انواع رنگ مو تیره

انواع رنگ مو تیره : نمایندگی کاروین در اینجا به راحتی شناسایی شد. من از او خواسته بودم که در دفاع از من دخالت کند. او پرواز کرده بود. در نگرش ایستاده و در نگاه استوار! دیدن او افکار جدید و سریعی را بیدار کرد. داستان اخیر او به یادگار ماند.

رنگ مو : چشمان تضرع کننده به سمت بالا انداخته شد. اما وقتی دعای من دمیده شد، یک بار دیگر با وحشیانه به در خیره شدم. فرمی دیدم را دید. جوری می لرزیدم که انگار خدایی که بهش می خوانم حاضره. این کاروین بود که دوباره نفوذ کرد، و در مقابل من ایستاده بود.

انواع رنگ مو تیره

انواع رنگ مو تیره : نجات من غیرممکن بود سنگینی این افکار انباشته شده قابل تحمل نبود. دیدم گیج شد. اندام من با تشنج گرفته شد. من صحبت کردم، اما حرف هایم نیمه تمام شد: «از من در امان باش، برادرم! به پایین نگاه کن، ای قاضی عادل! مرا از این سرنوشت ربود! این خشم را از او بگیر، یا آن را به جای دیگری برگردان!» آنقدر عذاب افکارم بود که متوجه نشدم قدم هایی وارد آپارتمانم نمی شود.

انتقال جادویی و انرژی مرموز صدا. خواه جهنمی بود یا معجزه گر یا انسان، قدرت و نیازی به تصمیم گیری نبود. چه مجرم این طلسم باشد چه نباشد، توانست آن را باز کند و خشم برادرم را بررسی کند. او به خود نیت بدی نسبت داده بود. اکنون در اینجا آزمایشی برای حقیقت او داده شد. اجازه دهید او را از بالا در میان بگذارد.

فرمان وحشیانه ای را که دیوانگی ویلند به بهشت ​​اختصاص داده است لغو کن و این اشتیاق خون را برای همیشه خاموش کن! ذهن من در یک نگاه این مسیر ایمنی را تشخیص داد. توصیه‌هایی که داشت با هم جمع می‌شد، و فقط یک تأثیر را بر عقل من گذاشت. اثرات دور و خطرات جانبی من ندیدم. شاید مکث یک لحظه برای فراخواندن آنها کافی بود.

بعید است که تأثیری که بر ویلند حاکم است خارجی یا انسانی بوده باشد. تمایل این مکر به تحریم یک خطای مهلک یا جایگزینی خشم مخرب تر به جای آن؛ ناکافی بودن نیروهای عضلانی صرف کاروین برای مقابله با تلاش ها و مهار خشم ویلند، ممکن است در یک نگاه دوم کشف شده باشد. اما هیچ نگاه دومی مجاز نبود. اولین فکرم مرا به عمل واداشت، و در حالی که چشمانم را به کاروین دوخته بودم.

فریاد زدم: «ای بدبخت! یک بار دیگر آمدی؟ بگذار از کینه تو چشم پوشی کند. برای مقابله با این مکر جهنمی؛ این خشم ویرانگر را از من و برادرم برگردانی! «به بی گناهی یا پشیمانی خود شهادت بده. هر چه که هست، از قدرتی که به تو مربوط است، استفاده کن تا این ویرانی را از بین ببری. شما نویسنده این وحشت هستید!

انواع رنگ مو تیره : من چه کرده ام که سزاوار مردن باشم؟ چگونه من مستحق این آزار و اذیت بی امان شده ام؟ تو را قسم می دهم، به آن خدایی که جرات کردی صدایش را جعل کنی، جان من را نجات دهی! “پس می‌خواهی بروی؟ – مرا رها کن! بی موفقیت!» کاروین بی تکان به التماس های من گوش داد و از من برگشت. به نظر می‌رسید که او لحظه‌ای تردید کرد، سپس از در عبور کرد.

خشم و ناامیدی حرفم را خفه کرد. فاصله مهلت گذشته بود. دردهایی که ویلند برای من در نظر گرفته بود قابل تحمل نبود. افکارم دوباره به سمت هرج و مرج رفت. با دریافت چاقو از دست او، آن را شل و بدون توجه نگه داشتم. اما حالا دوباره توجهم را به خود جلب کرد و با قدرت آن را گرفتم. به نظر می رسید متوجه ورود یا خروجی کاروین نمی شد.

ژست من و سلاح قاتل ظاهراً از چشم او دور مانده بود. سکوتش شکست ناپذیر بود. چشمش که برای مدتی به ساعت خیره شده بود، اکنون کنار رفته بود. خشم در هر ویژگی برافروخته شد. تمام آنچه در چهره او انسانی بود جای خود را به بیانی فوق طبیعی و فوق العاده داد. دست چپم را در آغوشش حس کردم. الان هم تردید داشتم که بزنم.

من از حمله او خودداری کردم، اما بیهوده. در اینجا اجازه دهید منصرف کنم. چرا باید این رویداد را از فراموشی نجات دهم؟ چرا باید این درگیری نفرت انگیز را نقاشی کنم؟ چرا به یکباره این سلسله وحشت را خاتمه نمی‌دهم؟-به سمت لبه پرتگاه بشتاب، و خودم را برای همیشه فراتر از یاد و امید بگذارم؟ هنوز زنده ام؛ با این بار بر سینه ام؛ با این شبح قدم هایم را دنبال کنم.

با جمع کننده هایی که در آغوشم نشسته اند و مرا به جنون می اندازند. هنوز هم راضی به زندگی هستم! آره! من از حوزه هوس های فانی بلند خواهم شد. از پشیمانی بزدلانه ای که مرا به دنبال معافیت از مجازات در سکوت، یا آسایش در فراموشی می خواهد، طرد خواهم کرد. اعصاب من برای انجام وظیفه تازه خواهد شد. حل نشدم؟ من خواهم مرد.

انواع رنگ مو تیره : خلیج پیش روی من اجتناب ناپذیر و نزدیک است. من خواهم مرد، اما تنها زمانی که داستان من به پایان برسد. III دست راستم در حالی که چاقوی غیبی را گرفته بود، همچنان باز بود. برای اعتصاب برداشته شد. تمام توان من تمام شده بود، اما آنچه برای انجام این عمل کافی بود. از قبل انرژی بیدار شده بود و انگیزه ای به او داده شده بود.

که باید فولاد کشنده را به قلب او حمل کند، وقتی – ویلند عقب نشست. دستش عقب کشیده شد بی نفس از ترس و ناامیدی ایستادم و از چنگ او رها شدم. بدون حمله؛ دست نخورده بنابراین مدتها بود که قدرتی که صحنه را کنترل می کرد مجبور به دخالت بود: اما اکنون قدرت او غیر قابل مقاومت بود. و ویلند در یک لحظه از تمام اهداف خود خلع سلاح شد.

صدایی بلندتر از آن چیزی که اندام‌های انسان می‌توانند تولید کنند، مهیج‌تر از آن چیزی که زبان می‌تواند به تصویر بکشد، از سقف بیرون زد و به او دستور داد: نگه دارد! دردسر و ناامیدی به استواری که اخیراً در نگاه ویلند نشان داده شده بود، رسید. چشمانش با ابراز تردید از یک ربع به ربع دیگر می چرخید. به نظر می رسید که او منتظر یک معرفی بیشتر است.