رنگ موی بلوند طلایی براق

رنگ موی بلوند طلایی براق : بروشور سیاه مانند یک سنگ افتاد و هواپیمای دوباله مستقیم به سمت آن شیرجه زد. در آن شیرجه آخر، تدی با ضربات یک پوندی خود با خونسردی کار کرد، گویی در حال تمرین هدف بود. فلاش! فلاش! بروشور سیاه مچاله شد و پنجاه فوت آخر به عنوان یک توده بی اثر سقوط کرد. تدی از هواپیمای دوباله پرید و روی زمین نشست. در حالی که تپانچه خودکارش را کشیده و آماده کرده بود، به سمت ماشین سیاه نیمه خراب حرکت کرد.

مو : سرمای گاز مایع هنوز شدید است. برای یک لحظه تدی دید عالی داشت و ماشه را با اعتماد به نفس عجیب تیراندازی که می‌دانست در حال انجام یک شوت عالی است، فشار داد. در قسمت بالایی بدنه مشکی یک فلش وجود داشت. یک جسم تاریک به سمت مماس یکی از دیسک های چرخان پرتاب شد. هلیکوپتر به سرعت غرق شد. تدی فریاد زد.

رنگ موی بلوند طلایی براق

رنگ موی بلوند طلایی براق : دوبرابر عقب رفت و مستقیماً در زیر هواپیمای دوباله شلیک کرد، اما در پایین تر از آن که مه مرگبار مورد استفاده قرار نگیرد. دیویس در یک زاویه خودکشی بانک کرد و دوباره به دنبال آن رفت. آنها مستقیماً از بالای قایق کوچک ساکت عبور کردند و بی هدف روی امواج حرکت کردند. یخ های کوچکی روی سنگرها شکل می گرفت که نشان می داد.

ماشین سیاه دوباره بهبود یافت. یکی از دیسک ها به شدت آسیب دیده بود و اکنون کند شده و متوقف شده است، که نشان می دهد تیغه یکی از چهار پروانه نگهدارنده شکسته شده است، اما سه دیسک باقی مانده سرعت خود را افزایش داده است. به نظر می رسید واروس ایده جنگیدن را کنار گذاشته است. او شروع به تیراندازی به سمت شمال شرقی کرد.

او بیش از یک مایل دورتر بود و تدی شلیک را متوقف کرده بود. واروس در فاصله گرفتن از همان دستگاه یک هفته قبل هیچ مشکلی نداشت و پیش‌بینی می‌کرد هیچ مشکلی برای از دست دادن آن وجود نداشته باشد، حتی اگر فلایر خودش تا حدی فلج شده باشد. او در مورد ترکیب پیکریک که اکنون برای سوخت استفاده می شود، حساب نکرده بود. هواپیمای دوباله دیوانه وار به دنبال هواپیمای سیاه رنگ در حال فرار رفت.

موتورها به شدت غرش می کردند و باد مانند یک توده جامد بود که به شدت به سر در معرض تدی فشار می آورد. یک نیمه ماه شیشه ای کوچک از دیویس در برابر باد محافظت می کرد، اما برای توپچی چنین محافظتی عملی نبود. وزش باد از میان سیم ها و در امتداد دو طرف بدنه خط نهر به اندازه یک فریاد بود. قبلاً هرگز چنین سرعتی شناخته نشده بود. صدای دیویس به آرامی به گوش تدی رسید و صدای بیرون از آن شنیده می شد.

رنگ موی بلوند طلایی براق : که کلاه ایمنی سنگین و پر شده آن را خاموش می کرد. گیرنده های تلفن به سرعت به گوش تدی چسبیده بودند. ما دویست و بیست و شش می کنیم. تدی با ناراحتی گفت: “ما سودی نمی بریم.” صبر کنید تا او بلند شود. موتور تنظیم شده است تا در حدود هفت هزار پا بیشترین کارایی را داشته باشد. لکه سیاهی که جلوتر از آنها بود، درست است، اما کم نمی شد. بال های نقره ای هواپیمای دوباله با بی حوصلگی شدید هوا را بریده اند.

پس از کشتی دیگر در مستقیم ترین خطوط مستقیم پرواز کرد. دود مایل به قهوه‌ای تیره از اگزوزهای دمنده به سمت عقب می‌وزید که به دلیل وجود اسید انفجاری تقریباً به رنگ زعفران درآمده بود. نور خورشید سطوح بالایی بال های هواپیمای تعقیب کننده را بوسید. در زیر آنها اقیانوس غلتید و پرتاب شد. موتورهای باد سوت و خروشان. سرعت، سرعت، سرعت! هواپیمای دوباله با سرعتی باورنکردنی در هوا هجوم آورد.

پرنده سیاه به سختی از دشمن بال سفیدش جلوتر می رفت. تدی دو بار شلیک کرد، اما هواپیمای دوباله لرزید، به طوری که دقت غیرممکن بود، و او می‌توانست از دود پوسته ردیاب خود ببیند که از ماشین سیاه فاصله زیادی گرفته است. به نظر می رسید که فضای بین لکه سیاه و امواج زیر آن افزایش یافته است. دیویس گفت: در حال افزایش است. “حالا او را می گیریم.” تدی چشمانش را به کاردستی باریک و سوزنی واروس دوخته بود.

رنگ موی بلوند طلایی براق : او به سختی متوجه شیب دستگاهی که در آن سوار بود به سمت بالا بود، اما دید که آنها با واروس که در هوا برمی‌خیزد همگام هستند. دیویس با صراحت گفت: چهار هزار پا. “و دویست و بیست و نه مایل در ساعت. زمینی در پیش است.” تدی خط ساحلی کوهستانی را دید که از دور نمایان می شد. بروشور سیاه همچنان بالا می رفت. دیویس دوباره گفت: شش هزار پا و دویست و سی و دو مایل… خلبان ماشین دیگر دید.

که دارند سود می کنند. او ناگهان سقوط کرد. “اکنون!” دیویس با عصبانیت فریاد زد. به سمت پایین شیرجه زد. فرود، همراه با قدرت عظیم موتورها – که اکنون بیش از ۸۰۰ اسب بخار قدرت را ارائه می دهند – باعث شد آنها با سرعت فزاینده به سمت هواپیمای سیاه شلیک کنند. ماشین دیگر به سختی بیش از نیم مایل دورتر بود و تمام جزئیات ساخت آن قابل مشاهده بود. تدی برای اولین بار متوجه یک لوله باریک شد.

که بین دو پروانه نگهدارنده مرکز بالا می رود. او فوراً به این نتیجه رسید که این وسیله ای است که جت های گاز مایع را به بیرون پرتاب کرده است. شلیک کرد. “ضربه!” دیویس گریه کرد. فلاش از بالای کابین شنیده شده بود. یک اجاره دندانه دار در سقف صیقلی ظاهر شد و لوله باریک ناپدید شد. به نظر می رسید که پرواز سیاه تمام امیدهای خود را برای فرار از دست داده است.

سرعت دیوانه وار برای شکافی بین دو تا از کوه های بلندی که در امتداد خط ساحلی برمی خیزد. با سرعت بی‌سابقه‌ای که هر دو ماشین در سواحل حرکت می‌کردند، به نظر می‌رسید که نسبتاً به سمت آنها هجوم آوردند. هیچ روستایی قابل مشاهده نبود، اما به نظر می رسید که اگر نگوییم یک سرزمین قابل سکونت است. پرواز سیاه سراسر کشور را در نوردید.

رنگ موی بلوند طلایی براق : واروس ظاهراً تمام تلاش خود را می‌کرد تا حتی چند یارد را از دشمنان خود به دست آورد، و دیویس نیز به همان اندازه مصمم بود که این کار را نکند. یک بار، دو بار، سه بار تدی شلیک کرد. زمینی هموار و محصور که تقریباً با ساختمانهای کوچک احاطه شده بود ظاهر شد. واروس ناامیدانه به سمت آن دوید، هواپیمای دوبال سفید بال با انتقام به دنبال او رفت.