رنگ مو شامپاینی نسکافه ای

رنگ مو شامپاینی نسکافه ای : هیچ کس تصور نمی کند که خشکسالی، حتی به مراتب شدیدتر از خشکسالی هایی که چنین خساراتی را در استان های لاپلاتا ایجاد می کند.

رنگ مو : که دشت‌های مختلف را در حالی که مانند پله‌هایی پشت سر بالا می‌آیند از هم جدا می‌کنند. دیگری. حرکت بالابر، و قدرت غذا خوردن دریا در طول دوره های استراحت، در خطوط طولانی ساحل یکسان بوده است. زیرا از اینکه دیدم دشت های پلکانی تقریباً در ارتفاعات مشابه در نقاط دوردست ایستاده اند، شگفت زده شدم. پایین ترین دشت ۹۰ فوت ارتفاع دارد.

رنگ مو شامپاینی نسکافه ای

رنگ مو شامپاینی نسکافه ای : در دوره ای از صدف های دریایی موجود. صدف های قدیمی و فرسوده بر روی سطح دشت مرتفع باقی مانده هنوز تا حدی رنگ خود را حفظ کرده اند. جنبش قیام با حداقل هشت دوره استراحت طولانی قطع شده است، که در طی آن دریا عمیقاً به خشکی بازگشته است، و در سطوح متوالی صف‌های طولانی صخره‌ها یا برجستگی‌ها را تشکیل می‌دهد.

و بالاترین آن که نزدیک ساحل صعود کردم ۹۵۰ فوت است. و از این تنها آثاری به صورت تپه های مسطح پوشیده از شن باقی مانده است. دشت بالایی سانتا کروز تا ارتفاع ۳۰۰۰ فوتی در پای کوردیلرا شیب دارد. گفته‌ام که در دوره صدف‌های دریایی موجود، پاتاگونیا ۳۰۰ تا ۴۰۰ فوت بالا رفته است: می‌توانم اضافه کنم که در دوره‌ای که کوه‌های یخ سنگ‌ها را بر فراز دشت بالایی سانتا کروز حمل می‌کردند، ارتفاع حداقل ۱۵۰۰ فوت بوده است.

پاتاگونیا هم نبوده است به گفته پروفسور E. Forbes، پوسته های سوم منقرض شده از بندر سنت جولیان و سانتا کروز نمی توانند در عمقی بیشتر از ۴۰ تا ۲۵۰ فوت زندگی کنند. اما اکنون آنها با لایه‌های رسوب‌شده از دریا به ضخامت ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ فوت پوشیده شده‌اند: از این رو بستر دریا، که زمانی این پوسته‌ها روی آن زندگی می‌کردند.

باید چند صد فوت به پایین فرو رفته باشد تا امکان انباشته شدن اقشار فوق‌العاده فراهم شود. سواحل ساده پاتاگونیا چه تاریخچه ای از تغییرات زمین شناسی را نشان می دهد! [تصویر] در بندر سنت جولیان، [۱۲] در مقداری گل قرمز که روی شن های دشت ۹۰ فوتی پوشیده شده بود، نیمی از اسکلت را پیدا کردم، یک چهارپا برجسته، پر به بزرگی یک شتر. متعلق به همان بخش با کرگدن، و است.

اما در ساختار استخوان های گردن دراز خود رابطه واضحی با شتر یا بهتر بگوییم گواناکو و لاما نشان می دهد. از صدف‌های دریایی اخیری که در دو دشت پلکانی بالاتر پیدا شده‌اند، که باید قبل از رسوب گل و لای که ماکراوچنیا در آن دفن شده بود، مدل‌سازی و برافراشته شده باشد، مسلم است که این چهارپا کنجکاو مدت‌ها پس از سکونت دریا زندگی می‌کرده است.

رنگ مو شامپاینی نسکافه ای : توسط پوسته های فعلی آن من در ابتدا بسیار متعجب بودم که چگونه یک چهارپا بزرگ اخیراً توانسته زندگی کند، در لات. ۴۹ درجه و ۱۵ دقیقه، روی این دشت‌های سنگریزه‌ای بدبخت با پوشش گیاهی کوتاه‌قدشان. اما رابطه ماکراوچنیا با گواناکو، که اکنون ساکن عقیم‌ترین بخش‌ها است، تا حدی این مشکل را توضیح می‌دهد. [۱۲] اخیراً شنیده‌ام.

که کاپیتان سولیوان، آر . ۵۱ درجه ۴ دقیقه. برخی از استخوان ها بزرگ هستند. بقیه کوچک هستند و به نظر می رسد که متعلق به یک آرمادیلو هستند. این جالب ترین و مهم ترین کشف است. رابطه، اگرچه دور، بین ماکراوچنیا و گواناکو، بین توکسودون و کاپیبارا، – رابطه نزدیک‌تر بین بسیاری از ادنتاتاهای منقرض شده و تنبل‌ها، مورچه‌خواران و آرمادیلوس‌های زنده، که اکنون بسیار مشخصه جانورشناسی آمریکای جنوبی است.

و رابطه نزدیک‌تر بین فسیل‌ها و گونه‌های زنده و ، جالب‌ترین حقایق است. این رابطه به طرز شگفت انگیزی – به همان شکل شگفت انگیزی که بین فسیل ها و جانوران کیسه دار منقرض شده استرالیا – توسط مجموعه بزرگی که اخیراً توسط MM از غارهای برزیل به اروپا آورده شده است.

و کلاوزن در این مجموعه، گونه های منقرض شده از تمام سی و دو جنس، به جز چهار، از چهارپایان خشکی وجود دارد که اکنون در استان هایی که غارها در آنها وجود دارند، ساکن هستند. و گونه های منقرض شده بسیار بیشتر از آنهایی هستند که اکنون زندگی می کنند: مورچه خواران فسیلی، آرمادیلوس ها، تاپیرها، پکیری ها، گواناکوس ها، اپوسوم ها، و تعداد زیادی خرطوم و میمون آمریکای جنوبی و حیوانات دیگر وجود دارند.

این رابطه شگفت انگیز در همان قاره بین مردگان و زنده ها، شک ندارم، از این پس بیش از هر طبقه دیگر از حقایق، ظاهر موجودات ارگانیک روی زمین ما و ناپدید شدن آنها از آن را روشن خواهد کرد. اندیشیدن به وضعیت تغییر یافته قاره آمریکا بدون عمیق ترین حیرت غیرممکن است. قبلاً باید با هیولاهای بزرگ پر می شد: اکنون در مقایسه با نژادهای متحد قبلی، خوکچه های صرف را می یابیم.

رنگ مو شامپاینی نسکافه ای : اگر بوفون از جانوران غول پیکر تنبل و آرمادیلو مانند و از پاچیدرماتای ​​گمشده اطلاع داشت، شاید با ظاهری بیشتر از حقیقت می گفت که نیروی خلاق در آمریکا قدرت خود را از دست داده است، نه اینکه هرگز قدرت زیادی نداشته است. . اگر نگوییم همه، تعداد بیشتری از این چهارپاهای منقرض شده در اواخر دوره زندگی می کردند و معاصران بیشتر صدف های دریایی موجود بودند.

از آنجایی که آنها زندگی می کردند، هیچ تغییر بزرگی در شکل زمین نمی توانست رخ دهد. پس چه چیزی این همه گونه و جنس کامل را نابود کرده است؟ ذهن در ابتدا به طرز مقاومت ناپذیری به سوی باور یک فاجعه بزرگ می رود. اما بنابراین برای از بین بردن حیوانات، اعم از بزرگ و کوچک، در پاتاگونیای جنوبی، در برزیل، در کوردیلرا پرو، در آمریکای شمالی تا تنگه برینگ، باید کل چارچوب کره زمین را تکان دهیم.

علاوه بر این، بررسی زمین‌شناسی لاپلاتا و پاتاگونیا به این باور منجر می‌شود که تمام ویژگی‌های زمین ناشی از تغییرات آهسته و تدریجی است. از خصوصیات فسیل‌ها در اروپا، آسیا، استرالیا، و در آمریکای شمالی و جنوبی به نظر می‌رسد که آن شرایطی که به نفع زندگی چهارپاهای بزرگ‌تر است، اخیراً با دنیا هم‌زمان بوده است: آن شرایط چگونه بود، هنوز هیچ‌کس حتی ندیده است. حدس زد.

به سختی ممکن است تغییر دما باشد که تقریباً در همان زمان ساکنان عرض های جغرافیایی گرمسیری، معتدل و قطبی را نابود کرده است. در دو سوی کره زمین در آمریکای شمالی ما به طور مثبت از آقای لیل می دانیم که چهارپاهای بزرگ پس از آن دوره زندگی می کردند، زمانی که تخته سنگ ها به عرض های جغرافیایی آورده می شدند که اکنون کوه های یخ هرگز به آن نمی رسند.

رنگ مو شامپاینی نسکافه ای : از دلایل قطعی اما غیرمستقیم ممکن است مطمئن باشیم که در نیمکره جنوبی ماکراوچنیا وجود دارد. همچنین، پس از آن تا دوره سنگ‌های حمل‌ونقل یخ برای مدت طولانی زندگی کرد. آیا انسان پس از اولین حمله خود به آمریکای جنوبی، همانطور که گفته شد، مگاتریوم و دیگر ادنتاتا را نابود کرد؟ ما حداقل باید به دنبال علت دیگری برای نابودی توکوتوکو کوچک در باهیا بلانکا، و بسیاری از موش‌های فسیلی و دیگر چهارپاهای کوچک در برزیل باشیم.