رنگ مو معمولی روشن

رنگ مو معمولی روشن : این یک آمریکای واقعی، زنده، کوچک و سیاه است. من در نمادها صحبت نمی کنم. اینجا تکه های پوسته، اولین پیچ محاصره آینده است.” او پاسخ داد: “اکنون می بینید.

رنگ مو : یک الگوی دقیق از کفش‌های قدیمی‌ام بریدم، روی آستین‌ها گذاشتم و به این ترتیب رویه‌های خوب را بریدم و با دقت دوختم. سپس کف پاها را خیس کرد و پارچه را به آنها دوخت. من آنقدر به این کفش‌های خانگی افتخار می‌کنم که فکر می‌کنم وقتی جنگ تمام شد، آنها را به عنوان میراث در یک جعبه شیشه‌ای می‌گذارم. H. می‌گوید که به این باور رسیده است که تا زمانی که جنگ طول بکشد.

رنگ مو معمولی روشن

رنگ مو معمولی روشن : مال من خراب شده بود ح. با یک جفت پروانه خورده روبرو شد که برای من خریده بود و فکر می کنم ده دلار می داد و وقتی می خواستم آنها را بپوشم به پارچه های پارچه ای افتادند. اما کف کفش خوب بود و این به من کمک کرد تا کفش کنم. یک جفت آستین کت کهنه – الان چیزی دور ریخته نیست – در صندوق عقب من بود.

هر چیزی که باید بپوشد از آن تنه بیرون می‌آید. مثل تابوت پری است. من فقط یک دوجین پین باقی مانده است، من تعداد زیادی را از دست دادم. هر بار که از اینها استفاده می شود صاف می شوند و از زنگ زدگی محافظت می شوند. همه این کارهای کنجکاو در حالی انجام می شوند که پوسته ها با آرامش در هوا فریاد می زنند. اما تا زمانی که خارج از محدوده هستیم، نگران نباشیم.

برای بسیاری از شب‌ها خواب کمی داشتیم، زیرا قایق‌های تفنگدار فدرال از کنار باتری‌ها عبور می‌کردند. غوغای زمانی که این اتفاق می افتد فوق العاده است. شب اول که توپخانه رعد و برق میله های خواب را شکست، ما فکر کردیم که این حمله توسط رودخانه است. پوشیدن لباس و عجله به طبقه بالا کار یک لحظه بود. از گالری بالایی، منظره خوبی از رودخانه داریم.

و به زودی یک تابش خیره کننده قرمز صحنه را روشن کرد و قایق کوچکی را نشان داد که دو کشتی بزرگ را در حال یدک‌کشیدن می‌کرد و از کنار آن می‌لرزید. کنفدراسیون ها خانه ای را در نزدیکی بانک آتش زده بودند. شبی دیگر، هشت قایق دویدند و بارانی از گلوله پرتاب کردند و دو خانه در حال سوختن رودخانه را مانند روز صاف کردند. یکی از باتری ها به دلیل صدای جیغ و سوتی که می دهد.

اسلحه قابل توجهی دارد که آن را می نامند، و مطمئناً مانند یک چیز شکنجه شده به نظر می رسد. به همه اینها فریاد وصف ناپذیر اضافه شده است که شنیدن صدایی دلخراش است. من برای مکانیسم گوش انسان احترام قائل شده ام، که همه آن را بدون آسیب تحمل می کند. خیابان ها به ندرت در شب ساکت هستند. حتی کشیدن توپ در این خندق های پر طنین غوغا می کند.

رنگ مو معمولی روشن : شب دیگر در گالری بودیم تا اینکه آخرین قایق از هشت قایق رسید. روز بعد یکی از دوستان به اچ گفت: “عجب بود که دیشب سرت را از سرت در نیاوردی. من رد شدم و دیدم که آنها روی گالری کشیده شده اند، و انگور شات در خیابان درست در یک سطح با صدای بلند در خیابان می چرخیدند. شما.” صدای غرش باتری ها و قایق ها به قدری عالی بود که ما هرگز متوجه صدای خس خس آن نشدیم.

دیروز سینسیناتیسعی کرد در نور روز عبور کند، اما از کار افتاد و غرق شد. منظره غم انگیزی بود؛ ما نتوانستیم فینال را ببینیم، اگرچه او را درمانده دیدیم. سیزدهم. آماده سازی برای محاصره. ویکسبورگ، ۱ مه ۱۸۶۳. – از زمانی که ما را از غار محروم کردند، می ترسیدم که H. مرا به کشوری که بستگانش در آنجا زندگی می کنند، بفرستد. از آنجایی که او نمی‌توانست موقعیت خود را ترک کند و بدون سربازی هم برود.

و از آنجایی که احساس می‌کردم ارتش بین ما قرار خواهد گرفت، اطاعت از برنامه من نبود. گلوله یکی از خمپاره های تمرینی دیروز موضوع را به موضوعی رساند و آن را حل کرد. طبق معمول در محل کار نشسته بودم و به صدای دور ترکاندن گلوله ها گوش می دادم که ظاهراً ساختمان دادگاه را هدف گرفته بود، ناگهان انفجاری نزدیکتر رخ داد.

خانه تکان خورد و صدای ریزش صدای جیغ های وحشتناکی از آشپزخانه به دنبال داشت. من با عجله به آنجا رفتم، اما در سالن با دختر کوچولوی آشپز آمریکا ملاقات کردم، که از زخم پیشانی خونریزی داشت، و نسبتاً با ترس و درد می رقصید، در حالی که فریادهای ترسناکی بر زبان می آورد. من ایستادم تا زخم را بررسی کنم و مادرش در حالی که چهره سیاهش از ترس خاکستر شده بود.

رنگ مو معمولی روشن : به داخل بسته شد. “اوه! خانم جی، فرزندم کشته شد و آشپزخانه پاره شد.” با دیدن اینکه آمریکا خیلی سرزنده بود و نمی توانستم کشته شوم، مارتا را دلداری دادم و به سرعت به آشپزخانه رفتم. ظاهراً یک گلوله درست بیرون منفجر شده بود و سه یا چهار قطعه را به درون خود فرستاده بود. وقتی نظم برقرار شد، سعی کردم بی‌فایده بودن چنین هیجانی را در ذهن مارتا بگذارم.

با نگاهی به پایان سخنرانی، گروهی از سربازان کنفدراسیون ایستاده بودند که از ته دل به موعظه من و مخاطبان امیدوارکننده ای که داشتم می خندیدند. آنها با یک گروه کر فراق صدا زدند: “بله، فایده ای ندارد، خانم مسن.” “اوه! اچ.،” وقتی او وارد شد فریاد زدم، “آمریکا زخمی است.” این خبری نیست، او مدت ها پیش توسط خائنان زخمی شده است.