رنگ موی دودی طلایی روشن با دکلره

رنگ موی دودی طلایی روشن با دکلره : بتسی به تروت گفت که این جانور منحصربه‌فرد ووزی نامیده می‌شود و هیچ‌کس مانند او در تمام دنیا وجود ندارد.

مو : تروت کمی از جادوگر باشکوه می ترسید، اما با محکم گرفتن دستان بتسی و دوروتی شجاعت به دست آورد. کاپن بیل کسی را نداشت که به او کمک کند احساس راحتی کند، بنابراین ملوان پیر سفت روی لبه صندلی خود نشست و گفت: «بله، خانم» یا «نه، خانم» وقتی با او صحبت شد و از این همه زرق و برق بسیار شرمنده شد. مترسک آنقدر در قصرها زندگی کرده بود که احساس می کرد.

رنگ موی دودی طلایی روشن با دکلره

رنگ موی دودی طلایی روشن با دکلره : دوروتی گفت: “ما مدت زیادی است که شما را در تصویر جادویی اوزما تماشا کرده ایم.” خوش شانس هستید که این دعوتنامه را دریافت کردید، اما پس از دیدن کاخ سلطنتی و شهر امرالد، آن را بهتر درک خواهید کرد.” گلیندا اکنون شخصا ظاهر شد تا تمام مهمانی ها را به اتاق پذیرایی لاجوردی خود هدایت کند.

کاملاً در خانه خود است و با گلیندا و دختران اوز به شیوه ای شاد و آرام صحبت می کرد. او همه ماجراهای خود را در جینکسلند، و در آبشار بزرگ، و در سفر به اینجا – که بیشتر شنوندگانش قبلاً می‌دانستند – گفت و سپس از دوروتی و بتسی پرسید که از زمانی که او آنجا را ترک کرده، در شهر زمرد چه اتفاقی افتاده است. همه آنها شب و شب را در قصر گلیندا گذراندند و جادوگر آنقدر با کاپن بیل مهربان بود.

که پیرمرد به درجه ای از خودداری خود را باز یافت و شروع به لذت بردن کرد. تروت قبلاً به این نتیجه رسیده بود که در دوروتی و بتسی دو رفیق لذت بخش پیدا کرده است و باتن برایت به همان اندازه که در مزارع جینکسلند یا زمانی که در برف ذرت بو داده دفن شده بود در خانه بود. سرزمین مو. صبح روز بعد آن‌ها روشن و زود برخاستند و بعد از صبحانه با جادوگر مهربان خداحافظی کردند.

که تروت و کاپن بیل از فرستادن مترسک به جینکسلند برای نجاتشان صمیمانه تشکر کردند. سپس همه آنها وارد واگن قرمز شدند. روی صندلی‌های پهن جا برای همه وجود داشت، و وقتی همه جای خود را گرفتند – دوروتی، تروت و بتسی روی صندلی عقب و کاپن بیل، باتن برایت و مترسک جلویی – “گید دپ” را صدا زدند! به اسب اره و اسب چوبی به سرعت دور شد و واگن قرمز را به راحتی کشید.

اکنون بود که غریبه‌ها زیبایی‌های واقعی سرزمین اوز را درک کردند، زیرا آنها از بخش انبوه‌تری از کشور عبور می‌کردند و با نزدیک‌تر شدن به شهر زمرد، جمعیت بیشتر می‌شد. هرکسی که ملاقات می‌کردند یک کلمه یا لبخندی شاد برای مترسک، دوروتی و بتسی بابین داشتند و برخی از آنها باتن-برایت را به یاد آوردند و از بازگشت او به کشورشان استقبال کردند. در واقع یک مهمانی شاد بود.

که با واگن قرمز به شهر زمرد سفر کرد و تروت از قبل امیدوار بود که اوزما به او و کاپن بیل اجازه دهد همیشه در سرزمین اوز زندگی کنند. وقتی به شهر بزرگ رسیدند، هم از تجمع مردم با لباس‌های عجیب و غریب و هم از شکوه و عظمت خود شهر، بیش از همیشه شگفت‌زده شدند. اما شکوه و عظمت کاخ سلطنتی کاملاً نفس آنها را بند آورد.

رنگ موی دودی طلایی روشن با دکلره : تا اینکه اوزما آنها را در آپارتمان زیبای خود پذیرفت و با رفتارهای جذاب و لبخندهای مطمئن خود باعث شد احساس کنند که دیگر غریبه نیستند. به تروت یک اتاق کوچک دوست‌داشتنی در کنار اتاق دوروتی داده شد، در حالی که کاپن بیل دنج‌ترین نوع اتاق را در کنار اتاق تروت و مشرف به باغ‌ها داشت. و آن شب اوزما ضیافت و پذیرایی باشکوهی را به افتخار تازه واردان برگزار کرد.

در حالی که تروت در مورد بسیاری از افرادی که در آن زمان ملاقات کرد خوانده بود، کپن بیل کمتر با آنها آشنا بود و بسیاری از شخصیت های غیرعادی که در آن شب به او معرفی شدند باعث شدند ملوان پیر چشمانش را با حیرت باز کند. او فکر می کرد مترسک زنده تا آنجا که می تواند کنجکاو باشد، اما اکنون با مرد چوبی حلبی ملاقات کرد که تماماً از قلع ساخته شده بود.

حتی تا قلبش، و هر جا که می رفت تبر درخشانی را روی شانه هایش حمل می کرد. سپس جک کدو حلوایی بود که سرش یک کدو تنبل واقعی بود که صورت روی آن حک شده بود. و پروفسور ووگلباگ که شکل یک حشره بزرگ داشت اما لباس‌های منظمی به تن داشت. پروفسور سخنور جالبی بود و آداب بسیار مودبانه ای داشت، اما چهره اش آنقدر خنده دار بود.

رنگ موی دودی طلایی روشن با دکلره : که باعث شد کاپن بیل به آن نگاه کند. به نظر می رسید دوست بزرگ دوروتی و اوزما مردی ماشینی به نام تیک توک بود که در طول غروب چندین بار دوید و قبل از اینکه بتواند حرکت کند یا صحبت کند مجبور شد دوباره توسط کسی زخمی شود. در پذیرایی مرد پشمالو و برادرش که هر دو در اوز بسیار محبوب بودند.

و همچنین عمو هنری دوروتی و عمه ام، دو پیرمرد شاد که در کلبه ای زیبا در نزدیکی قصر زندگی می کردند، ظاهر شدند. اما چیزی که شاید برای تروت و کاپن بیل شگفت‌انگیزتر به نظر می‌رسید، تعداد حیوانات عجیب و غریبی بود که در سالن‌های اوزما پذیرفته شدند، جایی که آنها نه تنها به درستی رفتار می‌کردند.

بلکه می‌توانستند به خوبی صحبت کنند. شیر ترسو وجود داشت، جانوری عظیم با یال زیبا. و ببر گرسنه که مدام لبخند می زد. و یورکا بچه گربه صورتی، که روی کوسنی دراز کشیده بود و آداب نسبتاً مبهمی داشت. و اسب اره چوبی. و نه بچه خوک کوچک که متعلق به جادوگر بودند. و قاطری به نام هنک که به بتسی بابین تعلق داشت.

رنگ موی دودی طلایی روشن با دکلره : یک سگ تریر کوچولو مبهم به نام توتو، زیر پای دوروتی دراز کشیده بود، اما به ندرت در گفتگو شرکت می کرد، اگرچه او به هر کلمه ای که گفته می شد گوش می داد. اما شگفت‌انگیزتر از همه برای تروت، هیولایی مربع شکل با لبخندی برنده بود که در گوشه‌ای از اتاق چمباتمه زده بود و سر مربعی‌اش را با حالتی کاملاً شادمانه به همه تکان می‌داد.