رنگ موی قهوه ای ماهاگونی ۵.۵

رنگ موی قهوه ای ماهاگونی ۵.۵ : در ابتدا ملوان وسوسه شد که دستی را دراز کند و موجود را دور کند، اما به یاد آورد که انگشتانش به این ترتیب آشکار می‌شوند، ساکت ماند و مارماهی به‌طور بی‌آزاری درست جلوی صورتش شکست و سپس به سرعت دور شد. “بس کن!” مرلا گفت.

رنگ مو : که بین آب و هر آنچه در مورد شما دارید.” اما حالا، اگر از این طرف بیایی، تو را به دیدار تعدادی از همسایه هایمان می برم. آنها از روی فرش گلهای دریا گذشتند، شکوفه های زیبا روی ساقه هایشان تاب می خوردند و حرکت مردم در آب بالای سرشان آرامش آنها را مختل می کرد و در حال حاضر هر سه وارد بوته زارهای متراکم اطراف کاخ شدند.

رنگ موی قهوه ای ماهاگونی ۵.۵

رنگ موی قهوه ای ماهاگونی ۵.۵ : دود به شکل حباب از میان آب بالا می‌رفت و تروت به این فکر می‌کرد که هر کسی که اتفاقاً روی سطح اقیانوس شناور است، برای دیدن دود از آب چه فکر می‌کند؟ کاپن بیل گفت: “خب، من متوجه شدم که می توانم سیگار بکشم، بسیار خوب، اما درک دلیل آن آزارم می دهد.” مرلا توضیح داد: “این به دلیل فضای هوایی است.

آن‌ها خیلی جلو نرفته بودند که به محلی در میان بوته‌ها رسیدند، و مرلا در اینجا مکث کرد. تروت و کپن بیل نیز مکث کردند، زیرا شناور در آب زلال گروهی از اشکال زیبا بود که کودک فکر می کرد شبیه قالب های ژله شراب است. آنها گرد مانند یک بشقاب شام، نرم و شفاف بودند، اما با رنگ های دوست داشتنی رنگ آمیزی شده بودند که هیچ قلم موی هنرمندی نتوانسته است از آنها تقلید کند.

برخی از آنها آبی یاقوت کبود عمیق بودند. دیگران رز صورتی؛ برخی دیگر رنگ توپاز ظریف. به نظر می‌رسید که آن‌ها نه سر، چشم و نه گوش داشتند، اما به راحتی می‌توان دید که زنده هستند و می‌توانند به هر سمتی که می‌خواهند بروند شناور باشند.

رنگ موی قهوه ای ماهاگونی ۵.۵ : آنها از نظر شکل شبیه گلدان های معکوس بودند، با لبه های فوقانی شیاردار، و از مرکز آن چیزی که به نظر می رسید دسته های گل شناور بود. “چقدر زیبا!” تروت که از این منظره مجذوب شده بود، فریاد زد. مرلا پاسخ داد: “بله، این نوع نادری از چتر دریایی است.” “موجودات آنقدر که به نظر می رسند ظریف نیستند و برای مدت طولانی زندگی می کنند.

مگر اینکه خیلی به سطح نزدیک شوند و امواج آنها را به ساحل ببرد.” پس از چند لحظه تماشای چتر دریایی، مرلا را از طریق بیشه دنبال کردند و به زودی آوازی آهسته مانند آواز هندی به گوششان رسید. این یک گروه کر از صداهای کوچک بسیار بود و با شنا کردن آنها بلندتر می شد.

در حال حاضر یک صخره بزرگ ناگهان از ته دریا جلوی آنها بلند شد و سمت شیب دار خود را تا بالای آب بالا آورد و این صخره با پوسته های ریزی که به سرعت به سطح آن چسبیده بود پوشیده شده بود. به نظر می‌رسید که آوازی که آنها شنیدند از این پوسته‌ها سرچشمه می‌گرفت و مرلا به همراهانش گفت: “اینها آوازخوان هستند. آنها واقعاً بسیار سرگرم کننده هستند و اگر با دقت گوش کنید.

رنگ موی قهوه ای ماهاگونی ۵.۵ : می توانید آنچه را که می گویند بشنوید.” بنابراین تروت و کاپن بیل گوش دادند و این چیزی است که بارناکل ها می خواندند: ما برای دیدن یک مرد جنگی به سرزمینی پرآشوب رفتیم، و بسیار به آن وابسته بودیم، زیرا به سادگی بودیم؛ ما یک لنگر را در گل و لای روی لیا پیدا کردیم ، برای روح نهنگ یونس او. فرار کرد و به دریا رفت. اوه، افتضاح بود، غیرقانونی بود! ما چندین میلیون دور پرچم گرد هم آمدیم.

نتوانستند ما را تکان دهند، مجبور شدند ما را ببرند، بنابراین ماهی هالیبوت و ماهی کاد آنها رقصیدند. ” “همه ی اینها چه معنایی میدهد؟” از تروت پرسید. مرلا پاسخ داد: «فکر می‌کنم آن‌ها به نحوه چسبیدن بارناکل‌ها به کشتی‌ها اشاره می‌کنند، اما معمولاً آهنگ‌ها اصلاً معنی ندارند. “آیا آنها چند اپرای کمیک می نویسند؟” از کودک پرسید. پری دریایی پاسخ داد: فکر نمی کنم.

اظهار داشت: “به نظر می رسد آنها خود آهنگ ها را دوست دارند.” “اوه بله، آنها تمام روز را می خوانند. اما هرگز برای آنها مهم نیست که آیا ترانه های آنها معنایی دارد یا نه. بیایید به این سمت برویم و از برخی دیگر از مردم دریا دیدن کنیم.” بنابراین آنها از صخره پوشیده شده از طویله شنا کردند و تروت آخرین آواز را شنید که به آرامی رهبر ارکستر آنها را دنبال می کرد.

خرچنگ ها آواز می خواندند: “اوه، خیلی خوب، پس من ساعت منع آمد و شد را می‌شنوم، لطفاً برو و یک روز دیگر بیا؛ گلیات با ماهیچه‌های سامسون می‌چرخد، اما ماهیچه‌ها هرگز در خلیج صدف نمی‌جنگند.” “این مزخرف است!” تروت با تمسخر گفت. “چرا “آنی لوری” یا “خانه، خانه شیرین” را نمی خوانند یا ساکت می مانند؟ مرلا پاسخ داد: “چرا، اگر ساکت بودند.

رنگ موی قهوه ای ماهاگونی ۵.۵ : آنها غرغر نمی خواندند.” آنها اکنون به یکی از خیابان‌هایی رسیدند که از باغ دریا به اقیانوس وسیع منتهی می‌شد و در اینجا دو اره‌ماهی نگهبانی می‌دادند. “همه ساکت است؟” مرلا از آنها پرسید. یکی از نگهبانان پاسخ داد: “طبق معمول، اعلیحضرت.” “مامرکابل امروز صبح مریض بود و به طرز وحشتناکی غرغر می‌کرد، اما الان بهتر است و خوابیده است.

پادشاه آنکو در حال تکان خوردن است، اما اکنون بعد از شام چرت می‌زند. فکر می‌کنم شنا کردن برای شما کاملاً ایمن خواهد بود. برای مدتی، اگر بخواهید. از تروت در حالی که در آبهای عمیق غش می کردند پرسید. مرلا پاسخ داد: “او خوک دریایی است.” “خوشحالم که او خواب است، فعلاً او را ملاقات نخواهیم کرد.” “تو دوستش نداری؟” از تروت پرسید.

مرلا پاسخ داد: “اوه، او به شدت از همه چیز شکایت می کند که ما را خسته می کند. هرگز برای یک دقیقه راضی یا خوشحال نیست.” کاپن بیل با تکان دادن سر گفت: “من چنین افرادی را دیده ام.” “آنها راهی برای ناراحت کردن شادترین افرادی که ملاقات می کنند دارند.” “مراقب باش!” ناگهان پری دریایی گریه کرد. “مراقب انگشتان خود باشید! “کی؟ کجا؟” تروت با نگرانی پرسید.

رنگ موی قهوه ای ماهاگونی ۵.۵ : و اکنون آنها در میان دسته ای از مارماهی های در حال چرخش بودند که در اطراف آنها در آب با فعالیت های شگفت انگیز ورزش می کردند. “بله، مراقب انگشتان و بینی خود باشید!” یکی از مارماهی ها گفت و برای کپن بیل خط تیری کشید.