رنگ مو صدف مرواریدی

رنگ مو صدف مرواریدی : این که او کاملاً درمانده بود و هیچ وسیله ای برای زنده نگه داشتن خود در این بین نداشت، چیزی بود که نه مسئولین بیمارستان و نه هیچ کس دیگری در شهر را نگران نمی کرد. به طور اتفاقی، او در یک روز دوشنبه آسیب دیده بود.

رنگ مو : و بنابراین او می دانست که او تا به حال کار تمام زمستان. او به قدری خوشحال بود که در آن شب خود را با ولگردی و ولگردی پذیرفت و با مانده پولش جایی را در یک اتاقک اجاره ای استخدام کرد و در آنجا به همراه چهار کارگر دیگر روی یک تشک بزرگ حصیری دست ساز خوابید. این یک دلار در هفته بود و برای چهار مورد دیگر غذایش را در پانسیون نزدیک محل کارش تهیه می کرد.

رنگ مو صدف مرواریدی

رنگ مو صدف مرواریدی : البته یک رسوایی بزرگ وجود داشت. مشخص شد که سوابق شهر جعل شده و جنایات دیگری مرتکب شده اند و برخی از سرمایه داران بزرگ شیکاگو به زندان افتادند. بزرگان اعلام کردند که با وجود اینکه ورودی اصلی کار در عقب سالن یکی از آنها بوده است، از همه چیز اطلاعی نداشته اند. این در یک برش تازه باز بود که کار می کرد.

این برای او هر هفته چهار دلار اضافی می‌گذارد که برای او مبلغی غیرقابل تصور است. در ابتدا مجبور شد هزینه ابزار حفاری خود را بپردازد و همچنین یک جفت چکمه سنگین بخرد، زیرا کفش هایش تکه تکه شده بود، و یک پیراهن فلانل، زیرا پیراهنی که در تمام تابستان پوشیده بود، تکه تکه شده بود. او یک هفته به این فکر کرد که آیا باید یک پالتو هم بخرد یا نه. یکی بود.

که متعلق به یک دستفروش دکمه یقه عبری بود که در اتاق کنارش مرده بود و خانم صاحبخانه آن را برای اجاره اش نگه داشته بود. در پایان، با این حال، تصمیم گرفت بدون آن، به عنوان او به زیرزمینی در روز و در رختخواب در شب. با این حال، این یک تصمیم ناخوشایند بود، زیرا او را سریع‌تر از همیشه وارد سالن‌ها کرد. از این به بعد از ساعت هفت تا پنج و نیم و نیم ساعت برای شام کار می کرد.

به این معنی که او هرگز در روزهای هفته نور خورشید را نمی دید. عصرها جایی برای رفتن او نبود جز یک بار. جایی نیست که نور و گرما باشد، جایی که بتواند کمی موسیقی بشنود یا با یک همراه بنشیند و صحبت کند. او اکنون خانه ای برای رفتن نداشت. هیچ محبتی در زندگی اش باقی نمانده بود – فقط تمسخر رقت انگیز آن در رفاقت رذیله. یکشنبه‌ها کلیساها باز بودند.

اما کجا کلیسایی وجود داشت که در آن یک کارگر بدبو، با حیوانات موذی که روی گردنش می‌خزند، می‌توانست بنشیند بدون اینکه مردم را دورتر ببیند و عصبانی به نظر برسد؟ البته او گوشه‌ای را در اتاقی بسته، اما گرم نشده، با پنجره‌ای که روی دیواری خالی دو فوتی باز می‌شد، داشت. و همچنین او خیابان‌های خالی را داشت، با طوفان‌های زمستانی که در آن‌ها می‌پیچید.

علاوه بر این، او فقط سالن‌ها را داشت – و البته، برای ماندن در آن‌ها باید مشروب می‌نوشید. اگر گاه و بی گاه مشروب می‌نوشید، آزاد بود که خود را در خانه بسازد، با تاس یا یک بسته کارت‌های چرب قمار کند، برای پول پشت میز بیلیارد بازی کند، یا به یک «کاغذ ورزشی» صورتی آغشته به آبجو نگاه کند، با عکس قاتلان و زنان نیمه برهنه. برای چنین لذت هایی بود که او پول خود را خرج کرد.

رنگ مو صدف مرواریدی : و زندگی او در طول شش هفته و نیمی که برای بازرگانان شیکاگو زحمت کشید تا آنها را قادر سازد تا چنگال اتحادیه تیم‌سازان خود را بشکنند، چنین بود. در کاری که به این ترتیب انجام شد، توجه چندانی به رفاه کارگران نشد. به طور متوسط، حفر تونل برای یک روز زندگی و چندین انفجار هزینه دارد. با این حال، به ندرت پیش می آمد که بیش از دوازده یا دو مرد در مورد یک تصادف شنیده باشند.

همه کارها توسط ماشین آلات حفاری جدید، با حداقل انفجار ممکن انجام شد. اما سقوط سنگ ها و تکیه گاه های خرد شده، و انفجارهای زودرس و علاوه بر آن تمام خطرات راه آهن وجود خواهد داشت. از این رو بود که یک شب، هنگامی که جورگیس با گروه خود در حال بیرون آمدن بود، یک موتور و یک ماشین باردار به دور یکی از شاخه های بیشمار زاویه راست کوبیدند و به شانه او زدند و او را به دیوار سیمانی پرتاب کردند و او را کوبیدند.

بدون احساس. وقتی دوباره چشمانش را باز کرد صدای زنگ آمبولانس بود. او در آن دراز کشیده بود، با یک پتو پوشیده شده بود، و به آرامی راه خود را در میان جمعیتی که در تعطیلات خرید می کردند، عبور می کرد. آنها او را به بیمارستان شهرستان بردند، جایی که یک جراح جوان بازوی او را گذاشت. سپس او را شسته و روی تختی در یک بخش با یک یا دو نفر دیگر از افراد معلول و ژولیده دراز کشیدند.

جورجیس کریسمس خود را در این بیمارستان گذراند و این خوشایندترین کریسمس او در آمریکا بود. هر سال رسوایی‌ها و تحقیقاتی در این مؤسسه به وجود می‌آمد، روزنامه‌ها می‌گفتند که پزشکان اجازه دارند آزمایش‌های خارق‌العاده‌ای را روی بیماران انجام دهند. اما هیچ چیز از این نمی دانست – تنها شکایت او این بود که آنها به او از گوشت کنسرو شده تغذیه می کردند.

که هیچ مردی که تا به حال در کار کرده بود به سگش غذا نمی داد. اغلب به این فکر می کرد که چه کسی کنسرو گوشت گاو ذرت و “روست بیف” باغچه ها را می خورد. حالا او شروع کرد به درک – که آن چیزی است که شما می توانید آن را “گوشت پیوندی” بنامید، قرار داده شده است تا به مقامات دولتی و پیمانکاران فروخته شود.

رنگ مو صدف مرواریدی : و توسط سربازان و ملوانان، زندانیان و زندانیان مؤسسات، “خانواده ها” و باندهای کارگران راه آهن خورده شود. . جورگیس در پایان دو هفته آماده ترک بیمارستان بود. این بدان معنا نیست که بازوی او قوی است و می تواند به سر کار برگردد، بلکه به این معناست که می تواند بدون توجه بیشتر کنار بیاید و جای او برای فردی بدتر از او لازم است.