رنگ مو شنی ماسه ای شماره ۸

رنگ مو شنی ماسه ای شماره ۸ : نه یک بازی. برای من، این یک زندگی کامل است. ستاره برادوی نهمین آلبوم را منتشر کرد ۱۰-۱۴-۷۸ هنگامی که ملبا مور اخیراً از نقش آفرینی مشترک خود در موزیکال پرطرفدار تیمبوکتو برادوی انصراف داد ، گمانه زنی های زیادی در مورد دلیل آن وجود داشت. برخی از ناظران پیشنهاد کردند که ارتا کیت، بزرگترین قرعه کشی باکس آفیس، دوست ندارد این صورت حساب را با یک مجری در سطح ملبا به اشتراک بگذارد. خود ملبا توضیح ساده تری دارد.

مو : او از دهه ۱۹۴۰ وست‌سایدر بوده است و از سال ۱۹۵۷ همان آپارتمان وست‌ساید را اجاره کرده است. او که بیش از ۳۰ سال شهروند آمریکایی است، شاید اولین کسی باشد که پس از پاسخ “نه” به این سوال، “آیا شکل حکومت آمریکا را دوست دارید؟” به دلیل انگلیسی ضعیفش، او سوال را اشتباه متوجه شده بود. او خودش را اصلاح کرد و آن شب برای رئیس جمهور هری ترومن بازی کرد.

رنگ مو شنی ماسه ای شماره ۸

رنگ مو شنی ماسه ای شماره ۸ : او کاملاً به ساز خود متعهد است. این فقط زندگی او نیست، بلکه زندگی اوست. او یک کولی خالص است – همانطور که اسپانیایی ها می گویند “از هر چهار طرف”. شاید این توضیح دهد که چرا او دوست دارد هر سال از ژانویه تا مه و از اکتبر تا دسامبر، تقریباً بدون توقف، در سراسر ایالات متحده و کانادا، به آمریکای جنوبی، اروپا و خاور دور، تور داشته باشد.

از زمان ازدواج آنها در سال ۱۹۴۰، او مدیر، مترجم و بهترین دوست او بوده است. او هنوز انگلیسی کمی صحبت می کند، بنابراین مصاحبه با او اغلب سه طرفه پیچیده است. وقتی یک روز صبح دیر به محل اقامت مونتویا رسیدم، او بسیار مودب بود، اما مشتاق بود که مصاحبه را با او به پایان برساند. او گفت: «واموس». وقتی متوجه شد که وقتی آهسته صحبت می‌شود.

می‌توانم اسپانیایی واضح و دقیق او را بفهمم، رفتارش تغییر کرد. ما به سرعت از مترجم صرف نظر کردیم. آیا او فلامنکو را بالاترین هنر قابل دستیابی در گیتار می داند؟ او که صاف روی صندلی پر شده نشسته بود، لبخند مهربانی زد و گفت: “همه گیتاریست های فلامنکو هنرمند نیستند. گیتاریست های زیادی وجود دارند، اما در دنیا فقط دو یا سه هنرمند روی گیتار فلامنکو هستند.

بیشتر نوازندگان تکنسین هستند. من. فکر کن برای نواختن فلامنکو آنطور که باید نواخته شود، باید هنرمند باشی. موسیقی یا خیلی بد است یا خیلی خوب. افرادی که اجرا را می شنوند ممکن است هم تکنسین و هم هنرمند را تشویق کنند. اما پس از آن، اگر اجرا کننده نبود. یک هنرمند، چیزهایی را که شنیده اند فراموش می کنند.” لبخند روی صورتش ماند و همچنان که ادامه می داد شروع به استفاده از دستانش کرد.

رنگ مو شنی ماسه ای شماره ۸ : من موسیقی را در درون خود حمل می کنم. می خواهم قلب مردم را لمس کنم. این چیزی است که همیشه هدفم را دنبال می کنم. موسیقی من صمیمانه است. بسیار انسانی است. معتقدم باید از نزدیک به آن گوش داد. به همین دلیل است که می نوازم. کنسرت.” او در واقع اولین نوازنده برجسته گیتار فلامنکو بود که به صورت انفرادی رفت.

تا زمانی که مونتویا در سال ۱۹۴۸ شروع به اجرای کنسرت های تک نفره کرد، فلامنکو به شدت موسیقی برای همراهی خوانندگان یا رقصندگان بود که با کاستن ها، ضربه زدن به انگشتان و پاشنه های پاشنه بلند به ریتم می افزودند. هنگامی که با گیتار مونتویا به تنهایی مواجه شد، مخاطبان فوراً با گیتار مواجه نشدند. اما به محض اینکه آنها یاد گرفتند.

که از طیف کامل هنر او قدردانی کنند، کار او مطمئن شد. بسیاری از جلوه های صوتی تولید شده توسط یک گروه فلامنکو را می توان به تنهایی توسط مونتویا کپی کرد. دست چپ او می‌تواند ملودی را پخش کند و ریتمی را مستقل از آنچه که دست راست می‌خواهد پخش کند. برای افزایش هیجان، مونتویا هرگز یک قطعه را دو بار به یک شکل اجرا نمی کند.

یکی از دلایل این است که بداهه گویی جوهره فلامنکو است. دیگر اینکه هرگز موسیقی خواندن را نیاموخته است. مونتویا گفت: “گیتار فلامنکو در حال حاضر بیش از هر زمان دیگری محبوب است.” “جوانان آن را دوست دارند؛ من در بسیاری از کالج ها اجرا می کنم. همچنین با بسیاری از ارکسترهای سمفونیک برای نواختن سوئیت فلامنکو اجرا می کنم.

این آهنگ که مونتویا در سال ۱۹۹۶ با همکاری آن‌ها نوشته و اجرا کرد، اولین قطعه فلامنکو است که برای یک ارکستر کامل نوشته شده است. بخش های گیتار، به طور مناسب، امکان بداهه سازی را فراهم می کند. سایر آثار مونتویا، عمدتاً تنظیم‌های او از مضامین قدیمی کولی، رونویسی شده و به نفع گیتاریست‌های همکار منتشر شده است.

رنگ مو شنی ماسه ای شماره ۸ : با این حال، همانطور که مونتویا اشاره کرد، “سبکی که شما می توانید بنویسید. اما همه یادداشت ها – غیرممکن است. بنابراین، کارهای نوشته شده من ساده شده است.” او که در مادرید متولد شد، اولین کلاس گیتار خود را در ۸ سالگی گذراند و در اوایل نوجوانی به طور منظم در کافه ها اجرا می کرد. او تا زمان شروع جنگ جهانی دوم که کم و بیش در نیویورک «ساکن» شد.

تورهای زیادی داشت. در حقیقت، او هرگز راضی به اقامت در جایی نبوده است. او هر سال چندین ماه را در اسپانیا می گذراند. همسرش می‌گوید وقتی در تور است، “او در اطراف هتل بی‌قرار می‌شود و دوست دارد از تمام دیدنی‌های منطقه بازدید کند.” سالی مونتویا، لاغر اندام و برازنده بومی نیویورکی که کارلوس را در زمانی که پدرش برای سرویس خارجی کار می‌کرد ملاقات کرد.

رنگ مو شنی ماسه ای شماره ۸ : زمانی خودش یک رقصنده به سبک اسپانیایی بود، اما آن را رها کرد زیرا «معلوم است که من به خوبی کارلوس نمی‌رقصیدم. من قربانی موفقیت او هستم.” این زوج دو پسر دارند. به جز سفر، کارلوس مونتویا علایق کمی خارج از کارش دارد. او به آرامی گفت: “موسیقی و خانواده – همین. “برای هنرمند شدن، باید برده ساز و مردم باشید. نواختن گیتار یک چیز جدی است.