رنگ تنباکویی روشن ۸.۷۶

رنگ تنباکویی روشن ۸.۷۶ : و آیا کسی می تواند وانمود کند که این افراد می توانند حکومتی را اداره کنند. قرار شد تصمیم بگیرند که بابا جاده داشته باشد و چاه کند! مطمئناً آنها نمی توانند این کار را انجام دهند.

رنگ مو : پدر مودبانه گوش داد – همانطور که روند چانه زنی ایجاب می کرد. او گفت که از همه این مشکلات قدردانی می کند و انتظار دارد که آنها را جبران کند. در وهله اول، وظیفه به خدمت گرفتن ناظران شهرستانی وجود دارد. آیا اگر پدر پنج هزار دلار به صندوق جنگ کمیته مبارزات انتخاباتی کمک کند، پیشنهاد منصفانه ای به نظر می رسد؟ آقای کافی ابر بزرگی از دود تنباکوی خاکستری-آبی را در هوا پرتاب کرد.

رنگ تنباکویی روشن ۸.۷۶

رنگ تنباکویی روشن ۸.۷۶ : به شکل ۵ و سه O که در این ابرها نوشته شده بود خیره شد. پدر اضافه کرد: «می فهمی. “این یک موضوع حزبی است و جدا از هر پیشنهادی که من شخصاً به شما می کنم.” آقای کافی به آرامی گفت: “بیایید کل ایده شما را داشته باشیم.” بنابراین، پدر «اشاره» خود را در مورد اعتقاد به همکاری، و اینکه چگونه همیشه هر جا که کار می‌کرد.

یک سازمان کوچک جمع می‌کرد، و در کنار دوستانش می‌ایستاد و سهمی از آنچه ساخته بود به آنها می‌داد. او در مورد شماره ۱ خود راس بانک ساید گفت، و اینکه چگونه یک سندیکا برای آن چاه تشکیل داده است، و برای اینکه مطمئن شود مواد دَریک خود را در محل دریافت می کند، به رئیس یک شرکت بزرگ چوب اجازه داده بود که دو نفر داشته باشد.

درصد آن – فقط کمی خدمات دوستانه، و چاه تا به حال نزدیک به ششصد هزار دلار سود خالص به دست آورده بود، و رئیس این شرکت بیش از دوازده هزار دلار درآمد کسب کرده بود، به خاطر زحمتی که برای دیدن اینکه پدر همیشه چوبش را به دست می آورد. روزی که درخواست کرد و حالا اینجا همان چیزی بود. اگر بابا می توانست جاده ای پیدا کند.

روی تراکت بهشت ​​قمار می کرد و ممکن بود آقای کافی با او قمار کند. پدر پیشنهاد داد که او را تا دو درصد از چاه “برآورد”. هزینه بیش از صد هزار دلار خواهد بود، بنابراین آقای کافی دو هزار دلار سرمایه‌گذاری می‌کند، و اگر چاه تولیدکننده شود، ممکن است پنج یا ده، یا حتی سی یا چهل هزار دلار دریافت کند. چنین چیزهایی بارها اتفاق افتاده بود و باید حساب شود.

البته، پدر انتظار داشت که این به این معنی باشد که او و آقای کافی با هم دوست خواهند بود. آنها با هم کار می کردند و با هر لطف کوچکی که ممکن است لازم باشد به یکدیگر کمک می کردند. و آقای کافی چند ابر دود دیگر را پف کرد و آنها را مطالعه کرد و گفت که با بابا دوست است. اما او فکر کرد بهتر است پدر دو هزار دلار به صندوق کمپین کمک کند و پنج هزار دلار را برای شخص آقای کافی حمل کند.

و پدر در حالی که در چشمان او نگاه می کرد، پرسید: “می توانید کالا را تحویل دهید؟” آقای کافی گفت بله، او می تواند آنها را به خوبی تحویل دهد، بابا هیچ نگرانی ندارد. بنابراین معامله ای بود و بابا چکش را بیرون آورد و دو هزار دلار به دستور خزانه دار کمیته مبارزات انتخاباتی حزب جمهوری خواه نوشت. سپس از آقای کافی پرسید که آیا منصب دولتی دارد یا نه، و دومی پاسخ داد نه، او فقط یک تاجر ساده بود.

پس پدر گفت خیلی خوب، توافق می تواند به نام آقای کافی باشد. و یادداشتی نوشت مبنی بر اینکه مبلغ یک دلار و سایر ملاحظات خوب و ارزشمند دریافت کرده است که در ازای آن آقای کافی صاحب پنج درصد سود از سود خالص چاهی است که قرار است در آبل حفر شود. مزرعه واتکینز در نزدیکی پارادایس، که به نام راس جونیور-پارادایس شماره ۱ شناخته می شود. اما فهمیده شد و توافق شد.

که چاه مذکور تا زمانی که یک جاده سخت خوب از خیابان اصلی بهشت ​​تا ورودی تکمیل نشده باشد، حفر نشود. از مزرعه آبل واتکینز، و اگر جاده مذکور در مدت شصت روز تکمیل نمی شد، جی آرنولد راس مذکور هیچ تعهدی به حفر چاه مذکور و یا بازگرداندن یک دلار مذکور و سایر کالاهای با ارزش و کالایی دیگر به جیکوب کافی نداشت.

رنگ تنباکویی روشن ۸.۷۶ : ملاحظات و پدر آن را به جیکوب کافی داد و لبخند زد و گفت که امیدوار است به دست «سگ نگهبان» نیفتد. آقای کافی لبخندی زد و دستش را روی شانه بانی گذاشت و گفت که امیدوار است این مرد جوان اشتباهی مرتکب نشود و در مورد آن صحبت نکند. و پدر گفت که بانی در حال یادگیری تجارت نفت است و اولین درسی که او آموخته بود این بود.

که هرگز در مورد امور پدرش صحبت نکند. پس همه با هم دست دادند و هر دو سوار ماشینشان شدند و بانی فریاد زد: “اما بابا، من فکر می کردم تو یک دموکرات هستی!” و بابا خندید و گفت که او در مورد تعرفه هایپرکلریدها و استقلال جزایر فیلیپین تصمیم نمی گیرد، بلکه می خواهد راهی به سمت مزرعه واتکینز برود. بانی گفت: «یک چیز را نمی فهمم.

چطور آقای کافی می تواند همه این کارها را انجام دهد، اگر هیچ دفتری ندارد؟» که پدر پاسخ داد که افراد بزرگ معمولاً به همین دلیل از تصدی پست خودداری می کردند، بنابراین آنها آزاد بودند که تجارت کنند. اگر ثابت می شد که آقای کری از بابا پول گرفته است، می توانست به زندان فرستاده شود، اما کاری با کافی نمی توان کرد، او “رئیس” بود.

بابا گفت، مسئول دفتر یا شیطان فقیری بود که به حقوق درجه پنجم نیاز داشت، یا مردی بود که از روی غرور برانگیخته شده بود، دوست داشت سخنرانی کند و جمعیت او را تشویق کنند و عکسش را در عکس ببیند. اوراق. شما هرگز عکس‌های جیک کافی را در روزنامه‌ها نمی‌بینید، او کارهایش را در دفتر پشتی‌اش انجام می‌داد.

هرگز زیر نور لایم لایت. بانی، البته، آنچه را که در کلاس «مدنی» به او آموزش داده شده بود، به یاد آورد و پرسید که آیا این روشی است که همیشه کار دولت اداره می شود؟ پدر گفت همه جا تقریباً یکسان است، از شهرستان گرفته تا ایالت، و به بعد تا دولت ملی. واقعاً آنقدرها هم که به نظر می‌رسید بد نبود، بلکه نتیجه طبیعی ناکارآمدی توده‌های بزرگ مردم بود.

رنگ تنباکویی روشن ۸.۷۶ : درست بود که در مورد «دموکراسی» سخنرانی های عقاب گسترده ای داشته باشیم، اما واقعیت چه بود؟ رای دهندگان اینجا در شهرستان سن الیدو چه کسانی بودند؟ چرا، همان سینه هایی که بانی در کلیسای الی «پریدن» و «غلتیدن» و «زبان گفتن» را دیده بود.