رنگ موی قهوه ای سه صفر

رنگ موی قهوه ای سه صفر : او باور نداشت که کشف این سیاره مرده می تواند برای مدت طولانی مخفی بماند. کوهها به سمت شمال برگشتند و کویر جای آنها را گرفت. لوتوس از بالای سر رفت، دیده نشد. اما به کلی پیام داد. او گزارش داد: “ما در مسیر هستیم.” “کشتی همین الان گفت. ده مایل بیشتر.” در ده مایلی به شهری یا شهری رسیدند. تا حدی در غبار همه جا مدفون شد.

رنگ مو : او به اردوگاه رفت و موسیقی را روشن کرد. کرافورد فقط برای مدت کوتاهی تماشا کرد. ابرها بود. نسیم می آمد. می دانست اینجا و آنجا باران در باران ملایمی می بارد که باید علف ها و گل ها را تغذیه می کرد و هوا را پر از عطر می کرد. اما در عوض روی گرد و غبار غیرقابل لمس افتاد و آن را به گل تبدیل کرد که به آرامی به خندق ها و رودخانه هایی که آنها نیز گلی بودند جاری می شد و به سمت جلو حرکت می کرد.

رنگ موی قهوه ای سه صفر

رنگ موی قهوه ای سه صفر : یک سیاره متان آمونیاک با توفان های یخبندان هیولا با نفوذ انسان ها مبارزه می کند. اما این دنیا برای زندگی طراحی شده است. اینکه مرده بود فاجعه بود. رودخانه هایش گلی عبوس و شربتی جاری بود که با اکراه به سمت دریاهای بی جان حرکت می کرد. کلی در این شب دوم به غروب آفتاب نگاه نمی کند.

تا اینکه شاید پس از سال ها خاک به بخشی از ساحل گلی در اقیانوس تبدیل شود. نولان وارد خانه فوم شده شد و بلافاصله گفت: فردا کار را تمام می کنیم و می رویم. کلی ناگهان گفت: “هیچ کس هیچ حدس نمی زند که چرا همه چیز در اینجا مرده است. اما همه ما می دانیم!” کرافورد با تأمل گفت: “قتل این سیاره باید هوش زیادی داشته باشد. فکر می کنید.

کی این اتفاق افتاده است؟” نولان گفت: «ده هزار—بیست هزار سال پیش». “کل مکان باید رادیواکتیو، هوا و همه چیز بوده باشد. اما اگر از کبالت استفاده می کردند، شمارش پس زمینه می توانست به ۳.۹ در ده یا بیست هزار سال برسد.” کلی گفت: «ما هیچ دهانه‌ای ندیده‌ایم. نولان گفت: “وقتی همه چیز بمیرد و به خاک تبدیل شود، طوفان های گرد و غبار وجود دارد.

هنوز هم باید وجود داشته باشد. آنها هر چیزی را می پوشانند! تمدن فوق العاده ای در بخشی از صحرای کنونی وجود داشت، بر روی زمین. تصادف خالص آنها یک تکه بزرگراه و یک پست خانه پیدا کرده اند. همه چیز دیگر پوشیده شده است. شهرها، بزرگراه ها، سدها، کانال ها… و این شن سنگین به جای گرد و غبار است ! آن‌ها از ما می‌خواهند نگاه کنیم و ببینیم چه بازیگری برای آنها انتخاب شده است.

رنگ موی قهوه ای سه صفر : ما فردا به آن نگاه می‌کنیم و سپس می‌رویم.” کرافورد عمدا گفت: “ما سه نفر پیش نمایشی از این که زمین قبل از مدت ها چگونه خواهد بود را داشته ایم! من نمی دانم که آیا این کار فایده ای بر روی زمین خواهد داشت تا آنچه را که پیدا کرده ایم به آنها نشان دهیم؟” نولان گفت: “در کشتی بحث می شود.” “بعضی ها می گویند بهتر است کل تجارت را سرکوب کنیم.” کرافورد در نظر گرفت. او به آرامی گفت: “Coms مردمی خیلی معتقد نیستند.” “اما مردم ما هستند. اگر ما این را گزارش کنیم، مردم ما آن را باور خواهند کرد.

می تواند به مردم خود بگوید که این دروغ است. مردم ما اگر ببینند جنگ چه معنایی دارد، بیش از هر زمان دیگری صلح می خواهند. Coms این را دلیلی برای درخواست امتیازات بیشتر و بیشتر و بیشتر می‌داند. مانند درخواست برای ساخت پایگاهی در ماه…” نولان گفت: من می روم بخوابم. با کنایه اضافه کرد: امیدوارم خواب های خوشایندی ببینید! او به رختخواب رفت، اما خیلی بد خوابید.

بقیه بهتر نخوابیدند. هر سه تا قبل از طلوع آفتاب بیدار بودند. آن را دیدند. و برای نولان آمدن نور به نوعی شبیه به رسیدن مشتاقانه به روز جدید به نظر می رسید، مشتاق این بود که ببیند آیا رشته کوچک سبز در جایی با افتخار از روی زمین قهوه ای بلند شده و به استقبال آن می رود. اما هیچ کدام هرگز این کار را نکردند. یا می خواهد. نولان گفت: “ما باید تا ظهر تمام کنیم.” با جیپ راه افتادند.

رنگ موی قهوه ای سه صفر : اردوگاه را رها کردند. آنها در حال حاضر وقتی از کشتی که در مدار منتظر بود بالا رفتند، جیپ را نیز رها می کردند. آن‌ها به سمت غرب حرکت کردند و کلی دستگاه مایکروویو را که یک فانوس دریایی گسترده به سمت آسمان می‌فرستاد، تحویل گرفت. لوتوس اکنون در مدار بود. هر نود دقیقه او بالای سرش بود. او نقشه برداری سیاره را تکمیل کرده بود. هر فوت مربع از سطح آن از ارتفاع عکس گرفته شده بود.

رانندگی کردند. کیسه‌های بادکرده‌ای که جای چرخ‌ها را گرفته بودند، بی‌حال می‌غلتیدند، ابتدا روی گرد و غبار خیس شده از شبنم و سپس روی خندق‌های کوچکی که در نزدیکی کلاهک یخی، هنوز دره‌ای نبودند. آنها بیست مایل پیش رفتند، و مکروه ویرانی همه آنها را فرا گرفته بود. کلی ناگهان گفت: “ما نباید در مورد این در خانه بگوییم.” “اگر مردم کام آن را می دیدند.

می دانستند که نه -” لحنش کنایه آمیز بود – “آرزوهای ملی خطر این را توجیه می کرد. اما آنها آن را نمی دیدند. و مردم ما ممکن است به آن نگاه کنند و تصمیم بگیرند که هر چیزی وجود دارد. بهتر از این. اما اینطور نیست.” نولان چیزی نگفت.