رنگ مو مرواریدی زیتونی

رنگ مو مرواریدی زیتونی : این بازرس یونیفورم آبی رنگ با دکمه های برنجی پوشیده بود و فضایی اقتدار به صحنه می داد و به قولی مهر تایید رسمی را بر کارهایی که در دورهمی انجام می شد گذاشت.

رنگ مو : در همین حال، بدون توجه به همه این چیزها، مردان روی زمین مشغول کار خود بودند. نه جیغ گرازها و نه گریه بازدیدکنندگان هیچ تفاوتی برای آنها ایجاد نکرد. یکی یکی گرازها را به هم چسباندند و یکی یکی با یک حرکت سریع گلویشان را بریدند. صفی طولانی از گرازها وجود داشت که صدای جیغ و خون در کنار هم از بین می رفت. تا اینکه بالاخره هر کدام دوباره شروع شد و با پاشیدن آب در یک خمره بزرگ آب جوش ناپدید شد.

رنگ مو مرواریدی زیتونی

رنگ مو مرواریدی زیتونی : ناله‌های بلند و ناله‌ها، ناله‌ها و ناله‌های عذابی شنیده می‌شد. یک آرامش لحظه ای رخ می دهد، و سپس یک طغیان تازه، بلندتر از همیشه، که به اوج کر کننده می رسد. برای برخی از بازدیدکنندگان خیلی زیاد بود – مردها به هم نگاه می کردند، عصبی می خندیدند، و زن ها با دستان گره کرده می ایستادند و خون به صورتشان می ریخت و اشک از چشمانشان سرازیر می شد.

همه چیز آنقدر کاسبکار بود که یک نفر آن را مجذوب تماشا کرد. تولید گوشت خوک توسط ماشین آلات، تولید گوشت خوک توسط ریاضیات کاربردی بود. و با این حال، به نوعی مهم ترین فرد نمی تواند به گرازها فکر کند. آنها بسیار بی گناه بودند، آنها بسیار مطمئن آمدند. و آنها در اعتراضات خود بسیار انسانی بودند – و کاملاً در حد حقوق خود بودند! آنها هیچ کاری نکرده بودند که سزاوار آن باشند.

و این توهین به جراحت می‌افزاید، همانطور که کار در اینجا انجام شد، آنها را به این روش خونسردانه و غیرشخصی، بدون تظاهر به عذرخواهی، بدون ادای اشک، بالا برد. گاه و بیگاه یک بازدیدکننده برای اطمینان می گریست. اما این ماشین سلاخی کار می کرد، چه بازدیدکننده داشته باشد چه بدون بازدیدکننده. این مانند جنایات وحشتناکی بود که در سیاه چال انجام شده بود.

همه نادیده و نادیده گرفته شده، دور از دید و حافظه دفن شده بود. نمی توان بدون فلسفی شدن، بدون شروع به پرداختن به نمادها و تشبیهات، و شنیدن صدای جیغ گراز جهان، ایستاد و تماشا کرد. آیا جایز بود باور کنیم که در هیچ کجای زمین، یا بالای زمین، بهشتی برای گرازها وجود ندارد، جایی که آنها برای این همه رنج مجازات شوند؟ هر کدام از این گرازها موجودی جداگانه بودند.

بعضی ها گراز سفید بودند، بعضی سیاه بودند. برخی قهوه ای، برخی خالدار بودند. برخی پیر و برخی جوان بودند. برخی بلند و لاغر بودند، برخی هیولا بودند. و هر یک از آنها فردیت خاص خود، اراده ای برای خود، امید و آرزوی قلبی داشتند. هر کدام سرشار از اعتماد به نفس، خود بزرگ بینی و احساس وقار بودند. و با اعتماد و با ایمان به کار خود رفته بود.

در حالی که سایه سیاهی بر سر او آویزان بود و سرنوشتی هولناک در راه او منتظر بود. حالا ناگهان روی او هجوم آورده بود و پایش را گرفته بود. بی امان، پشیمان، این بود. تمام اعتراض‌ها، فریادهایش برایش چیزی نبود – اراده ظالمانه‌اش را با او انجام داد، گویی که آرزوها، احساساتش اصلاً وجود نداشتند. گلویش را برید و نظاره کرد که نفسش را بیرون می‌کشد.

و حالا آیا کسی باور می کرد که هیچ خدایی از گرازها وجود ندارد که این شخصیت گراز برای او ارزشمند باشد، که این جیغ ها و عذاب های گراز برای او معنایی داشته باشد؟ چه کسی این گراز را در آغوش او می گیرد و به او دلداری می دهد، به خاطر کار خوبش به او پاداش می دهد و معنای قربانی خود را به او نشان می دهد؟ شاید نگاهی اجمالی به همه اینها در افکار ژورگیس متواضع ما بود.

در حالی که برگشت تا با بقیه مهمانی ادامه دهد و زمزمه کرد: “بگرد – اما خوشحالم که گراز نیستم!” گراز لاشه توسط ماشین آلات از داخل خمره بیرون آورده شد و سپس به طبقه دوم افتاد و در راه از دستگاه فوق العاده ای با خراش های متعدد عبور کرد که خود را با اندازه و شکل حیوان تنظیم کردند و آن را به بیرون فرستادند. انتهای دیگر تقریباً تمام موهای آن برداشته شده است.

رنگ مو مرواریدی زیتونی : سپس مجدداً توسط ماشین آلات بندکشی شد و به یک چرخ دستی دیگر فرستاده شد. این بار بین دو صف مرد می گذرد که روی سکوی بلندی نشسته بودند و هر کدام یک کار خاص را با لاشه انجام می دادند. یکی قسمت بیرونی پا را خراشید. دیگری داخل همان پا را خراشید. یکی با سکته ای سریع گلو را برید. دیگری با دو ضربه سریع سر را برید که روی زمین افتاد و از سوراخ ناپدید شد.

دیگری در بدنش شکافی ایجاد کرد. ثانیه ای بدن را گسترده تر باز کرد. سومی با اره، استخوان سینه را برید. چهارمی احشاء را شل کرد. یک پنجم آنها را بیرون کشید – و آنها نیز از سوراخی در کف سر خوردند. مردانی برای خراشیدن هر طرف و مردانی برای تراشیدن پشت. مردانی بودند که لاشه داخل آن را تمیز می کردند، آن را مرتب می کردند و می شستند. با نگاه کردن به این اتاق، یکی دید که به آرامی می خزند.

ردیفی از گرازهای آویزان به طول صد یاردی. و برای هر حیاط مردی وجود داشت که گویی دیو دنبالش است. در پایان پیشرفت این گراز، هر اینچ از لاشه چندین بار از بین رفته بود. و سپس به داخل اتاق خنک کننده غلتید، جایی که بیست و چهار ساعت در آنجا ماند، و جایی که یک غریبه ممکن است خود را در جنگلی از گرازهای یخ زده گم کند. با این حال، قبل از اینکه لاشه در اینجا پذیرفته شود.

باید از کنار یک بازرس دولتی می گذشت که در آستانه در نشسته بود و غدد گردن را برای بیماری سل احساس می کرد. این بازرس دولتی رفتار مردی را نداشت که تا سر حد مرگ کار شده بود. ظاهراً ترس از اینکه گراز قبل از اینکه آزمایشش را به پایان برساند، او را تسخیر نکرده بود. اگر شما فردی اجتماعی بودید، او کاملا مایل بود.

رنگ مو مرواریدی زیتونی : که با شما وارد گفتگو شود و ماهیت مرگبار پتومین ها را که در گوشت خوک سلی یافت می شود، برای شما توضیح دهد. و در حالی که او با شما صحبت می کرد، به سختی می توانید آنقدر ناسپاس باشید که متوجه شوید ده ها لاشه دست نخورده از کنار او می گذرند.