مدل رنگ موی فندقی روشن بدون دکلره

مدل رنگ موی فندقی روشن بدون دکلره : مجلدات زیادی با شرح دانته و کتاب او نوشته شده است. با این حال، در کل، بدون هیچ نتیجه بزرگ. بیوگرافی او برای ما به طور جبران ناپذیری گم شده است.

رنگ مو : همچنین مشاهده کنید که چگونه تمام زبان های پرشور به خودی خود موسیقایی می شوند، با موسیقی زیباتر از لهجه صرف. گفتار یک مرد حتی در خشم غیرتمندانه تبدیل به یک شعار، یک آهنگ می شود. همه چیزهای عمیق آهنگ هستند. به نظر می رسد جوهر اصلی ما، آهنگ. انگار که بقیه چیزها جز لفاف و بدنه هستند!

مدل رنگ موی فندقی روشن بدون دکلره

مدل رنگ موی فندقی روشن بدون دکلره : برای لحظاتی به آن خیره شویم! نه، همه گفتار، حتی رایج‌ترین گفتار، چیزی شبیه به آواز در خود دارد: نه یک محله در جهان، بلکه لهجه محلی خود را دارد؛ ریتم یا آهنگی که مردم آنجا آنچه را که برای گفتن دارند می‌خوانند ! لهجه نوعی ذکر است; همه مردها دارند[۲۶۱] لهجه خود را، هر چند آنها فقط به لهجه دیگران توجه می کنند.

عنصر اولیه ما؛ از ما، و از همه چیز. یونانیان در مورد هارمونی ها افسانه می کردند: این احساسی بود که از ساختار درونی طبیعت داشتند. که روح تمام صداها و گفته های او موسیقی بی نقصی بود. پس شعر را اندیشه موسیقیایی می نامیم . شاعر کسی است که چنین می اندیشد . در پایین، آن را روشن هنوز هم در قدرت عقل; این صداقت و عمق بینش انسان است.

که او را شاعر می کند. به اندازه کافی عمیق ببینید و موسیقی را ببینید. قلب طبیعت در همه جا موسیقی است ، اگر فقط بتوانید به آن برسید. به نظر می رسد شاعر واتس با آخرالزمان طبیعت خوش آهنگ خود در مقایسه با پیامبر واتس در میان ما رتبه ضعیفی دارد . عملکرد او، و احترام ما به او برای عملکرد او، به طور یکسان اندک است.

قهرمان به عنوان الوهیت; قهرمان گرفته شده به عنوان پیامبر; سپس قهرمان فقط به عنوان شاعر در نظر گرفته می شود: آیا به نظر نمی رسد که تخمین ما از انسان بزرگ، دوره به دوره، پیوسته در حال کاهش است؟ ما او را ابتدا برای خدا، سپس برای یک خدا الهام گرفته می گیریم. و اکنون در مرحله بعدی، معجزه‌آمیزترین کلمه او فقط این را از ما دریافت می‌کند.

مدل رنگ موی فندقی روشن بدون دکلره : که او یک شاعر، شاعر زیبا، مرد نابغه یا مانند آن است! اما من خودم را متقاعد می کنم که ذاتا اینطور نیست. اگر خوب در نظر بگیریم، شاید معلوم شود که در انسان هنوز هم همین امر عجیب و غریب وجود دارد[۲۶۲] تحسین برای هدیه قهرمانانه، با نامی که هر زمان وجود داشت. باید بگویم، اگر اکنون یک مرد بزرگ را به معنای واقعی کلمه خدایی ندانیم.

این است که تصورات ما از خدا، از برترین چشمه‌ی دست نیافتنی شکوه، خرد و قهرمانی، همیشه بالاتر می‌رود . نه اینکه احترام ما نسبت به این ویژگی ها، که در موارد مشابه ما آشکار می شود، کمتر می شود. این ارزش فکر کردن را دارد. دیلتانتیسم شکاک، نفرین این عصرها، نفرینی که تا ابد باقی نخواهد ماند، در واقع در این عالی ترین استان انسان ها، مانند همه استان ها، کار غم انگیزی می کند.

و احترام ما به مردان بزرگ، همگی فلج، نابینا، فلج، در وضعیت بدی ظاهر می شود که به سختی قابل تشخیص است. مردان نمایش های مردان بزرگ را می پرستند. کافرترین آنها که حقیقتی از مردان بزرگ برای پرستش وجود دارد. ترسناک ترین، مهلک ترین ایمان؛ با این باور که فرد به معنای واقعی کلمه از چیزهای انسانی ناامید می شود. با این وجود، برای مثال، به ناپلئون نگاه کنید!

یک ستوان توپخانه کورسیکی؛ این نمایش او است : با این حال آیا او را اطاعت نمی کنند و مانند او پرستش نمی کنند، همانطور که همه تیارها و دیادم های جهان در کنار هم نمی توانند باشند؟ دوشس‌های بلندپایه و مسافران مسافرخانه‌ها، دور روستایی اسکاتلندی، برنز، جمع می‌شوند؛ احساس عجیبی در هر کدام از آنها وجود دارد که هرگز چنین مردی را نشنیده‌اند.

مدل رنگ موی فندقی روشن بدون دکلره : که، در کل، این مرد است! در دل مخفی این مردم هنوز هم تاریک خود را نشان می دهد، اگرچه در حال حاضر هیچ روش معتبری برای بیان آن وجود ندارد، که این روستایی، با ابروهای سیاه و چشمان آفتاب درخشانش، و کلمات عجیب و غریبی که خنده و اشک را برانگیخته است. وقار بسیار فراتر از سایرین، غیرقابل قیاس با سایرین. آیا ما آن را چنین احساس نمی کنیم.

اما اکنون، دیلتانتیسم، شک گرایی، بی اهمیتی و همه چیز بودند[۲۶۳] آن نوزاد غمگین، از ما بیرون رانده شد، چنانکه به برکت خدا روزی خواهند بود. آیا ایمان به نمایش چیزها به طور کامل از بین رفت و با ایمان روشن به چیزها جایگزین شد ، به طوری که یک مرد تنها بر اساس انگیزه آن عمل کرد و غیر موجود را به حساب آورد. چه حس تازه تری نسبت به این برنز داشت!

نه، اینجا در این اعصار، چنان که هست، آیا ما دو شاعر صرف، اگر خدایی نکرده‌ایم، می‌توانیم بگوییم سعادتمند شده‌ایم؟ شکسپیر و دانته قدیسان شعر هستند. واقعاً، اگر به آن فکر کنیم، آن را قدیس کرده ایم ، به طوری که دخالت در آنها بی تقوایی است. غریزه هدایت نشده جهان که بر همه این موانع انحرافی کار می کند، به چنین نتیجه ای رسیده است.

دانته و شکسپیر دو عجیب و غریب هستند. آنها جدا از هم، در نوعی خلوت سلطنتی زندگی می کنند. هیچ یک برابر، هیچ ثانویه ای برای آنها نیست: در احساس عمومی جهان، استعلایی گرایی خاصی، شکوهی در حد کمال کامل، این دو را سرمایه گذاری می کند. آنها به عنوان مقدس شناخته می شوند ، اگرچه هیچ پاپ یا کاردینال در انجام آن دست به کار نشدند!

با وجود هر تأثیر انحرافی، در غیرقهرمانی‌ترین زمان‌ها، همچنان احترام ناپذیر ما از قهرمانی است. – ما کمی به این دو، شاعر دانته و شاعر شکسپیر نگاه می‌کنیم: در اینجا چه کم به ما اجازه داده می‌شود بگوییم. قهرمان به عنوان شاعر به بهترین شکل خود را به این شکل ترتیب می دهد.