جدیدترین رنگ موی بلوند عسلی

جدیدترین رنگ موی بلوند عسلی : و من چندین کنفرانس با او داشتم، و او دو نفر از دوستان مورد اعتماد خود را برای رفتن به شیکاگو و انجام تحقیقات “مخفی” منصوب کرد. سه روز پس از اتخاذ این تصمیم، نامه‌ای را از طرف کارگری در انبارهای شیکاگو به روزولت فرستادم که در آن می‌گفت در همه حیاط‌ها می‌دانستند که قرار است تحقیقاتی توسط دولت انجام شود، و یک کمپین دیوانه‌وار پاکسازی در جریان است.

رنگ مو : که بدی های واقعی در کارخانه های بسته بندی وجود دارد. البته شرایط کارگران باید بهبود یابد، اما- منزجر کردن خواننده با کشاندن او از میان هر وحشت قابل تصور، فیزیکی و اخلاقی، برای به تصویر کشیدن زندگی در زندان و فاحشه خانه با هیجانی وحشتناک و با ظرافت توهین آمیز – همه اینها برای دستیابی به هدف است.

جدیدترین رنگ موی بلوند عسلی

جدیدترین رنگ موی بلوند عسلی : را انتخاب کنید. “چشم انداز” به عنوان یک نشریه لیبرال ظاهر می شود. سردبیر آن چیزی را که “دموکراسی صنعتی” می نامد، یک جوک بسیار خنده دار را موعظه می کند. من به این ارگان «استتار روحانیت» در پنج بخش «منافع دین» پرداخته ام. من در اینجا تکرار نمی کنم، به جز به نقل از چگونگی ۳۷«چشم‌انداز» متدین به «جنگل» پرداخت. “چشم انداز” هیچ شکی نداشت.

حتی چیزهای واقعاً وحشتناک نیز ممکن است تحریف شوند. وقتی نویسنده ای آنها را به شکلی هیجان انگیز و با صدای بلند فریاد می زند. همچنین البرت هابارد برای نجات بهترین مشتریان تبلیغاتی خود شتافت. بعداً در این کتاب فصلی را خواهید یافت که به ویژه با بیننده شفق قطبی شرقی سروکار دارد. در حال حاضر من فقط نظرات او را در مورد افشاگری های خود نقل می کنم.

حمله او به “جنگل” توسط بسته بندان شیکاگو تجدید چاپ شد و به تعداد یک میلیون نسخه از طریق پست ارسال شد. هر روحانی و هر پزشک در کشور یکی دریافت کرد. من یک نسخه از مقاله او را دارم، زیرا توسط یک سندیکای روزنامه ای به شکل “پلیت ماتر” ارسال شده است. چهار ستون روزنامه را با این عناوین اشغال می کند: البرت هابارد شلاق می زند.

می گوید کتاب “جنگل” افترا و توهین به اطلاعات است و این کشور به همان سرعتی که حماقت اصلاح طلبان اعتراف می کنند در حال پیشرفت است. پس از آن به نقل یک بند به شرح زیر بسنده می شود: آیا ممکن است کسی فریب این فحش های دیوانه وار را بخورد؟ و همچنین دوست دوران کودکی من، “نیویورک ایونینگ پست” محبوب من!

این ارگان محترم صندلی بغل – من به ظروف چرمی بزرگی که در کلوپ های خیابان پنجم می یابید اشاره می کنم – مرا به خاطر یک شوخی بی ضرر، “مجله آرتور استرلینگ” سرزنش کرده بود. اکنون “جنگل” می آید. و “ایونینگ پست” ستونی را به این کتاب اختصاص داده است. این “مختلف، بیش از حد … اگر نویسنده مردی بود.

جدیدترین رنگ موی بلوند عسلی : که بیشتر به حقیقت دقیق اهمیت می داد” و غیره. پس از آن من خودم می نشینم و نامه ای مؤدبانه به سردبیر “ایونینگ پست” می نویسم و ​​از او می پرسم که آیا او می خواهد. لطفاً به من بگویید که او این اتهام زیانبار را بر چه اساسی استوار می کند. من تحقیقات بیمار را در باغچه ها انجام داده ام و ناشران «جنگل» نیز همین کار را کرده اند.

آیا “ایونینگ پست” بیان خواهد کرد که چه تحقیقاتی در مورد آن انجام می شود؟ ۳۸ساخته شده است؟ یا این اتهام زیانبار را بدون تحقیق به کتاب من وارد می کند، با این اطمینان که خوانندگان آن حرف آن را می پذیرند و هرگز به کتاب آورده نمی شود؟ این یک سوال منصفانه است، اینطور نیست؟ ارگان های محترم صندلی نباید علیه رادیکال ها اتهامات بیهوده ای وارد کنند.

آنها نباید بدون آگاهی محکوم کنند. بنابراین من به “پست عصر” محبوبم متوسل می شوم که ده یا دوازده سال است که شش بار در هفته خوانده ام. و پاسخ می آید: “رسم ما این نیست که به نویسندگان اجازه دهیم به نقدهای کتاب پاسخ دهند، و دلیلی برای کناره گیری از رویه خود نمی بینیم تا به شما اجازه دهیم کتاب خود را تبلیغ کنید و به ما توهین کنید.” و بنابراین موضوع باقی می ماند.

تا اینکه چند ماه بعد، رئیس جمهور ایالات متحده تحقیقاتی را انجام می دهد و کمیسیون او گزارشی را صادر می کند که هر اتهامی را که من مطرح کرده ام را تایید می کند. و حالا چی؟ آیا “ایونینگ پست” از من عذرخواهی می کند؟ آیا کاری انجام می دهد تا به خوانندگانش بفهماند که در مورد تمسخر «جنگل» اشتباه کرده است؟ “ایونینگ پست” یک کلمه هم نمی گوید.

اما همچنان به مردم می گوید که من ارزش اعتماد ندارم، زیرا یک بار با “ژورنال آرتور استرلینگ” شوخی بی ضرری کردم! ۳۹ فصل ششم یک ماجراجویی با روزولت مصمم بودم در مورد صنعت گوشت محکوم شده کاری انجام دهم. مصمم بودم در مورد شرایط وحشیانه ای که در آن مردان، زنان و کودکان در انبارهای انبار شیکاگو کار می کردند، کاری انجام دهم.

در تلاشم برای انجام کاری، مثل حیوانی در قفس بودم. میله های این قفس روزنامه هایی بود که بین من و مردم قرار داشت. و در داخل قفس بالا و پایین پرسه می زدم و میله ها را یکی پس از دیگری آزمایش می کردم و شکستن آنها را غیرممکن می دیدم. من به سردبیران روزنامه نامه نوشتم. من به مردان عمومی متوسل شدم.

جدیدترین رنگ موی بلوند عسلی : یک منشی اضافی استخدام کردم و یک دفتر تبلیغاتی معمولی در خانه ام اداره کردم. این اتفاق افتاد که من فرصتی داشتم که به گزارش تحقیقات کنگره که پس از جنگ اسپانیا و آمریکا در مورد کیفیت کنسرو گوشت تهیه شده توسط بسته‌بندان شیکاگو انجام شد، مراجعه کنم. در اینجا تئودور روزولت در جایگاه شاهد بود.

گفت: “به زودی کلاه قدیمی ام را می خوردم.” و حالا تئودور روزولت رئیس جمهور ایالات متحده بود، با این قدرت که اگر بخواهد به من کمک کند! در یک لحظه الهام گرفتن تصمیم گرفتم به او متوسل شوم. همانطور که بعداً فهمیدم او قبلاً در مورد “جنگل” شنیده بود. منشی او، لوب، به من گفت که روزی صد نامه درباره این کتاب دریافت می کرده است.

جدیدترین رنگ موی بلوند عسلی : روزولت اکنون نوشت و گفت که از وزارت کشاورزی درخواست کرده است که تحقیق کند. من پاسخ دادم که از چنین تحقیقاتی نمی توان انتظار داشت، زیرا خود وزارت کشاورزی در اتهامات من دخیل بود. اگر او می خواست حقیقت را دریافت کند، باید کاری را انجام دهد که و انجام داده بودند، یک گزارش مستقل دریافت کند. او به من نوشت که به واشنگتن بیایم.