رنگ مو نسکافه ای دودی با دکلره

رنگ مو نسکافه ای دودی با دکلره : تا زمانی که ما تا آخرین روز زندگی تعیین شده خود زندگی کنیم. وقتی آخرین دقیقه تمام می شود، می میریم؛ اما ما موظف هستیم که تمام ششصد سال را زندگی کنیم.

مو : من خودم یک مرد قدیمی هستم، اما اگر رفتار نکنی، مثل یک بچه با تو کتک می زنم، و انجام آن هیچ مشکلی نخواهد داشت، متشکرم. در واقع، ما کل جزیره آبی شکوفه شما را گرفتیم، اما ما آن مکان را خیلی دوست نداریم، و حدس می‌زنم که آن را پس خواهیم داد. این به ما بلوز می دهد – نه، تروت؟ – بنابراین به محض خوردن یک لقمه ناهار از سبد خود، دوباره با کشتی دور می شویم. “باید به دور؟ چگونه؟” از پرسید.

رنگ مو نسکافه ای دودی با دکلره

رنگ مو نسکافه ای دودی با دکلره : که یک جرم جنایی است؛ و تو با سبد خود به سرم کوبیده ای و با تخته ها و بدن هایت انگشتان پاهایم را شکستی، که جنایتی است که در تمام تاریخ جزیره آسمان بی نظیر است! آیا برای خودت متاسف نیستی؟” تروت پاسخ داد: “من برای شما متاسفم، زیرا به نظر می رسد که شما روش صحیح رفتار با بازدیدکنندگان را نمی دانید.

اما ما زیاد نمی مانیم. به زودی به خانه می رویم.” تا زمانی که تنبیه نشدی نه! به شدت فریاد زد. “شما اسیر من هستید.” کاپن بیل گفت: “ببخشید، اعلیحضرت،” اما شما یک معامله خوب را بدیهی می‌دانید. اما اگر این شما را راضی نکرد، باید از آن نهایت استفاده را ببریدآی تی. تو ممکن است بولورو آبی ها باشی، اما برای ما حتی یک سوت حلبی هم نیستی، و نمی توانی نیم دقیقه ما را به سیخ بکشی.

کاپن بیل با اشاره به چتری که باتن برایت زیر بازویش نگه داشته بود، گفت: “با چتر جادویی.” بولورو با تکان دادن سر بامزه اش گفت: “اوه، هو! می بینم – می بینم.” “پس برو جلو و ناهارتو بخور.” کمی به سمت صندلی مرمری کنار چشمه عقب نشینی کرد، اما غریبه ها را با دقت تماشا کرد. کاپن بیل که مطمئن بود در بحث پیروز شده است، به دختر و پسر زمزمه کرد که باید هر چه زودتر غذا بخورند و فرار کنند.

زیرا ممکن است ماندن آنها کشور خطرناکی باشد. جزیره آبی عجیب و غریب، و به ویژه می‌خواست در قصر آبی با شکوهی که در مجاورت باغ قرار داشت و ششصد برج و برج بلند داشت را کاوش کند. اما او احساس می کرد که دوست قدیمی اش عاقلانه به آنها توصیه می کند که سریع فرار کنند. بنابراین زن سبد را باز کرد و هر سه پشت سر هم روی یک نیمکت سنگی نشستند و شروع کردند.

ساندویچ و کیک و ترشی و پنیر و همه چیزهای خوبی که در سبد ناهار بسته بندی شده بود بخورید. آنها از سفر طولانی گرسنه بودند، و در حالی که غذا می خوردند، چشمان خود را مشغول بررسی همه چیزهای عجیب و غریب اطراف خود بودند. بولورو از همه چیز عجیب تر به نظر می رسید، و تروت متوجه شد که وقتی حلقه بلندی را که از بالای سرش بلند شده بود بیرون کشید.

رنگ مو نسکافه ای دودی با دکلره : زنگی در جایی در قصر به صدا در آمد. سپس ته گوش راستش را کشید و زنگ دیگری در دوردست به صدا در آمد. سپس انتهای بینی خود را لمس کرد و صدای زنگ دیگری به طور ضعیف شنیده شد. بولورو در حالی که زنگ ها را به صدا در می آورد هیچ کلمه ای نگفت و تروت به این فکر کرد که آیا این راهی است که خودش را سرگرم می کند. اما حالا اخم به دور از صورتش مرده بود.

ظاهری از رضایت جایش را گرفت. “آیا شما تقریبا تمام شده است؟” او پرسید. تروت گفت: نه. “ما هنوز باید سیب هایمان را بخوریم.” “سیب – سیب؟ سیب چیست؟” او درخواست کرد. تروت مقداری از سبد برداشت. “یه دونه بردار؟” او گفت. “آنها خیلی خوب هستند.” بولورو یک قدم جلو رفت و سیب را برداشت که با کنجکاوی زیادی به آن نگاه کرد.

کاپن بیل گفت: “حدس بزنید آنها در جایی به جز روی زمین رشد نمی کنند.” “آیا آنها برای خوردن خوب هستند؟” از پرسید. تروت در حالی که خودش سیبی را گاز می زند، پاسخ داد: “امتحان کن و ببین.” آبی پوستان در انتهای نیمکت خود، کنار باتن برایت نشستند و شروع به خوردن سیب او کردند. به نظر می رسید که از آن خوشش آمده بود.

رنگ مو نسکافه ای دودی با دکلره : زیرا با عجله تمامش کرد، و وقتی از بین رفت، چتر جادویی را برداشت. “بگذار که به حال خود!” باتن-برایت گفت: در حال چنگ زدن به آن. اما بولورو در یک لحظه آن را به سرعت دور کرد و ایستاد و چتر را پشت سر خود گرفت و با صدای بلند خندید. او گفت: “حالا، پس تا زمانی که من حاضر نباشم شما را رها کنم، نمی توانید فرار کنید. شما زندانیان من هستید.

کاپن بیل گفت: «حدس نمی‌زنم،» و ملوان یکی از دست‌های بلندش را دراز کرد، ناگهان بولورو را دور گردن بلند و نازک‌اش گرفت و تکانش داد تا تمام بدنش مثل پرچم به اهتزاز در آمد. “آن چتر را رها کن – آن را رها کن!” کپن بیل فریاد زد و بولورو به سرعت اطاعت کرد. چتر جادویی روی زمین افتاد و باتن-برایت بلافاصله آن را گرفت. سپس ملوان دست خود را رها کرد.

پادشاه با تلو تلو خوردن روی صندلی نشست، خفه شد و سرفه کرد تا نفسش بازگردد. کاپن بیل غرغر کرد: «بهت گفتم بذار همه چیز راحت بشه. “اگر رفتار نکنید، اعلیحضرت، این جزیره آبی باید بولوروی دیگری بگیرد.” “چرا؟” از پرسید. “چون من احتمالاً شما را به خاطر یک پادشاه، یک “مبه” برای هر چیز دیگری خراب خواهم کرد. تروت با خوشحالی گفت: “او را نکش، کاپن بیل.” پادشاه که سعی می‌کرد تارهای دور گردنش را مرتب کند.

رنگ مو نسکافه ای دودی با دکلره : گفت: “مرا بکش؟ چرا، او نتوانست این کار را انجام دهد.” “هیچ چیز نمی تواند مرا بکشد.” “چرا که نه؟” از کاپن بیل پرسید. “چون من هنوز ششصد سال زندگی نکرده ام. شاید شما ندانید که هر آبی پوست در جزیره آسمان دقیقاً ششصد سال از زمان تولدش زندگی می کند.” ملوان اعتراف کرد: “نه، من این را نمی دانستم.” شاه گفت: این یک واقعیت است. “هیچ چیز نمی تواند ما را بکشد.