف بیاد، نه؟” دوروتی با نگاهی سخت به او پاسخ داد: «البته نه، مرد پشمالو». “اگر در ماه اوت برف می بارید، ذرت، جو و گندم را خراب می کرد؛ و آن وقت عمو هنری هیچ محصولی نداشت؛ و این او را فقیر می کرد؛ و–” مرد پشمالو گفت: مهم نیست. “حدس می زنم برف نخواهد آمد.

انواع رنگ مو عسلی : آیا این خط است؟” دوروتی در حال بالا رفتن از حصار دیگری پاسخ داد: “بله.” “من با تو تا بزرگراه خواهم رفت.” او با قدردانی گفت: “ممنونم، خانم، مطمئنم به اندازه خود بسیار مهربان هستید.” دوروتی در حالی که در امتداد خط حرکت می کرد، گفت: “این همه کسانی نیستند که جاده باترفیلد را می شناسند.” “اما من بارها با عمو هنری به آنجا رانندگی کرده‌ام.

و بنابراین فکر می‌کنم می‌توانم آن را با چشم‌بند پیدا کنم.” مرد پشمالو با جدیت گفت: این کار را نکن خانم. “شما ممکن است اشتباه کنید.” او با خنده پاسخ داد: “نخواهم کرد.” “اینجا بزرگراه است. حالا، این دومین است – نه، سومین پیچ به چپ – یا چهارمین است. بیایید ببینیم. اولی کنار درخت نارون است؛ و دومی کنار سوراخ های گوفر است؛ و سپس – -” “بعد چی؟” دستانش را در جیب های کتش فرو برد.

توتو انگشتی را گرفت و گاز گرفت. مرد پشمالو سریع دستش را از آن جیب بیرون آورد و گفت: اوه! دوروتی متوجه نشد. او با بازویش چشمانش را از خورشید سایه انداخته بود و با نگرانی به جاده نگاه می کرد. او دستور داد: “بیا.” “فقط کمی دورتر است، بنابراین می توانم به شما نشان دهم.” پس از مدتی به جایی رسیدند که پنج راه در جهات مختلف منشعب می شد.

دوروتی به یکی اشاره کرد و گفت: “همین است، مرد پشمالو.” او گفت: «من خیلی موظفم، خانم،» و از جاده دیگری شروع کرد. “نه اون یکی!” او گریست؛ “تو اشتباه می کنی.” اون ایستاد. او در حالی که انگشتانش را در سبیل های پشمالو خود به شکلی متحیر فرو برد، گفت: “فکر می کردم گفتی که راه دیگری به باترفیلد است.” “پس اینطور.” اما من نمی خواهم به باترفیلد بروم.

خانم. “تو نمی کنی؟” “البته که نه. می خواستم جاده رو به من نشون بدی، پس اشتباهی برم اونجا.” “اوه! پس کجا می خواهید بروید؟” “من خاص نیستم، خانم.” این پاسخ دختر کوچک را متحیر کرد. و این باعث شد که او نیز برانگیخته شود و فکر کند که این همه زحمت را بیهوده کشیده است. مرد پشمالو که به آرامی مانند آسیاب بادی انسان می چرخد.

انواع رنگ مو عسلی : مشاهده کرد: “اینجا جاده های زیادی وجود دارد.” “به نظر من یک نفر می تواند “بیشتر از همه جا، از این مکان” برود. دوروتی هم برگشت و با تعجب نگاه کرد. جاده های زیادی وجود داشت . بیشتر از آنچه قبلا دیده بود. او سعی کرد آنها را بشمارد، زیرا می دانست که باید پنج نفر باشند. اما وقتی هفده شمرد، گیج شد و ایستاد، زیرا جاده ها به اندازه پره های یک چرخ بود و از جایی که ایستاده بودند به هر طرف می دویدند.

بنابراین اگر به شمارش ادامه می داد، احتمالاً برخی از جاده ها را دو بار می شمرد. “عزیز من!” او فریاد زد. “قبلا فقط پنج جاده وجود داشت، بزرگراه و همه. و حالا – چرا، بزرگراه کجاست، مرد پشمالو؟” او پاسخ داد: “نمی توانم بگویم خانم،” او روی زمین نشست که گویی از ایستادن خسته شده بود.