رنگ موی عسلی متوسط بدون دکلره

رنگ موی عسلی متوسط بدون دکلره : تا به اتاقی که نگهبان دروازه ها زندگی می کرد رسیدند. این افسر قفل عینک آنها را باز کرد تا آنها را در جعبه بزرگ خود قرار دهد و سپس با مودبانه دروازه را برای دوستان ما باز کرد. “کدام جاده به جادوگر شریر غرب منتهی می شود؟” دوروتی پرسید. نگهبان دروازه ها پاسخ داد: “جاده ای وجود ندارد.” “هیچ کس هرگز نمی خواهد به این سمت برود.” “پس چگونه او را پیدا کنیم؟” از دختر پرسید.

رنگ مو : مرد چوبی پاسخ داد: “چون من آن را می خواهم و شما به تنهایی می توانید درخواست من را برآورده کنید.” اوز در این مورد غرغر آهسته ای کرد، اما با خشم گفت: «اگر واقعاً دلت می خواهد، باید آن را به دست بیاوری». “چطور؟” مرد چوبی پرسید.

رنگ موی عسلی متوسط بدون دکلره

رنگ موی عسلی متوسط بدون دکلره : اما مرد چوبی که فقط قلع بود، اصلاً نمی ترسید، اگرچه بسیار ناامید شده بود. هیولا با صدایی که یک غرش بزرگ بود گفت: “من اوز هستم، بزرگ و وحشتناک.” «تو کیستی و چرا مرا می‌جویی؟» من یک مرد چوبی هستم و از قلع ساخته شده‌ام. بنابراین من قلب ندارم و نمی توانم دوست داشته باشم. از تو می خواهم که به من قلبی عطا کنی تا بتوانم مانند مردان دیگر باشم.» “چرا باید این کار را انجام دهم؟” هیولا را خواستار شد.

هیولا پاسخ داد: به دوروتی کمک کنید تا جادوگر شریر غرب را بکشد. “وقتی جادوگر مرد، پیش من بیا، و من بزرگترین، مهربان ترین و دوست داشتنی ترین قلب را در تمام سرزمین اوز به تو می دهم.” بنابراین مرد چوبی حلبی مجبور شد با اندوه نزد دوستانش برگردد و از هیولای وحشتناکی که دیده بود به آنها بگوید. همه آنها به شدت از اشکال مختلفی که جادوگر بزرگ می تواند.

به خود بگیرد تعجب کردند و شیر گفت: «اگر او یک جانور باشد، وقتی به دیدنش می روم، بلندترین غرش را خواهم زد و چنان او را می ترسانم که تمام خواسته های من را برآورده کند. و اگر او آن بانوی دوست داشتنی باشد، تظاهر خواهم کرد که به او سرازیر می شوم و بنابراین او را مجبور می کنم تا دستور من را انجام دهد. و اگر سر بزرگ باشد.

در رحمت من خواهد بود. زیرا من این سر را در اطراف اتاق می چرخانم تا زمانی که او قول دهد آنچه را که ما می خواهیم به ما بدهد. پس، دوستان من، خوشحال باشید، زیرا همه چیز خوب خواهد بود.» صبح روز بعد، سرباز با سبیل های سبز، شیر را به اتاق بزرگ تخت هدایت کرد و به او دستور داد که به حضور اوز برود. شیر فوراً از در عبور کرد و با نگاهی به اطراف، در کمال تعجب دید که جلوی تاج و تخت، توپی از آتش بود.

چنان خشن و درخشان که به سختی می‌توانست تحمل کند به آن خیره شود. اولین فکر او این بود که اوز به طور تصادفی آتش گرفته و در حال سوختن است. اما وقتی سعی کرد نزدیک‌تر شود، گرما آنقدر شدید بود که سبیل‌هایش را صدا می‌کرد، و با لرز به نقطه‌ای نزدیک‌تر برگشت. سپس صدای آهسته و آرامی از توپ آتش بلند شد و اینها کلماتی بود که گفت: من اوز هستم.

بزرگ و وحشتناک. تو کی هستی و چرا مرا می‌جویی؟» و شیر پاسخ داد: من یک شیر ترسو هستم که از همه چیز می ترسم. من نزد تو آمدم تا التماس کنم که به من شجاعت بدهی تا در حقیقت به قول مردم پادشاه جانوران شوم.» “چرا باید به شما جرات بدهم؟” اوز را خواستار شد.

شیر پاسخ داد: “به دلیل وجود همه جادوگران، تو بزرگترین هستی و به تنهایی قدرت اجابت درخواست من را داری.” توپ آتش برای مدتی به شدت می سوخت و صدا می گفت: «برایم مدرک بیاور که جادوگر شریر مرده است، و آن لحظه به تو شجاعت می دهم. اما تا زمانی که جادوگر زنده است، شما باید ترسو بمانید.» شیر از این سخنرانی عصبانی بود، اما نتوانست در پاسخ چیزی بگوید.

رنگ موی عسلی متوسط بدون دکلره : و در حالی که بی صدا ایستاده بود و به توپ آتش نگاه می کرد، آنقدر داغ شد که دم را برگرداند و با عجله از اتاق بیرون آمد. او از اینکه دوستانش را در انتظار او دید خوشحال بود و از مصاحبه وحشتناک خود با جادوگر به آنها گفت. “حالا چیکار کنیم؟” دوروتی با ناراحتی پرسید. شیر گفت: «تنها یک کار می‌توانیم انجام دهیم، و آن این است.

که به سرزمین وینک‌ها برویم، جادوگر شریر را جستجو کنیم و او را نابود کنیم.» “اما فرض کنید ما نمی توانیم؟” گفت دختر شیر گفت: “پس من هرگز شجاعت نخواهم داشت.” مترسک اضافه کرد: “و من هرگز مغز نخواهم داشت.” وودمن حلبی گفت: “و من هرگز قلب نخواهم داشت.” دوروتی در حالی که شروع به گریه کرد.

گفت: “و من هرگز عمه ام و عمو هنری را نخواهم دید.” “مراقب باش!” دختر سبزه گریه کرد “اشک ها روی لباس ابریشمی سبز شما می ریزند و آن را می بینند.” پس دوروتی چشمانش را خشک کرد و گفت: «فکر می‌کنم باید آن را امتحان کنیم. اما مطمئنم که نمی‌خواهم کسی را بکشم، حتی دوباره عمه ام را ببینم.» “من با تو خواهم آمد؛ اما من آنقدر ترسو هستم.

که نمی‌توانم جادوگر را بکشم.» شیر گفت. مترسک گفت: “من هم خواهم رفت.” “اما من کمک زیادی به شما نخواهم کرد، من چنین احمقی هستم.” وودمن حلبی گفت: “من قلب ندارم حتی به یک جادوگر آسیب برسانم.” “اما اگر تو بروی من قطعا با تو خواهم رفت.” بنابراین تصمیم گرفته شد که صبح روز بعد سفر خود را آغاز کنند.

مرد چوبی تبر خود را روی یک سنگ تراش سبز تیز کرد و تمام مفاصل خود را به درستی روغن کاری کرد. مترسک خودش را با کاه تازه پر کرد و دوروتی رنگ جدیدی روی چشمانش گذاشت تا بهتر ببیند. دختر سبزه که خیلی با آنها مهربان بود، سبد دوروتی را پر از چیزهای خوب برای خوردن کرد و با یک روبان سبز زنگ کوچکی به گردن توتو بست.

رنگ موی عسلی متوسط بدون دکلره : آنها خیلی زود به رختخواب رفتند و تا روشنایی روز به آرامی خوابیدند، زمانی که با صدای بانگ خروس سبز رنگی که در حیاط پشتی قصر زندگی می کرد و صدای قهقهه مرغی که تخم سبزی گذاشته بود از خواب بیدار شدند. فصل دوازدهم جستجوی جادوگر شریر سرباز با سبیل های سبز آنها را در خیابان های شهر زمرد هدایت کرد.