مدل رنگ موی ماهاگونی روشن

مدل رنگ موی ماهاگونی روشن : مدتی نگذشته بود که دوستانش لمب و ساوتی را شناختم. آخرین مورد همیشه برای من ظاهر می شود (همانطور که اولین بار او را دیدم) با یک کتاب معمولی زیر بغلش و اولی با یک موت در دهانش. در خانه گادوین بود که او را با هولکرافت و کولریج ملاقات کردم، جایی که آنها به شدت بحث می کردند که کدام بهترین است – انسان آنگونه که هست یا انسان آنگونه که باید باشد . لمب می‌گوید: «انسان را به من بده که نباید باشد.

رنگ مو : تازگی وجود دارد، نه در موضوع اصلی، بلکه در آوردن مداوم چیزهای معمولی، با ضربات شادی از نبوغ طبیعی، به تداعی های جدید با شور حاکم. گلی نیست که بهار شود با فواره، شاو یا سبز. یک پرنده بانی نیست که آواز بخواند اما حواست به ژان من است. چرا باید از تعمیم این زیباترین و طبیعی‌ترین احساس به «رابطه بین روح انسانی و خالق آن» بترسیم، که مانند ما دارای بالاترین ضمانت برای تشبیهی است.

مدل رنگ موی ماهاگونی روشن

مدل رنگ موی ماهاگونی روشن : در حالی که به ما آموخته اند که هر بخشی از زندگی، هر صحنه ای را در طبیعت، مناسبتی – به عبارت دیگر، موضوعی – برای عبادت قرار دهیم؟ شاید بتوان گفت که عشق صمیمی، موضوعی نامناسب برای شعر است، زیرا از تازگی ناتوان است، زیرا به هر حال، تنها به یک محبت ساده زنگ می زند که همه آن را درک می کنند.

که بین عشق زناشویی و الهی وجود دارد؟ بنابراین، ممکن است در موضوعات قدسی، تازگی داشته باشیم که برای همه اهداف شعر کافی است. اجازه دهید به اعتراض بعدی بگذریم. شعر با به نمایش گذاشتن ایده‌ای که بیشتر از آن چیزی که از عهده اشیاء بر می‌آید، از ذهن سپاسگزارتر می‌شود. این اثر از نمایش آن قسمت هایی از طبیعت ناشی می شود که[۲۰۵] جذب، و پنهان داشتن آنهایی که رانده می شوند.

خیال. اما دین باید آنگونه که هست نشان داده شود. سرکوب و افزودن به همان اندازه آن را فاسد می کند. و همانطور که هست، قبلاً شناخته شده است. ممکن است در هر دو بخش این بیانیه مغالطه ای در نظر گرفته شود. مطمئناً مناظر واقعی وجود دارد که تا آنجایی که کامل ترین توصیف می تواند، ذهن را با صمیمیت و شدید به وجد می آورد. و گروه‌های خانواده‌ای هستند.

مدل رنگ موی ماهاگونی روشن : که بیش از هر چیزی در میلتون یا حتی شکسپیر احساس خوشبختی خانگی می‌دهند. تا حدودی با همراهی با اینها، گنجینه های خاطره، و نه به طور کلی با هیجان صرف تخیل است که شعر کار خود را انجام می دهد. بر اساس همین قاعده، تصاویر مقدس و سرودهای مقدس نمی توانند ذهنی را که اصلاً در عبادت به کار می بندند، خشنود سازند. به یاد می آورد، همانطور که می خواهند.

هر آنچه را که بالاترین کمال را در آن راه می تواند در خود به خاطر بسپارد، یا از دیگران آموخته است. باز هم این خود آموزه دینی نیست، بلکه تأثیر آن بر ذهن و قلب انسان است که شاعر مقدس باید آن را توصیف کند. آنچه در مورد انصراف و اضافه گفته می شود ممکن است در مورد اولی به اندازه کافی درست باشد، اما در مورد دومی به وضوح نادرست است.

از یک طرف کسالت و از طرف دیگر لذت تحقیرآمیز. این امر مستلزم ظرافت در ادراک و بیان حقیقت است که جدی ترین مؤمن ممکن است به کلی از آن بی بهره باشد. و از آنجا که احتمالاً احوال هیچ انسانی در مورد چیزهای ابدی دقیقاً مانند هیچ انسان دیگری نیست، و با این حال وظیفه شاعر مقدس است که با همه همدردی کند، ذخایر موضوعات او آشکارا است.

پایان ناپذیر است، و قدرت تبعیض او – به عبارت دیگر، سرکوب و اضافه کردن – در تمرین مستمر حفظ می شود. او به هیچ وجه در شاخه دیگر و دشوارتر هنرش، یعنی نمایشگاه خود آموزه های دینی، چنان محدود نیست، همانطور که در بیانیه زیر فرض می شود: هر چه بزرگ، پسندیده یا عظیم است، به نام حق تعالی تشکیل شده است. قدرت مطلق قابل تعالی نیست.

مدل رنگ موی ماهاگونی روشن : بی نهایت را نمی توان تقویت کرد. کمال را نمی توان بهبود بخشید درست: تمام کمالات به نام خدا دلالت دارد . و بنابراین تمام زیبایی ها و تجملات بهار در همین یک کلمه گنجانده شده است. اما آیا این وظیفه شعر نیست که جزئیات چنین ایده های پیچیده ای را توسعه دهد و به نمایش بگذارد؟ برای مثال، به گونه ای که ایده حضور همه جانبه خدا در مزمور ۱۳۹ توسعه یافته است.

و بنابراین ذهن را برای مدتی در بند می‌اندازد تا او را وادار یا به او کمک کند تا به طور پیوسته در مورد حقایقی بیندیشد که او می‌تواند به‌طور غیرمنفعتی روی آن‌ها عجله کند، هر چقدر که ممکن است. من استدلال خود را برای او مطرح کردم تا ثابت کنم که تشبیه صرفاً تداعی ایده ها نیست. من گفتم که علامت روی شن، پای یک مرد را در ذهن ایجاد می‌کند.

نه به این دلیل که بخشی از تصور قبلی از پای یک مرد بود (زیرا کاملاً جدید بود) بلکه به این دلیل که مانند شکل پای یک مرد بود. او صحت این تمایز را تأیید کرد (که من در جای دیگر به تفصیل به نفع کنجکاوها توضیح داده ام) و جان چستر گوش داد. نه از هیچ علاقه ای به موضوع، بلکه به این دلیل که او متعجب بود که می توانم چیزی را به کولریج پیشنهاد کنم که او قبلاً نمی دانست.

مدل رنگ موی ماهاگونی روشن : صبح سوم برگشتیم و کولریج به دود خاموش کلبه‌ای که دره‌هایی را که چند شب قبل از آن می‌درخشیدند، نگاه کرد. یکی دو روز بعد از رسیدن به استووی، به راه افتادیم، من در بازگشت به خانه و او برای آلمان. صبح یکشنبه بود و او قرار بود آن روز را برای دکتر تولمین از تاونتون موعظه کند. از او پرسیدم آیا چیزی برای این مناسبت آماده کرده است؟ او گفت که حتی به متن فکر نکرده است.

اما به محض جدایی باید باید. من نرفتم او را بشنوم – این یک عیب بود – اما عصر در بریج واتر همدیگر را ملاقات کردیم. روز بعد، یک روز طولانی تا بریستول پیاده روی داشتیم، و به یاد دارم، در کنار جاده نشستیم تا خودمان را خنک کنیم و تشنگی مان را برطرف کنیم، وقتی کولریج چند سطر توصیفی از تراژدی پشیمانی خود را برای من تکرار کرد.

که باید بگویم که به دهان او تبدیل شد و آن موقعیت بهتر از آنها، چند سال بعد، هیئت های آقای الیستون و دروری لین بود.[۱۹۰]- ای خاطره! مرا سپر از نزاع فقیرانه جهان، و به آن صحنه ها زندگی ابدی خود را ببخش. من یک یا دو سال دیگر او را ندیدم، در این مدت او در جنگل هارتز آلمان سرگردان بود. و بازگشت او بر خلاف آغاز حرکتش، دنباله‌دار و شهابی بود.