مدل رنگ مو دودی بدون دکلره

مدل رنگ مو دودی بدون دکلره : اما در توصیف اشیاء آن گونه که ظاهر می شوند، نه آنچنان که هستند. و آن‌ها را نه در خطوط طبیعی و عریان‌شان، که از طریق رسانه دیده می‌شود و در رنگ‌های تخیلی که توسط احساسات در عمل قرار می‌گیرد، ترسیم می‌کند.

رنگ مو : نمی توان با آنها همدردی کرد. باز هم در کدام مرحله از پیشرفت جامعه، قصه گویی بیش از همه ارزش دارد، و قصه گو در بیشترین درخواست و افتخار؟ در اولین سنین اما در این وضعیت جامعه، شعر کمی وجود دارد، جز تصنیف‌هایی که بیشتر داستانی، یعنی اساساً داستانی هستند و علاقه اصلی خود را از حوادث می‌گیرند. آنها که به عنوان شعر در نظر گرفته می شوند.

مدل رنگ مو دودی بدون دکلره

مدل رنگ مو دودی بدون دکلره : در چه سنی شور و شوق برای یک داستان، تقریباً برای هر نوع داستانی، صرفاً به عنوان یک داستان، شدیدترین است؟ در کودکی. اما این هم سنی است که شعر، حتی با ساده ترین توصیف، در آن است[۴۰۱] کمترین لذت و درک زیرا احساساتی که به ویژه با آن آشناست هنوز توسعه نیافته است و حتی با کمترین درجه ای تجربه نشده است.

از پایین ترین و ابتدایی ترین نوع هستند: احساساتی که به تصویر کشیده شده، یا بهتر است بگوییم نشان داده شده، ساده ترین احساساتی هستند که طبیعت ما دارد. شادی‌ها و غم‌هایی مانند فشار فوری برخی رویدادهای بیرونی، ذهن‌های گستاخ را برانگیخته می‌کند، ذهن‌هایی که تماماً غرق در امور ظاهری هستند و هرگز، چه از انتخاب یا نیرویی که نتوانسته‌اند در برابر آن مقاومت کنند.

خود را به تعمق در جهان درون معطوف نکرده‌اند. اکنون از کودکی و از دوران کودکی جامعه به مردان و زنان بالغ این بزرگ‌ترین و بی‌کودک‌ترین عصر می‌گذریم – ذهن‌ها و قلب‌هایی که عمیق‌ترین و بلندترین آن‌ها هستند معمولاً از شعر لذت می‌برند. برعکس، کم عمق ترین و خالی ترین ها، در همه حال، کسانی نیستند که کمتر به رمان خوانی معتاد باشند.

مدل رنگ مو دودی بدون دکلره : این نیز با تمام تجربیات مشابه از طبیعت انسان مطابقت دارد. آن دسته از افرادی که نه تنها در کتاب‌ها، بلکه در زندگی‌شان، دائماً درگیر شکار هیجان از بیرون می‌باشند، همواره کسانی هستند که چه در نیروی فکری و چه در عمق حساسیت‌هایشان از آن برخوردار نیستند.[۴۰۲] چیزی که آنها را قادر می سازد تا در نزدیکی خانه هیجان زیادی پیدا کنند.

بیهوده ترین و بیهوده ترین افراد از روایت ساختگی لذت می برند. هیجانی که می دهد از نوع بیرونی است. چنین افرادی به ندرت عاشق شعر هستند، اگرچه ممکن است خود را چنین تصور کنند، زیرا از رمان های منظوم لذت می برند. اما شعر، که ترسیم کارکردهای عمیق‌تر و مخفیانه‌تر عواطف انسانی است، فقط برای کسانی جالب است که آنچه را که احساس کرده‌اند به یاد می‌آورند.

یا تخیلشان را برمی‌انگیزد تا آنچه را که می‌توانستند احساس کنند، یا آنچه ممکن است داشته باشند. می توانستند احساس کنند، اگر شرایط بیرونی آنها متفاوت بود. شعر، وقتی واقعاً چنین باشد، حقیقت است. و تخیل نیز، اگر برای چیزی خوب باشد، حقیقت است: اما آنها حقایق متفاوتی هستند. حقیقت شعر ترسیم واقعی روح انسان است: حقیقت داستان ارائه تصویری واقعی از زندگی است.

این دو نوع دانش متفاوت هستند، و به طرق مختلف به دست می آیند، عمدتاً به افراد مختلف می رسند. شاعران بزرگ اغلب به طور ضرب المثل از زندگی بی اطلاع هستند. آنچه می دانند با مشاهده خودشان به دست آمده است; آنها یک نمونه بسیار ظریف و حساس از طبیعت انسان را در درون خود یافته اند که قوانین احساسات با حروف بزرگ نوشته شده است.

مدل رنگ مو دودی بدون دکلره : مانند آن که بدون مطالعه زیاد قابل خواندن است. سایر دانش‌های بشر، مانند آن‌چه که از طریق تجربه بیرونی به انسان‌های جهان می‌رسد، برای آنها به عنوان شاعر ضروری نیست. او باید چیزهای ظاهری را توصیف کند، نه انسان درونی. اعمال و رویدادها، نه احساسات. و برای او مفید نیست که در میان کسانی قرار گیرد که، همانطور که مادام رولان در مورد بریسو گفت، انسان را می شناسند.

اما انسان را نه .[۴۰۳] همه اینها مانعی ندارد که بتوان هر دو عنصر، شعر و روایت یا حادثه را در یک اثر با هم ترکیب کرد و آن را رمان یا شعر نامید. اما ممکن است قرمز و سفید روی همان ویژگی های انسانی یا روی یک بوم ترکیب شوند. یک نظم ترکیبی وجود دارد که مستلزم اتحاد شعر و حادثه است، هر کدام در عالی ترین نوع خود – نمایشی. حتی در آنجا این دو عنصر کاملاً قابل تمایز هستند.

ممکن است کیفیتی نابرابر و به نسبت متفاوتی داشته باشند. وقایع یک شعر نمایشی ممکن است اندک و بی اثر باشد، اگرچه ترسیم شور و شخصیت ممکن است در بالاترین درجه باشد. مانند تورکواتو تاسوی تحسین برانگیز گوته . یا دوباره، داستان به‌عنوان یک داستان صرف ممکن است به خوبی برای اثرگذاری مطرح شود، همانطور که در مورد برخی از مزخرف‌ترین تولیدات مطبوعات وجود دارد.

حتی ممکن است یک سری رویدادهای منسجم و محتمل باشد، آنچه که نیست. ، اگرچه به ندرت احساسی به نمایش گذاشته می شود که به طور کاذب یا به شیوه ای کاملاً عادی نشان داده نشود. ترکیب این دو برتری چیزی است که شکسپیر را به طور کلی قابل قبول می کند، هر نوع از خوانندگان آنچه را که برای توانایی هایشان مناسب است در او پیدا می کنند.

مدل رنگ مو دودی بدون دکلره : برای خیلی ها او به عنوان یک داستان سرا عالی است، برای معدود به عنوان یک شاعر. در محدود کردن شعر به ترسیم حالات احساسی، و انکار نامی که در آن چیزی جز اشیاء ظاهری مشخص نشده است، ممکن است تصور شود که ما آنچه را که وعده اجتناب از آن را داده بودیم انجام داده‌ایم – در تقابل با استفاده از زبان، از آنجایی که طبق توافق عمومی ثابت شده است.

که شعری به نام توصیفی وجود دارد. ما این اتهام را رد می کنیم. توصیف شعر نیست زیرا شعر توصیفی وجود دارد،[۴۰۴] چیزی بیش از علم شعر نیست زیرا چیزی به نام شعر تعلیمی وجود دارد. اما شیئی که به توصیف خود اعتراف می کند، یا حقیقتی که ممکن است جایی در یک رساله علمی را پر کند، ممکن است فرصتی برای نسل شعر فراهم کند.

مدل رنگ مو دودی بدون دکلره : که پس از آن ما آن را توصیفی یا تعلیمی بنامیم. شعر نه در خود ابژه و نه در خود حقیقت علمی، بلکه در حالت ذهنی است که در آن یکی و دیگری قابل تأمل است. صرف ترسیم ابعاد و رنگ های اشیاء بیرونی شعر نیست، چیزی بیش از یک طرح زمینی هندسی از سنت پیتر یا کلیسای وست مینستر نقاشی نیست. شعر توصیفی، بدون شک، در توصیف است.