ترکیب رنگ موی صورتی پاستیلی

ترکیب رنگ موی صورتی پاستیلی : و فراتر از همه، سر به فلک کشیده شبح-سفید به سمت شرق، شبح باشکوه دایزن. و قلب من لحظه ای زیر هجوم آن خاطرات زنده ای فرو می رود که همیشه لحظه ای پس از فراق بر سر یکی می نشیند.

رنگ مو : دور در اولین ساعت خطر. او از دیدن نجات دو پسرش خوشحال شده است. از دیگری که دیشب دفن شده بود، این را می‌شنوم: فقط اندکی قبل از مرگش، و علی‌رغم مهربان‌ترین اعتراض‌ها، با دیدن رئیس‌جمهورش که به بالینش نزدیک می‌شود، قدرت یافت تا روی آرنج بلند شود و سلام نظامی بدهد. . و با آن سلام شجاعانه به مردی شجاع در سکوت بزرگ گذشت.

ترکیب رنگ موی صورتی پاستیلی

ترکیب رنگ موی صورتی پاستیلی : رئیس جمهور مانند کاپیتانی که از ترک کشتی در حال غرقش تا زمانی که همه جان ها سالم بمانند، تحقیر می کند، در مرکز خطر می ماند، از پسران بیمار پرستاری می کند، کار بهداشت را نادیده می گیرد، و همه کارهایی را که معمولاً به چندین زیردستان سپرده می شود، انجام می دهد و آنها را فوراً می فرستد.

بالاخره پاسپورتم اومد من باید بروم. مدرسه راهنمایی و مدارس ابتدایی مجاور آن به دلیل ظهور بیماری وبا تعطیل شده است و من به هرگونه تجمع دانش آموزان برای خداحافظی اعتراض کردم زیرا از خطر قرار گرفتن در معرض هوای سرد صبحگاهی در کنار ساحل برای آنها می ترسیدم. رودخانه آلوده اما اعتراض من فقط با خنده ای شاد پذیرفته شد.

دیشب مدیر به همه کاپیتان های کلاس ها خبر داد. از این رو، یک ساعت پس از طلوع خورشید، حدود دویست دانش آموز به همراه معلمان خود در مقابل دروازه من جمع شدند تا مرا تا اسکله، نزدیک پل سفید طولانی، جایی که کشتی بخار کوچک منتظر است، همراهی کنند. و ما می رویم. دانش آموزان دیگر در حال حاضر در اسکله جمع شده اند.

و در کنار آنها تعداد زیادی از افراد آشنا به من منتظر می مانند: دوستان یا آشنایان دوستانه، والدین و بستگان دانش آموزان، هرکسی که به یاد دارم کوچکترین لطفی به آنها کرده است، و بسیاری دیگر که از آنها لطفی دریافت کرده ام که هرگز نداشته ام. فرصت بازگشت – افرادی که برای من کار می کردند، تاجرانی که از آنها چیزهای کوچک خریدم.

انبوهی از چهره های مهربان، سلام خندان. فرماندار منشی خود را با یک پیام مودبانه می فرستد. رئیس مدرسه عادی برای لحظه ای با عجله پایین می آید تا دست بدهد. دانش آموزان عادی به خانه های خود فرستاده شده اند، اما تعداد کمی از معلمان آنها حضور دارند. دلم برای دوست نیشیدا خیلی تنگ شده. او دو ماه طولانی است که بسیار بیمار است.

ترکیب رنگ موی صورتی پاستیلی : از ریه‌هایش خون می‌آید، اما پدرش ملایم‌ترین نامه‌های خداحافظی را از او برای من می‌آورد که در رختخواب نوشته شده، و چند سوغاتی زیبا. و اکنون، در حالی که به این همه چهره های دلپذیر در مورد خودم نگاه می کنم، نمی توانم از خود این سوال را بپرسم: “آیا می توانستم به همان مدت در هر کشور دیگری در همان حرفه زندگی کنم و از چنین حرفه ای لذت ببرم.

تجربه ناگسستنی خوبی انسان؟ از تک تک اینها فقط مهربانی و ادب نصیب من شده است. هیچ کس، حتی از روی سهوا، حتی یک کلمه سخاوتمندانه را خطاب نکرده است. من به عنوان معلم بیش از پانصد پسر و مرد، هرگز حتی صبرم را امتحان نکردم. نمی دانم آیا چنین تجربه ای فقط در ژاپن امکان پذیر است؟ اما کشتی بخار کوچک برای مسافرانش فریاد می زند.

دست های بسیاری را می فشارم – از صمیم قلب، شاید با دستان رئیس شجاع و مهربان مدرسه عادی – و سوار کشتی می شوم. مدیر چند معلم هر دو مدرسه و یکی از شاگردان مورد علاقه من را دنبال می کنند. آنها مرا تا بندر بعدی همراهی می کنند، از آنجا که راه من از کوه ها به هیروشیما خواهد بود. این یک صبح بخار دوست داشتنی، تند با اولین سرمای زمستان است.

ترکیب رنگ موی صورتی پاستیلی : از روی عرشه کوچک، آخرین نگاهم را به چشم‌انداز زیبای اوهاشیگاوا، با پل سفید طولانی‌اش می‌اندازم – در اوج خانه‌های قدیمی عجیب و غریب، ازدحام برای فرو بردن پاهایشان در سیل شیشه‌ای آن – به بادبان‌های آشغال‌ها. ، طلایی رنگ توسط خورشید اولیه – در اشکال فوق العاده زیبای تپه های باستانی. جذابیت این سرزمین واقعاً جادویی است.

مانند سرزمینی که واقعاً توسط خدایان تسخیر شده است: ظرافت طیفی رنگ های آن بسیار دوست داشتنی است – شکل های تپه هایش که با اشکال ابرهایش ترکیب می شوند بسیار دوست داشتنی است – بیش از همه، آن دنباله های طولانی. و نوارهای مه که ارتفاعات آن را در هوا معلق می کند. سرزمینی که در آن آسمان و زمین به طرز عجیبی در هم می آمیزند که آنچه واقعیت است را نمی توان از توهم متمایز کرد.

که به نظر می رسد همه چیز سرابی است که در شرف محو شدن است. برای من، افسوس! قرار است برای همیشه ناپدید شود. کشتی بخار کوچولو دوباره فریاد می‌کشد، پف می‌کشد، به وسط جریان برمی‌گردد، از پل سفید بلند می‌پیچد. و با عقب نشینی اسکله های خاکستری، یک بلند از صفوف یونیفرم پوشان بلند می شود، و همه کلاه ها تکان می خورند و ایدئوگرافی های برنجی چینی خود را چشمک می زنند.

به پشت بام کابین کوچک عرشه می روم، کلاهم را تکان می دهم و به انگلیسی فریاد می زنم: “خداحافظ، خداحافظ!” و فریاد به سوی من برمی گردد: “مانزایی، مانزی!” [ده هزار سال برای تو! ده هزار سال!] اما در حال حاضر از دور به طور کمرنگی می آید. بسته از دهانه رودخانه بیرون می‌رود، به دریاچه آبی شلیک می‌کند، نقطه‌ای پوشیده از کاج را می‌چرخاند، و چهره‌ها، صداها، و اسکله‌ها و پل سفید طولانی تبدیل به خاطره شده‌اند.

ترکیب رنگ موی صورتی پاستیلی : هنوز برای مدتی به عقب نگاه می‌کنم، وقتی به سکوت آب بزرگ می‌رویم، می‌توانم در سمت چپ، تاج قلعه باستانی را بر فراز ارتفاعات پشمالو بزرگ کاج ببینم – و مکان خانه‌ام را با باغ لذیذ آن – و سقف‌های آبی بلند مدارس. اینها نیز به سرعت از بینایی خارج می شوند. سپس فقط آب آبی کمرنگ، مه آبی کم رنگ، آبی کم رنگ و سبز و خاکستری از قله هایی که در فواصل مختلف ظاهر می شوند.