رنگ مو فانتزی یک تکه

رنگ مو فانتزی یک تکه : همچنین، پیپ برای بازگرداندن آرامش ملوان پیر، پس از اردک زدن طولانی و ترس وحشتناکش بسیار مفید بود – ترسی که بیشتر به حساب تروت بود تا خودش. شن و ماسه در جایی که آنها نشسته بودند خشک بود و آبی که از لباس آنها می چکید خیس شد. هنگامی که تروت موهای خیس را از بین برد، دوباره احساس کرد که شبیه خود قدیمی خود است. آنها به سرعت روی پاهای خود ایستادند و به سمت تخته سنگ های پراکنده بالا رفتند.

مو : هر تلاش دیگری برای فرار از گرداب بی فایده بود و کپن بیل با درک این واقعیت به سمت تروت چرخید و بازویش را دور او گرفت، گویی می خواهد او را از سرنوشت شوم پیش روی آنها محافظت کند. سعی نکرد حرف بزند، چون غرش آب ها صدایش را غرق می کرد. این دو رفیق وفادار پیش از این با خطراتی روبرو بودند، اما هیچ چیز به اندازه آنچه اکنون با آنها مواجه بود، نبود.

رنگ مو فانتزی یک تکه

رنگ مو فانتزی یک تکه : او آنقدر محکم کشید که پارو چپ به دو نیم شد و کاپن بیل را به سمت پایین قایق فرستاد. به اندازه کافی سریع بلند شد و نگاهی به پهلو انداخت. سپس به تروت نگاه کرد که کاملاً ساکت نشسته بود، با نگاهی جدی و دور در چشمان شیرین او. قایق اکنون با میل خود به سرعت می‌رفت و خط حوض دایره‌ای را به‌طور گرد دنبال می‌کرد و به تدریج به سوراخ بزرگ مرکز نزدیک‌تر می‌شد.

با این حال، کاپن بیل، با توجه به نگاه در چشمان تروت و به یاد آوردن چند بار توسط قدرت های غیبی، جای خود را به ناامیدی نداد. سوراخ بزرگ در آب تاریک – که اکنون نزدیک و نزدیکتر می شود – بسیار وحشتناک به نظر می رسید. اما هر دو آنقدر شجاع بودند که با آن روبرو شوند و منتظر نتیجه ماجرا باشند. فصل دوم غار زیر دریا دایره ها در پایین حوض بسیار کوچکتر بودند و قایق با سرعت بیشتری حرکت می کرد.

به طوری که تروت از این حرکت شروع به سرگیجه می کرد، که ناگهان قایق جهش کرد و با سر در اعماق تیره سوراخ فرو رفت. . ملوان و دختر مانند فرفره‌ها می‌چرخیدند، اما همچنان به هم چسبیده بودند، ملوان و دختر را از قایق خود جدا کردند و در دورترین فرورفتگی‌های اقیانوس بزرگ به پایین – پایین – پایین – فرو رفتند. در ابتدا سقوط آنها مانند یک تیر سریع بود.

اما در حال حاضر به نظر می رسید که آنها معتدل تری پیش می روند و تروت تقریباً مطمئن بود که بازوهای ناپیدا در اطراف او هستند و از او حمایت می کنند و از او محافظت می کنند. او نمی توانست چیزی ببیند، زیرا آب چشمانش را پر کرده بود و دیدش را تار می کرد، اما او به سرعت به سوووست کاپن بیل چسبیده بود، در حالی که بازوهای دیگر به شدت به او چسبیده بودند.

و بنابراین آنها به تدریج پایین و پایین می رفتند تا اینکه یک توقف کامل انجام شد. ساخته شد، زمانی که دوباره شروع به صعود کردند. اما برای تروت به نظر می رسید که آنها مستقیماً از جایی که آمده بودند به سطح نمی آیند. آب دیگر آنها را نمی چرخاند و به نظر می رسید که آنها در جهتی اریب در اعماق آرام و خنک اقیانوس کشیده شده اند. و سپس – در زمانی بسیار سریعتر از آنچه گفته ام.

آنها به سطح زمین آمدند و به طول کامل روی یک ساحل شنی ریخته شدند، جایی که خفه شده بودند و نفس نفس می زدند و متعجب بودند که چه اتفاقی برای آنها افتاده است. تروت اولین کسی بود که بهبود یافت. او در حالی که خود را از آغوش خیس کاپن بیل جدا کرد و بلند شد، آب را از چشمانش مالید و سپس به اطرافش نگاه کرد. درخشش ملایم و سبز مایل به آبی محل را روشن می کرد.

رنگ مو فانتزی یک تکه : که به نظر می رسید نوعی غار باشد، زیرا در بالا و دو طرف او صخره های ناهموار وجود داشت. آنها را روی ساحلی از ماسه شفاف انداخته بودند که از حوضچه آب در پای آنها به سمت بالا متمایل می شد – استخری که بدون شک به اقیانوس بزرگی می رفت که آن را تغذیه می کرد. در بالای دست امواج حوض، صخره های بیشتری وجود داشت و همچنان بیشتر و بیشتر.

در پیچ و خم های کم نور و فرورفتگی هایی که نور درخشان آب به آنها نفوذ نمی کرد. مکان غم انگیز و تنها به نظر می رسید، اما تروت از اینکه هنوز زنده است و در طول ماجراجویی زیر آب آسیب جدی ندیده بود سپاسگزار بود. در کنار او، کپن بیل داشت پاپ می کرد و سرفه می کرد و سعی می کرد از شر آبی که بلعیده بود خلاص شود. هر دوی آنها خیس شده بودند.

با این حال غار گرم و راحت بود و خیس شدن آن دختر کوچک را ناامید نکرد. او از شیب ماسه خزید و دسته ای از جلبک دریایی خشک شده را در دستش جمع کرد و با آن صورت کپن بیل را پاک کرد و آب را از چشم و گوش او پاک کرد. در حال حاضر پیرمرد نشست و با دقت به او خیره شد. بعد سه بار سر کچلش را تکان داد و با صدای غرغری گفت: “خیلی خوب، تروت؛ عالی! او پاسخ داد.

رنگ مو فانتزی یک تکه : حدس می‌زنم حداقل فعلاً به اندازه کافی امن هستیم.» آب را از ته شلوار گشادش بیرون کشید و پاها و دست‌ها و سر چوبی‌اش را نمد کرد، و متوجه شد که تمام افرادش را با خود آورده است، جرات پیدا کرد تا اطراف آن‌ها را از نزدیک بررسی کند. “فکر می کنی کجا هستیم، تروت؟” او در حال حاضر پرسید. “نمی توان گفت، در یکی از غارهای ما.” او سرش را تکان داد. او گفت: «نه، اصلاً فکر نمی‌کنم.

فاصله‌ای که از آن بالا آمدیم، نصف فاصله‌ای که پایین آمدیم به نظر نمی‌رسید؛ و متوجه می‌شوید که هیچ ورودی بیرونی وجود ندارد. به این غار هر چه باشد، گنبدی منظم بر روی این استخر آب است، و مگر اینکه گذرگاهی در پشت، آن طرف بالا وجود داشته باشد، ما زندانیان سریعی هستیم. تروت متفکرانه روی شانه اش نگاه کرد. او گفت: “وقتی استراحت کنیم، به آنجا می رویم و می بینیم.

رنگ مو فانتزی یک تکه : که آیا راهی برای خارج شدن وجود دارد.” کاپن بیل دستش را در جیب کت روغنی اش برد و پیپش را بیرون آورد. هنوز خشک بود، زیرا او آن را همراه با تنباکو در کیسه ای از پوست روغن نگه می داشت. کبریت‌های او در یک جعبه حلبی تنگ بود، بنابراین در چند لحظه ملوان پیر با رضایت سیگار می‌کشید. تروت می‌دانست که این به او کمک می‌کند وقتی در هر مشکلی است فکر کند.