رنگ مو قرمز توت فرنگی

رنگ مو قرمز توت فرنگی : هنگامی که شب بر دشت مستقر شد، مجبور شدند متوقف شوند. اما پف‌بال‌ها طوری طراحی شده بودند که روز به روز می‌ترکند. در هر زمانی می‌توانستند از هم جدا شوند، و انسان‌ها صداهای ریزشی را شنیدند که نشان‌دهنده یک فوران اسپور در تاریکی بود.

رنگ مو : عسل ظاهر شد و از دهان زنبور مرده جاری شد. زنبور در حالت وجدی لرزان و غم انگیز، آن را همانطور که ظاهر می شد بلعید. برای همه مناظر یا احساسات دیگر به جز جشنش گم شده بود. و این لحظه ای بود که برل علامت حمله را داد. طعمه افراد قبیله کر و کور و ربوده شده بود. از هیچ چیز جز لذتی که می چشید آگاه نبود. اما مردان، با این وجود، وقتی نزدیک شدند، تزلزل کردند.

رنگ مو قرمز توت فرنگی

رنگ مو قرمز توت فرنگی : زنبور قربانی مقتول خود را دوباره بر پشتش خنثی کرد و با تب بر بدن لنگی فشار داد تا عسل را بیرون بیاورد. و این دلیل قتل دقیق آن بود. تنها زمانی که با نابودی تمام جریان های عصبی کشته شود، بدن زنبور به این صورت سست می شود. فقط زنبوری که دقیقاً به این شکل کشته می شود، عسل خود را به دستکاری می دهد.

برل اولین بار بود که نیزه خود را با قدرت در بدن لرزان فرو برد. وقتی او فوراً نابود نشد، بقیه شجاعت گرفتند. نیزه دور به درون حیاتی غول نفوذ کرد. چماق جک با نیرویی وحشتناک روی کمر باریک زنبور افتاد. صدای تروق می‌آید و اندام‌های بلند و عنکبوت‌مانند می‌لرزید و می‌پیچید. سپس برل دوباره ضربه ای زد و موجود به دو نیمه در حال چرخش افتاد.

آنها آن را نسبتاً بی نظم قصاب کردند، اما برل متوجه شد که حتی وقتی مرده، جدا شده و با نیزه ها سوراخ شده بود، زبان درازش در آخرین طعم غم انگیز عسل لیسیده شده بود. مدتی بعد، قبیله با پاهای پر از گرده زنبور بزرگ، سفر خود را از سر گرفت. حالا برل مردانی پشت سرش بود. آنها همچنان ترسو و مستعد فرار بودند، اما بسیار قابل اعتمادتر از آنچه بودند، بودند.

آنها حمله کرده بودند و زنبوری را کشتند که نیشش هر یک از آنها را می کشت. آنها به رهبری بورل که نیزه او اولین ضربه را زده بود نبرد کرده بودند. آنها در جلال او سهیم بودند و بنابراین، باید بسیار شبیه پیروان یک رئیس باشند. روحیه جدید آنها به شدت مورد نیاز بود. تعداد گلوله‌های پفکی قرمز در قلمرو جدیدی که قبیله از آن عبور می‌کردند، کمتر از قلمروی بود که ترک کرده بودند.

رنگ مو قرمز توت فرنگی : و فصل رسیدن آنها بیشتر پیش رفت. بیشتر و بیشتر از زمین، حاشیه مرگبار غبار نشسته مرگ را نشان می داد. زنده ماندن به طور فزاینده ای دشوار بود. وقتی فصل پخش کامل اسپور فرا رسید، غیرممکن بود. و آن فصل نمی توانست دور باشد. درست روز بعد از کشته شدن زنبور، زنده ماندن با وجود غبار قرمز غیرقابل تصور به نظر می رسید. جایی که قبلاً می‌دیدیم.

که یک ابر گرد و غبار قرمز در فواصل زمانی از اینجا و آنجا می‌ترکد، در این روز همیشه توده‌ای از بخار کشنده در هوا وجود داشت. هیچ وقت منظره خالی از غبار متحرک مرگ نبود. معمولاً سه یا چهار نفر در یک زمان در معرض دید بودند. اغلب نیم دوجین بود. یک بار هشت نفر بودند. می‌توان حدس زد که در یک روز دیگر به تعداد هیولایی می‌رسند که هر چیزی که راه می‌رود.

پرواز می‌کند یا می‌خزد، باید در هاگ‌ها تنفس کند و از بین برود. و آن روز، درست در غروب آفتاب، قبیله به بالای یک خیز کوچک در زمین رسید. یک ساعتی بود که در حال راهپیمایی و راهپیمایی متقابل بودند تا از ابرهای گرد و غبار که به طور ناگهانی مواج می‌شوند اجتناب کنند. زمانی که آنها تقریباً به هم چسبیده بودند.

رنگ مو قرمز توت فرنگی : به نظر می رسید که سه تا از مه های قرمز مات در کنار هم جریان دارند و سه طرف یک دایره را در بر می گیرند. آنها تنها با ناامیدترین دوی سرعت فرار کردند. اما حالا به تپه کوچک آمدند و ایستادند. قبل از آنها دشتی به عرض چهار مایل کشیده شده بود که با گلوله های پفکی قرمز رنگی به رنگ قرمز قهوه ای آجری درآورده بود.

قبیله جنگل‌های قارچ را دیده بود – آنها در آنها زندگی می‌کردند – و از خطراتی که در کمین آنها بود باخبر بودند. اما دشت پیش روی آنها به سادگی خطرناک نبود. کشنده بود به سمت راست و چپ تا جایی که چشم می‌توانست امتداد داشت، اما دورتر در لبه دورترش، برل نگاهی اجمالی به آب جاری انداخت. بر فراز خود دشت مه قرمز نازکی به نظر می رسید.

که شناور است. این فقط ابری از هاگ های کشنده بود، پراکنده و نامشخص، اما دائماً توسط گلوله های پفکی تازه ترکیده دوباره پر می شد. در حالی که مردم قبایل ایستاده بودند و تماشا می کردند، ستون های غبار غلیظی از این طرف و آن طرف و آن طرف بلند می شد، آنقدر زیاد که نمی توان شمارش کرد. آنها دوباره مستقر شدند.

اما مقدار کافی از پودر ریز را پشت سر گذاشتند تا یک مه قرمز نازک در سراسر دشت باقی بماند. این توده ای از میلیون ها زائده مرگبار بود. اینجا جایی بود که هیچ سوسک گوشتخواری در آن پرسه نمی زد و هیچ عنکبوت در آن کمین نمی کرد. اینجا چیزی نبود جز ستون های عبوس غبار و مهی که پشت سر گذاشتند.

رنگ مو قرمز توت فرنگی : البته تلاش برای بازگشت چیزی کمتر از خودکشی نخواهد بود. ۸. یک پرواز ادامه دارد برل قوم خود را تا زمانی که تاریکی فرود آمد زنده نگه داشت. او ناظرانی را برای هر جهت تعیین کرده بود و در مواقعی که پرواز لازم بود، بزرگسالان به کودکان کمک می کردند تا از گرد و غبار قرمز دوری کنند. چهار بار پس از اخطارهای تند و تیز تغییر جهت دادند.