رنگ مو قرمز بنفش

رنگ مو قرمز بنفش : روی پاهای رکاب مانند و ضعیف شده غیرممکن با طول غیرممکن و تعداد غیرقابل تصور حرکت می کرد. بدنه آن به ضخامت بدن برل بود. و از آن بوی چنان پیش‌روی هیولایی می‌آمد که هر انسانی که آن را بو می‌شنید، حتی بدون ترس از اصرار او، دهانش را ببندد و فرار کند.

رنگ مو : احساس آنها این بود که آنچه “پایین” بود اکنون تا حدودی “پشت” است و می ترسیدند مبادا یک جهان در حال سقوط در نهایت به آنها اجازه دهد به سمت خاکستری ای که آسمان در نظر می گرفتند سقوط کنند. اما همه ادامه یافت. عقب ماندن به معنای رها شدن در این مکان است که در آن همه احساسات شناخته شده به حالت بی نظمی تبدیل شده بودند.

رنگ مو قرمز بنفش

رنگ مو قرمز بنفش : اما اسکیموها روی زمین با حداقل خرافات زندگی می‌کردند – آنها نمی‌توانستند بیشتر بپردازند – و انسان‌های این سیاره فراموش‌شده اصلاً نمی‌توانستند بپردازند. بنابراین با وجود وضعیت بی نظیری که در مورد آنها وجود داشت، ناامیدانه صعود کردند. هیچ افقی وجود نداشت، اما آنها هرگز افقی ندیده بودند.

هیچ یک از آنها نمی توانستند تصور کنند که به عقب برگردند. حتی تاما پیر که در تلاش برای ادامه دادن به زمزمه زمزمه می کرد، فقط به تلخی از سرنوشت خود شکایت کرد. او حتی به شورش فکر نمی کرد. اگر برل متوقف می شد، همه پیروانش به طرز بدی چمباتمه زده بودند تا منتظر مرگ باشند. آنها هیچ فکر ماجراجویی یا هیچ امیدی به امنیت نداشتند.

تنها خوبی هایی که می توانستند تصور کنند غذا و نزدیکی انسان های دیگر بود. آنها غذا داشتند – هیچ کس هیچ یک از بدن مورچه های آویزان را که تت و دیک قبل از شروع صعود توزیع کرده بودند، رها نکرده بود. آنها از همنوعان خود جدا نمی شوند. انگیزه برل به سختی متمایزتر از این بود. او سربالایی را در آمیزه ای عاقلانه از ترس و غرور زخمی و ناامیدی آغاز کرده بود.

با بازگشت چیزی به دست نمی آمد. وحشت های موجود بیشتر از وحشت های پشت سر نبودند، بنابراین دلیلی برای ادامه ندادن وجود نداشت. آنها به جایی رسیدند که دامنه کوه به سمت داخل فرو رفت. فضایی مسطح بود و پشت آن یک کانکس پیچ در پیچ مانند شکاف وسیعی در جوهر کوه وجود داشت. برل لبه منحنی را سینه کرد و صافی فراتر از آن پیدا کرد. کوتاه ایستاد.

رنگ مو قرمز بنفش : دهانه کانیون شاید پنجاه یارد از لبه شیب رو به پایین فاصله داشت. فضای زیادی عملاً مسطح بود و روی آن گز و علف شیر – دو تای آنها – و غذا بود. این یک پناهگاه کوچک و منزوی برای مادام العمر بود، همانطور که قبلاً به آن عادت کرده بودند. آنها می توانستند – ممکن بود که می توانستند – یک مکان امن در اینجا پیدا کنند. اما این احتمال واقعیت نداشت. آنها یکباره تار عنکبوت را دیدند.

با کابل هایی به طول دویست فوت بین دیوارهای کانیون مقابل آویزان شده بود. کابل های تابشی تا لنگرهای روی سنگ می رسید. رشته‌های دام، که در آن مارپیچ لگاریتمی که انسان‌ها از کشف خواص آن بسیار شگفت‌زده بودند، بیرون و بیرون می‌پیچیدند، کاملاً یک یارد از هم فاصله داشتند. وب برای بازی غول پیکر بود. اکنون خالی بود، اما برل سیم تلگراف را دید که از مرکز وب تا محل کمین وب ساز امتداد داشت.

یک قفسه سنگی روی دیوار کانون وجود داشت. عنکبوت روی آن قرار داشت، تقریباً نامرئی در برابر سنگ، با یک پای خزدار که کابل را لمس می کرد. کوچکترین لمس در هر قسمت از وب بلافاصله به آن هشدار می دهد. پیروان برل پشت سر او جمع شدند. صدای خس خس جون پیر شنیده می شد. تاما شکایت خود را برای بررسی این مکان متوقف کرد. ممکن است.

یک بهشت ​​باشد و در نتیجه او باید چیزهای جدید و متفاوتی برای شکایت پیدا کند. البته خود تار عنکبوت دلیلی برای نگرانی آنها نبود. عنکبوت های وب شکار نمی کنند. نرهای آنها این کار را می کنند، اما به ندرت در همسایگی یک وب صرفه جویی در زمان جفت گیری هستند. خود وب دلیلی برای عدم استقرار در اینجا نبود. اما دلیلی داشت.

رنگ مو قرمز بنفش : زمین قبل از وب، – بین وب و خودشان – خانه ای از موجودات کشته شده بود. بال‌هایی به ضخامت نیم اینچ از سوسک‌های مرده و پوسته‌های پاک‌شده غول‌های دیگر. تخمگذار مگس ایکنومون – به پاهای لوله ای فنری، باریک و کشنده نگاه کنید – و صفحه های شکم زنبورها و آنتن های کشیده پروانه ها و پروانه ها. چیزی بسیار وحشتناک در این مکان کوچک زندگی می کرد.

دامنه‌های کوه از غذای پرنده‌های بزرگ خالی بود. هر چیزی که به هر دلیلی به این ارتفاع پرواز کند هرگز روی سنگ شیبدار بدون غذا فرود نمی آید. اینجا فرود می آید. و خیلی بدیهی است که می میرد. زیرا چیزی – چیزی – چیزهایی را که آمدند کشت. پشت در کانیون فرو رفته بود، جایی که آنها نمی توانستند آن را ببینند. اینجا شام خورد انسان ها به جز برل نگاه می کردند و می لرزیدند.

او چشمانش را به دنبال سلاح های بهتر از آنچه در اختیار داشت، انداخت. او یک نیزه باشکوه را که توسط یک چیز مرده رشد کرده بود برای دفاع از خودش انتخاب کرد. آن را از زمین بیرون کشید. اینجا در ارتفاعات کاملاً ساکت بود. هیچ صدایی از دره تا این حد بلند نمی شد. وقتی برل تلاش می‌کرد تا سلاح جدید و عالی را برای خودش آزاد کند، هیچ صدایی به‌جز صدای جیر جیرهای کوچک به گوش نمی‌رسید.

رنگ مو قرمز بنفش : به همین دلیل بود که صدای نفسی را شنید که یک نفر به طور پیش فرض فریادی زد که به گوش نمی رسید. صدای هق هق خفه، خفه شده و نامفهومی بود. علتش را دید. چیزی بود که از فرورفتگی های کانون به سمت مردم حرکت می کرد. خیلی سریع حرکت کرد.