بهترین رنگ مو روی موی مشکی

بهترین رنگ مو روی موی مشکی : همچنین، عنصر اضافی تله پاتی وجود دارد. به نظر می رسد این یک واقعیت است که تحت شرایط خلسه، یا تحت هر شرایط هیجان انگیز آگاهی، یک ذهن می تواند دستش را دراز کند و چیزی را از ذهن دیگر خارج کند، یا یک ذهن می تواند باعث شود چیزی به ذهن دیگر منتقل شود. و بنابراین اطلاعات را می توان به ذهن یک رسانه منتقل کرد، و می تواند در نوشتن خودکار، یا در روشن بینی، یا در نگاه کریستالی ظاهر شود.

رنگ مو : البته، من دوست دارم تا ابد زندگی کنم و همه چیزهای شگفت انگیزی را که قرار است در دنیا رخ دهد بدانم، و اگر این حقیقت داشته باشد که من چنین زندگی می کنم، بسیار خوشحال خواهم شد. اما نمی توانم بگویم که باید درست باشد و تنها کاری که می توانم انجام دهم این است که احتمالات را بررسی کنم.

بهترین رنگ مو روی موی مشکی

بهترین رنگ مو روی موی مشکی : باید تعداد نامحدودی از آنها را به من بدهد، و فکر می کنم خیلی ناسپاس است که از تشکر او برای یک هدیه کریسمس امتناع کنم. تا زمانی که مطمئن شدم که دفعه بعد یکی را خواهم گرفت! من هم خودم را آنقدر آدم شگفت انگیزی نمی بینم که بتوانم ادعا کنم که اخلاقیات جهان کاملاً به این واقعیت بستگی دارد که من جاودانه هستم.

در این مورد نظر من در جمله ای از اسپینوزا آمده است: “کسی که خدا را به درستی دوست دارد. نباید آرزو کند که خدا در عوض او را دوست داشته باشد.” به طور خلاصه، مسئله جاودانگی صرفاً یک مسئله واقعی است. این موضوعی است که باید با روحیه تحقیقی آزادانه به آن نزدیک شد، که کاملاً تحت تأثیر امیدها یا ترس ها یا جزمات یا ادعاهای اخلاقی قرار نگیرد.

ارزش این را دارد که روشن کنیم که ممکن است جاودانه باشیم، حتی اگر اکنون آن را نمی دانیم و اکنون نمی توانیم آن را ثابت کنیم. ممکن است تمام تحقیقات روانی به تله پاتی ختم شود، و هنوز، وقتی می میریم، ممکن است از خواب بیدار شویم و خود را زنده ببینیم. ممکن است برخی از ما جاودانه باشیم و نه همه ما. ممکن است.

برخی از قسمت های ما جاودانه باشند و بقیه نه. ممکن است ضمیر ناخودآگاه ما جاودانه باشد و نه آگاهی ما. ممکن استباشد که همه ما یا بخشی از ما برای مدتی زنده بمانیم، اما نه برای همیشه. این آخری چیزی است که من خودم متمایل به آن هستم که ممکن است چنین باشد. همچنین، ذکر این نکته خالی از لطف نیست که ما نمی توانیم آن را تصور کنیم.

اینکه نمی توانیم جهانی متشکل از میلیاردها روح زنده را به تصویر بکشیم، یا اینکه این ارواح برای گذران زمان چه کاری انجام می دهند. ممکن است در میان این روح ها چیزی به نام زمان وجود نداشته باشد. ممکن است که آنها کاملاً به شکلی فراتر از تصور ما اشغال شده باشند، یا دوباره، اشغال نشده باشند، و بدون نیاز به اشغال باشند.

اجازه دهید شخصی که چنین استدلال‌هایی را ارائه می‌کند با تصویر کردن برای شما شروع کند که چگونه سلول‌های مغز موفق می‌شوند میلیون‌ها خاطره شمارش‌نشده‌ای را که دارید، هزاران کلمه و ترکیب کلمات، و افکار همراه با آن‌ها، نت‌ها و آهنگ‌های موسیقی را ذخیره کنند. ، رنگ ها و بوها و برداشت های بصری، خاطرات گذشته و امیدهای آینده و رویاهایی که هرگز نبوده اند.

همه آن صدها میلیون چیز کجا هستند و وقتی در آگاهی ما نیستند چگونه هستند و زمان را چگونه می گذرانند و صدها میلیون سال قبل از تولد ما کجا بودند و کجا خواهند بود آنها در صدها میلیون سال آینده هستند؟ زمانی که خردمندان ما بتوانند به این سؤالات پاسخ کامل بدهند، وقت کافی است تا از عدم امکان جاودانگی به ما بگویند.

بهترین رنگ مو روی موی مشکی : فصل پانزدهم شواهد برای بقا (درباره داده‌های تحقیقات روانی و شواهد روح‌گرایی که بدین ترتیب در برابر ما قرار می‌گیرد بحث می‌کند.) اکنون اجازه دهید به مسئله بقای شخصیت پس از مرگ از دیدگاه کاملاً علمی بپردازیم. اجازه دهید در نظر بگیریم که چه حقایقی داریم، و نشانه هایی که به نظر می رسد ارائه می دهند. اولاً، ما می دانیم که در همه ظاهر، آگاهی و ناخودآگاه با بدن پیوند خورده اند.

آنها با بدن رشد می کنند، با بدن کاهش می یابند، به نظر می رسد که با بدن می میرند. ما می‌توانیم با کشیدن گاز سیانوژن به درون ریه‌ها، یا با چسباندن یک سنجاق به مغز، یا با مسدود کردن یکی از رگ‌های خونی کوچک آن با مواد زائد، به‌طور جبران‌ناپذیری به آگاهی آسیب برسانیم. برای ما وحشتناک است.

که فکر کنیم ذهن یک شاعر یا پیامبر یا دولتمرد بزرگ ممکن است به این ترتیب از وجود خارج شود. اما پس از آن، هیچ دلیلی بر علیه یک واقعیت نیست که بگوییم وحشتناک است. جنون وحشتناک است، جنگ وحشتناک است، بیماری طاعون وحشتناک است، ببرها و مارهای سمی نیز چنین هستند. اما همه این چیزها وجود دارد.

و همه این چیزها بر خردمندترین و بزرگترین ذهن قدرت دارند تا حداقل به کار خود در این زمین پایان دهند. و اکنون با ابزار جدید تحقیقات روانی آمده ایم تا این سوال را بررسی کنیم: وقتی این آگاهی ناپدید می شود چه می شود؟ آیا می توانیم ثابت کنیم که هنوز وجود دارد و می تواند با هر روشی با ما ارتباط برقرار کند؟ کسانی که پاسخ «بله» می‌دهند، استدلال می‌کنند که ذهن فرد مرده، که دیگر نمی‌تواند از دستگاه بدنی خود استفاده کند.

در خلسه هیپنوتیزمی موفق می‌شود از دستگاه بدن فرد دیگری که «مدیوم» نامیده می‌شود، استفاده کند و به وسیله آن این کار را انجام دهد. نوعی رکورد برای شناسایی خود البته این ایده عجیبی است و به شواهد زیادی نیاز دارد. قانون احتمال از ما می‌خواهد که توضیحی غیرمحتمل را نپذیریم، اگر توضیح ساده‌تری وجود داشته باشد که بتواند حقایق را توضیح دهد.

وقتی محصول نوشتن خودکار، نوک میز و سایر پدیده های روانی را بررسی می کنیم، ابتدا باید از خود بپرسیم که آیا چیزی در همه اینها وجود دارد کهنمی توان با آنچه قبلاً می دانیم توضیح داد؟ سپس، ثانیاً، باید بپرسیم که آیا فرض دیگری وجود دارد که حقایق را توضیح دهد و باور کردن آن آسانتر از نظریه روح باشد؟ این «ارواح» ظاهراً می‌خواهند ما را نسبت به واقعیت خود متقاعد کنند.

بهترین رنگ مو روی موی مشکی : چیزهای زیادی را به ما می‌گویند که انتظار می‌رود ما را متقاعد کند. آنها چیزهایی را به ما می گویند که خود ما نمی دانیم و ارواح ممکن است بدانند. اما در اینجا دوباره با مشکل ناخودآگاه، با توده نامتناهی دانش “فراموش شده” آن روبرو می شویم. برای “ارواح” چندان آسان نیست که چیزهایی را به ما بگویند که مطمئن باشیم ضمیر ناخودآگاه ما نمی تواند آنها را در خود جای دهد.