رنگ موی موکا نسکافه ای

رنگ موی موکا نسکافه ای : به طوری که سنت یاگو در کشتن جانور خشمگین کمی مشکل داشت. او با سوء استفاده از او هر چند وقت یک بار که به سمت او هجوم می آورد، موفق شد او را روی یک زمین هموار قرار دهد.

رنگ مو : ما اکنون صد و چهل مایل از اقیانوس اطلس و حدود شصت مایل از نزدیکترین بازوی اقیانوس آرام فاصله داشتیم. دره در این قسمت بالا به یک حوضه وسیع گسترش می یابد که از شمال و جنوب توسط سکوهای بازالتی محدود می شود و با دامنه طولانی کوردیلرا پوشیده از برف روبرو می شود. اما ما با تأسف به این کوه‌های بزرگ نگاه می‌کردیم.

رنگ موی موکا نسکافه ای

رنگ موی موکا نسکافه ای : آنها بر روی نقاطی قرار گرفتند که از لبه بلندترین صخره گدازه بیرون زده بودند، و شبیه، اما در مقیاس کوچک، نزدیک پورت دیزایر بودند. ۴ می​ -کاپیتان فیتز روی مصمم شد که قایق ها را بالاتر نبرد. رودخانه مسیری پر پیچ و خم داشت و بسیار سریع بود. و ظاهر کشور هیچ وسوسه ای برای ادامه بیشتر نداشت. همه جا با همان تولیدات و همان منظره دلخراش روبرو شدیم.

زیرا مجبور بودیم به جای ایستادن، همانطور که امیدوار بودیم، بر قله‌هایشان، طبیعت و تولیدات آنها را تصور کنیم. علاوه بر اتلاف وقت بیهوده ای که تلاش برای بالا رفتن از رودخانه برای ما هزینه داشت، چند روزی بود که نصف نصف نان را مصرف کرده بودیم. این، اگرچه برای مردان منطقی واقعاً کافی است، اما پس از یک راهپیمایی یک روز سخت، غذای نسبتاً کمی بود.

معده سبک و هضم آسان چیزهای خوبی برای صحبت است، اما در عمل بسیار ناخوشایند است. پنجم​ -قبل از طلوع آفتاب فرود را شروع کردیم. ما جریان را با سرعت زیاد، معمولاً با سرعت ده گره در ساعت، سرنگون کردیم. در این یک روز کاری را انجام دادیم که برای ما پنج روز و نیم سخت کار در صعود تمام شده بود. در روز هشتم پس از بیست و یک روز سفر به بیگل رسیدیم .

همه، به جز من، دلیلی برای نارضایتی داشتند. اما برای من این صعود بخش جالبی از سازند عالی پاتاگونیا را به همراه داشت. در اول مارس ۱۸۳۳ و دوباره در ۱۶ مارس ۱۸۳۴ ، بیگل در برکلی ساوند در جزیره فالکلند شرقی لنگر انداخت. این مجمع الجزایر تقریباً در همان عرض جغرافیایی با دهانه تنگه ماژلان واقع شده است.

فضایی به وسعت صد و بیست در شصت مایل جغرافیایی را پوشش می دهد و کمی بیش از نصف وسعت ایرلند است. پس از اینکه فرانسه، اسپانیا و انگلیس در تصرف این جزایر نکبت بار به چالش کشیدند، آنها خالی از سکنه باقی ماندند. سپس دولت بوئنوس آیرس آنها را به یک فرد خصوصی فروخت، اما از آنها استفاده کرد.

همانطور که اسپانیا قدیم قبلاً انجام داده بود، برای حل و فصل کیفری. انگلستان حق خود را مطالبه کرد و آنها را تصرف کرد. در نتیجه مرد انگلیسی که مسئول پرچم بود به قتل رسید. بعداً یک افسر بریتانیایی فرستاده شد که هیچ قدرتی از آن پشتیبانی نمی کرد: و وقتی رسیدیم، او را مسئول جمعیتی یافتیم که بیش از نیمی از آنها شورشیان و قاتلان فراری بودند.

تئاتر شایسته صحنه هایی است که روی آن بازی شده است. زمینی مواج، با جنبه ای متروک و بدبخت، همه جا پوشیده از خاک نخودی و علف سیمی است، به رنگ قهوه ای یکنواخت. اینجا و آنجا قله یا خط الراس سنگ کوارتز خاکستری از سطح صاف می شکند. همه در مورد آب و هوای این مناطق شنیده اند. می توان آن را با آنچه در ارتفاع بین یک تا دو هزار فوتی در کوه های ولز شمالی تجربه کرد، مقایسه کرد.

داشتن آفتاب کمتر و یخبندان کمتر، اما باد و باران بیشتر. [۴] [۴] از گزارش‌های منتشر شده از زمان سفر ما، و به‌ویژه از چندین نامه جالب از سروان سولیوان، RN ، که در این بررسی استفاده شده است، به نظر می‌رسد که ما دیدگاهی اغراق‌آمیز از بد بودن آب و هوا در این جزایر داشته‌ایم. اما وقتی در مورد پوشش تقریباً جهانی ذغال سنگ نارس و این واقعیت که گندم در اینجا به ندرت می رسد فکر می کنم.

رنگ موی موکا نسکافه ای : به سختی می توانم باور کنم که آب و هوا در تابستان آنقدر خوب و خشک است که اخیراً نشان داده شده است. شانزدهم​ – اکنون یک سفر کوتاه را که در بخشی از این جزیره انجام دادم، شرح می دهم. صبح با شش اسب و دو گائوچو شروع کردم: دومی‌ها سرمایه‌دار بودند و عادت داشتند با منابع خود زندگی کنند. هوا بسیار سرد و سرد و همراه با تگرگ شدید بود.

با این حال، خیلی خوب سوار شدیم، اما، به جز زمین شناسی، هیچ چیز نمی توانست جذاب تر از سواری روز ما باشد. کشور به طور یکنواخت همان دشت های مواج است. سطح آن توسط علف های پژمرده قهوه ای روشن و چند درختچه بسیار کوچک پوشیده شده است که همگی از یک خاک نخودی الاستیک بیرون می آیند.

در دره ها اینجا و آنجا ممکن است گله کوچکی از غازهای وحشی دیده شود، و همه جا زمین به قدری نرم بود که اسنایپ قادر به تغذیه بود. علاوه بر این دو پرنده تعداد کمی دیگر وجود داشت. یک رشته اصلی از تپه‌ها وجود دارد که نزدیک به دو هزار فوت ارتفاع دارد و از سنگ کوارتز تشکیل شده است که تاج‌های ناهموار و بایر آن ما را برای عبور با مشکل مواجه کرده است.

در سمت جنوب به بهترین کشور برای گاوهای وحشی رسیدیم. با این حال، تعداد زیادی را ملاقات نکردیم، زیرا آنها اخیراً بسیار مورد آزار و اذیت قرار گرفته بودند. عصر به گله کوچکی برخوردیم. یکی از همراهان من به نام سنت جاگو به زودی یک گاو چاق را جدا کرد. او بولاس را پرتاب کرد و به پاهای او اصابت کرد، اما در گیر کردن شکست خورد.

رنگ موی موکا نسکافه ای : سپس کلاه خود را رها کرد تا نقطه ای را که توپ ها در آن جا مانده بودند نشان دهد، در حالی که در حال تاخت کامل بود، لازو خود را باز کرد و پس از یک تعقیب و گریز شدید دوباره به سمت گاو آمد و او را دور شاخ ها گرفت. گائوچوی دیگر با اسب های یدک جلوتر رفته بود.