رنگ موی بلوند پلاتینه عدسی روشن

رنگ موی بلوند پلاتینه عدسی روشن : به زودی به خیابان رسید و از دری شیشه ای به داخل یکی از ساختمان های شیشه ای ناپدید شد. “چقدر عجیب!” او با کشیدن یک نفس طولانی فریاد زد. صدای کوچک بچه گربه گفت: “بله، اما خیلی سرگرم کننده است.

رنگ مو : بالای کالسکه بسیاری از پرتوهای نافذ را مسدود کرد تا پسر و دختر بتوانند دوباره چشمان خود را باز کنند. زیب با آهی عمیق گفت: «ما باید مدتی به پایین بیاییم. “ما نمی توانیم برای همیشه سقوط کنیم، می دانید.” دوروتی گفت: البته که نه. “ما جایی در وسط زمین هستیم و به احتمال زیاد زود به آن سوی زمین خواهیم رسید.

رنگ موی بلوند پلاتینه عدسی روشن

رنگ موی بلوند پلاتینه عدسی روشن : اما این یک گودال بزرگ است، اینطور نیست؟” “افتضاح بزرگ!” پسر جواب داد اسب اعلام کرد: “الان داریم به چیزی می رسیم.” در این هنگام هر دو سرشان را روی کنار کالسکه گذاشتند و به پایین نگاه کردند. آره؛ زمین زیر آنها وجود داشت. و نه چندان دور. اما آنها بسیار بسیار آهسته شناور بودند – آنقدر آهسته که دیگر نمی توان آن را سقوط نامید.

و بچه ها وقت کافی داشتند تا دلشان را ببندند و به آنها نگاه کنند. آنها منظره‌ای با کوه‌ها و دشت‌ها، دریاچه‌ها و رودخانه‌ها را دیدند که بسیار شبیه منظره‌های روی سطح زمین بود. اما تمام صحنه با نورهای رنگارنگ شش خورشید رنگارنگ بود. اینجا و آنجا گروه هایی از خانه ها بودند که به نظر می رسید از شیشه شفاف ساخته شده بودند.

زیرا آنها بسیار درخشان می درخشیدند. دوروتی با صدایی هشیار گفت: “مطمئنم که ما در خطر نیستیم.” ما آنقدر آرام در حال سقوط هستیم که وقتی فرود می آییم نمی توانیم تکه تکه شویم و این کشوری که به آن می آییم بسیار زیبا به نظر می رسد. “هرچند دیگر هرگز به خانه نخواهیم رسید!” زیب با ناله گفت. دختر پاسخ داد: “اوه، من چندان مطمئن نیستم.” “اما اجازه نده ما نگران چنین چیزهایی باشیم.

زیب، ما نمی‌توانیم همین الان به خودمان کمک کنیم، می‌دانی، و همیشه به من گفته شده که قرض گرفتن مشکل احمقانه است.” پسر ساکت شد، بدون اینکه پاسخی به این سخنان معقولانه بدهد، و به زودی هر دو به طور کامل مشغول تماشای صحنه های عجیب و غریبی شدند که در زیر آنها پخش شده بود. به نظر می رسید.

که آنها درست در وسط شهر بزرگی می افتند که ساختمان های بلند زیادی با گنبدهای شیشه ای و مناره های نوک تیز داشت. این مناره‌ها مانند نوک نیزه‌های بزرگ بودند و اگر به یکی از آنها برخورد می‌کردند، آسیب جدی می‌بینند. اسب جیم این مناره‌ها را نیز دیده بود و گوش‌هایش از ترس راست ایستاده بودند.

در حالی که دوروتی و زب نفس‌هایشان را در حالت تعلیق حبس کرده بودند. اما نه؛ آنها به آرامی روی یک سقف پهن و مسطح شناور شدند و سرانجام متوقف شدند. وقتی جیم چیزی را زیر پاهایش محکم کرد، پاهای حیوان بیچاره چنان می لرزید که به سختی می توانست بایستد. اما زیب فوراً از کالسکه بیرون پرید و به پشت بام رفت، و آنقدر بی دست و پا و عجول بود که با لگد به قفس پرنده دوروتی زد.

رنگ موی بلوند پلاتینه عدسی روشن : قفس دوروتی طوری روی بام غلت زد که ته آن جدا شد. بلافاصله یک بچه گربه صورتی از قفس پریشان بیرون آمد، روی سقف شیشه ای نشست و خمیازه کشید و چشمان گردش را پلک زد. دوروتی گفت: اوه. “اوریکا وجود دارد.” زیب گفت: «اولین باری بود که گربه صورتی دیدم. “اوریکا صورتی نیست، او سفید است. این نور عجیب و غریب است.

که به او این رنگ را می دهد.” “شیر من کجاست؟” از بچه گربه پرسید و به صورت دوروتی نگاه کرد. “من “بیش از همه از گرسنگی می‌میرم.” “اوه، اوریکا! میتونی حرف بزنی؟” “صحبت کن! دارم حرف میزنم؟ خیلی مهربانم، باور دارم که هستم. خنده دار نیست؟” از بچه گربه پرسید. زیب با جدیت گفت: “همه چیز اشتباه است.” “حیوانات نباید حرف بزنند.

اما حتی جیم پیر هم از زمانی که تصادف کردیم چیزهایی می گفت.” جیم با لحن خشن خود گفت: “نمی‌توانم ببینم که این اشتباه است.” “حداقل، این به اندازه برخی چیزهای دیگر اشتباه نیست. حالا چه سرنوشتی برای ما خواهد داشت؟” پسر با کنجکاوی به اطرافش نگاه کرد و گفت: نمی دانم. خانه‌های شهر همه از شیشه ساخته شده بودند.

چنان شفاف و شفاف که می‌توان به راحتی از پنجره‌ها به دیوارها نگاه کرد. دوروتی، زیر سقفی که روی آن ایستاده بود، چندین اتاق را دید که برای اتاق‌های استراحت استفاده می‌شد، و حتی فکر کرد می‌تواند تعدادی اشکال عجیب و غریب را که در گوشه‌های این اتاق‌ها جمع شده‌اند، تشخیص دهد. سقف کنار آنها سوراخ بزرگی داشت و تکه های شیشه از هر طرف پراکنده بود.

یک برج نزدیک کوتاه شکسته شده بود و تکه ها در کنار آن انباشته بودند. ساختمان‌های دیگر در جاهایی ترک خورده یا گوشه‌هایی از آن‌ها جدا شده بود. اما آنها باید قبل از اینکه این حوادث به کمال خود خدشه وارد شود بسیار زیبا بوده اند. رنگ‌های رنگین‌کمان خورشیدهای رنگی به آرامی بر شهر شیشه‌ای می‌تابید و رنگ‌های ظریف و متغیری را به ساختمان‌ها می‌داد که دیدن آن‌ها بسیار زیبا بود.

اما از زمان ورود غریبه ها هیچ صدایی سکون را نشکسته بود، جز صدای خودشان. آنها شروع به تعجب کردند که آیا مردمی برای سکونت در این شهر باشکوه دنیای درون وجود ندارند؟ ناگهان مردی از سوراخی در پشت بام در کنار سقفی که روی آن بودند ظاهر شد و به نمای ساده قدم گذاشت. او مردی درشت هیکل نبود، اما خوش اندام بود و چهره ای زیبا داشت.

آرام و بی سر و صدا مثل چهره یک پرتره زیبا. لباس‌های او به‌خوبی به فرم او می‌آمدند و به‌خوبی با سایه‌های درخشان سبز رنگ‌بندی می‌شدند، که با لمس پرتوهای خورشید متفاوت بود، اما کاملاً تحت تأثیر پرتوهای خورشیدی نبود. مرد قبل از اینکه متوجه حضور غریبه ها شود یکی دو قدم از سقف شیشه ای برداشته بود. اما بعد ناگهان ایستاد.

رنگ موی بلوند پلاتینه عدسی روشن : در چهره آرام او هیچ گونه ترس و تعجب دیده نمی شد، با این حال او باید هم متحیر و هم ترسیده باشد. زیرا پس از اینکه چشمانش برای لحظه ای به شکل ناخوشایند اسب خیره شد، به سرعت به سمت دورترین لبه سقف رفت، سرش به پشت روی شانه اش برگشت تا به حیوان عجیب و غریب خیره شود. “مراقب باش!” دوروتی گریه کرد.

متوجه شد که مرد زیبا به کجا می رود نگاه نمی کند. “مراقب باش وگرنه زمین می خوری!” اما او به هشدار او توجهی نکرد. او به لبه بام بلند رسید، با یک پا به هوا رفت و چنان آرام به فضا رفت که گویی روی زمین محکمی بود. دختر که به شدت متحیر شده بود، دوید تا به لبه پشت بام خم شود و مرد را دید که به سرعت در هوا به سمت زمین راه می‌رفت.