رنگ موی پلاتینه پادینا

رنگ موی پلاتینه پادینا : لشکر مراکش.” آنها نمی توانند کاملاً با ما هماهنگ شوند. آنها خیلی سریع می روند – و هیچ راهی برای متوقف کردن آنها وجود ندارد. برخی از این تصاویر اهریمنی در چوب زرد یا برنز یا آبنوس بسیار جدی، ناآرام و کم حرف هستند. چهره‌های آن‌ها نگاه نگران‌کننده و پنهانی تله‌ای است که ناگهان کشف شد.

رنگ مو : اهانت های الهام گرفته از این مکاشفه جیره کاهش می یابد. با این حال، آنها خود را روی غذا می اندازند و آن را ایستاده، چمباتمه زده، زانو زده، نشسته روی قوطی ها، یا روی کوله هایی که از سوراخ هایی که در آن خوابیده اند بیرون آورده شده می خورند – یا حتی پشت های خود را روی زمین می خورند و رهگذران آنها را اذیت می کنند.

رنگ موی پلاتینه پادینا

رنگ موی پلاتینه پادینا : توسط، نفرین و نفرین. جدا از این دشنام ها و شوخی های زودگذر، آنها چیزی نمی گویند، علاقه اولیه و جهانی جز بلعیدن است، در حالی که دهان و دور آن به اندازه ی شلوار تفنگ چرب است. قناعت مال آنهاست در اولین توقف فعالیت استخوان‌های فک‌شان، آن‌ها به بهترین وجه در خدمت هستند. آنها همدیگر را به هم می زنند.

و در رقابتی آشوبگرانه برای بیان نظرشان فریاد می زنند. حتی فرفادت را می‌بیند که لبخند می‌زند، کارمند ضعیف شهرداری که در روزهای اول آنقدر خود را در میان همه ما تمیز و پاک نگه می‌داشت که او را برای یک خارجی یا نقاهت بردند. یکی می بیند که دهان گوجه مانند لاموز گشاد و تقسیم می شود و لذتش در اشک جاری می شود.

صورت پوترلو، مانند گل صد تومانی صورتی، بیشتر و بیشتر باز می شود. چین و چروک های پاپا بلر در حالی که می ایستد، سرش را جلو می برد و با بدنی که به اختصار دستگیره ای برای سبیل های آویزان بزرگ اوست، اشاره می کند، از روی بیهودگی سوسو می زند. حتی راه راه های صورت کوچولوی بیچاره کوکون هم روشن شده است.

به دنبال هیزم برای گرم کردن قهوه می رود. در حالی که منتظر نوشیدنی خود هستیم، سیگار می پیچیم و لوله ها را پر می کنیم. کیسه ها بیرون کشیده می شوند. برخی از ما کیسه های چرمی یا لاستیکی به دست آمده از مغازه داریم، اما آنها در اقلیت هستند. بیکت تنباکوی خود را از یک جوراب بیرون می کشد که دهان آن با نخ محکم کشیده شده است.

بسیاری از دیگران از کیسه‌هایی برای پدهای ضد گاز استفاده می‌کنند که از مواد ضد آب ساخته شده‌اند که یک نگهدارنده عالی برای شگ، خواه درشت یا ریز است. و کسانی هستند که به سادگی آن را در ته جیب کت بزرگ خود جستجو می کنند. سیگاری‌ها به صورت دایره‌ای تف می‌کنند، درست در دهانه حفره‌ای که اکثر نیم‌بخش‌ها در آن زندگی می‌کنند.

و با بزاق آغشته به تنباکو به جایی که وقتی خودشان را صاف می‌کنند تا داخل یا خارج شوند، دست‌ها و پاهایشان را می‌گذارند. . اما چه کسی متوجه چنین جزئیاتی می شود؟ اکنون، پیشنهاد نامه ای از همسرش به مارترو، آنها درباره تولید بحث می کنند. او می گوید: «لا صرفا مارترو نوشته است. “آن خوک چاق که ما در خانه داریم.

یک نمونه خوب، حدس بزنید الان چقدر می ارزد؟” اما موضوع اقتصاد داخلی به طور ناگهانی به یک درگیری شدید بین پپین و تولاک تبدیل می شود. کلماتی با اهمیت کاملاً غیرقابل انکار رد و بدل می شوند. سپس – “برایم مهم نیست که چه می گویی یا چه چیزی نمی گویی! ببند!” بس است!” – “از چه کسی؟ چه کسی آن را به من می دهد؟” – “بیا و بفهم!” دندان قروچه می کنند و با خشم کف آلود به یکدیگر نزدیک می شوند.

تولاک تبر ماقبل تاریخ خود را می گیرد و چشمان دوخته شده اش برق می زند. دیگری رنگ پریده است و چشمانش درخشش مایل به سبز دارد. در صورت سیاه گاردش می توانی دید که افکارش با چاقویش است. اما بین این دو، در حالی که از نظر ظاهری همدیگر را می‌گیرند و در کلمات درهم می‌آیند.

رنگ موی پلاتینه پادینا : لاموز با سر بزرگ آرام خود، مانند یک نوزاد، و چهره‌ای رنگارنگش مداخله می‌کند: “آلونز، آلونز! نمیشه اجازه داد! بقیه نیز مداخله می‌کنند و آنتاگونیست‌ها از هم جدا می‌شوند، اما آنها همچنان از سد رفقای خود به یکدیگر نگاه‌های قاتلانه می‌اندازند. پپین باقی مانده تهمت را با لحنی که از خباثت می لرزد زمزمه می کند – “اولیگان، قاتل، گارد سیاه!

اما کمی صبر کنید! بعداً او را در این مورد می بینم!” از طرف دیگر، تولاک به پولویی که کنارش است اعتماد می کند: “آن شپش خرچنگ! افراد زیادی را که از آدم نمی شناسیم، آنها را می شناسیم و در عین حال نمی شناسیم؛ اما آن مرد، اگر فکر کند می تواند من را درگیر کند، خودش را در خیابان اشتباهی پیدا می کند!

تو کمی صبر کن یکی از همین روزها لهش می کنم، می بینی!” در همین حین گفتگوی کلی از سر گرفته می شود و آخرین پژواک های دوقلوی نزاع را غرق می کند. “این هر روز یکسان است، aors!” پارادیس به من می گوید; “دیروز این پلیزانس بود که می خواست به Fumex اجازه دهد آن را روی فک سنگین بگذارد.

در مورد خدا می داند چه چیزی — فکر می کنم یک موضوع قرص تریاک است. اول یکی است و بعد دیگری که صحبت از انجام یک قرص است. آیا داریم به حیوانات وحشی زیادی باشیم چون شبیه آنها هستیم؟ لاموز اعلام می کند: «این مردان نباید آنها را خیلی جدی گرفت. “آنها فقط بچه هستند.” “به اندازه کافی درست است.

با دیدن اینکه آنها مرد هستند.” روز بالغ می شود. اندکی نور بیشتر از میان مه هایی که زمین را در برگرفته است عبور کرده است. اما آسمان ابری باقی مانده است و اکنون در باران حل می شود. باد با کندی که خود آن را دلسرد می کند، خلأ خیس بزرگ خود را بر ما باز می گرداند. مه باران همه‌چیز را لطیف و کسل‌کننده می‌کند.

از جلو می‌روند. چشمان آنها مانند گلوله های عاج یا عقیق است که از چهره ها مانند پنی های جدید، صاف یا زاویه دار می درخشد. اکنون و دوباره در بالای خط نقاب سیاه زغال سنگ تیرانداز سنگالی می‌آید. پشت شرکت پرچم قرمز با یک دست سبز در مرکز قرار دارد. ما آنها را در سکوت تماشا می کنیم. اینها بدون سوال پرسیده می شوند.

رنگ موی پلاتینه پادینا : آنها باعث احترام و حتی کمی ترس می شوند. با این حال، این آفریقایی ها شاداب و با روحیه به نظر می رسند. آنها البته به خط اول می روند. آن جا جایگاه آنهاست و عبورشان نشانه حمله ای قریب الوقوع است. آنها برای تهاجمی ساخته شده اند. “آنها و اسلحه ۷۵ که می توانیم برایشان کلاه برداریم. آنها در لحظات بزرگ به همه جا فرستاده می شوند.