رنگ مو قهوه ای مسی روشن

رنگ مو قهوه ای مسی روشن : تا جزئیات دویست و بیست و چهار لبخند فرشته پسر را کند؟ در سرتاسر هتل دو سوتو همین شکوه مجلل وجود داشت. و پیتر تأثیر ذهنی را تجربه کرد که برای او ساخته شده بود – احساس حیرت و هیبت، درک این نکته که کسانی که در میان این شکوه زندگی می کردند افرادی بودند که پول برایشان چیزی نبود و می توانستند گنج ها را در یک مکان هرگز بیرون بریزند.

رنگ مو : یک ماشین یا کت و شلوار بخرد، میلیونر نامیده می شود. توسط روزنامه ها اما لاکمن جوان یک میلیونر واقعی بود، مک گیونی به او اطمینان مثبت داد. و بنابراین، پیتر آزاد بود که او را با وجود تمام ایده های عجیب و غریبش که مرد موش چهره با سرگرمی شدید توضیح می داد، تحسین کند.

رنگ مو قهوه ای مسی روشن

رنگ مو قهوه ای مسی روشن : پیتر را در خانه خواهران تاد ملاقات کرده بود. خانم‌های درخشنده بزرگی که با ماشین‌های بزرگ و درخشان می‌آمدند تا او را از تجربیات زندانش بشنوند. اما او مطمئن نبود که آیا آنها واقعاً میلیونر هستند یا نه، و سادی، هنگامی که به طور خاص پرس و جو کرده بود، به طور مبهم پاسخ داده بود که هر کس در جنبش رادیکال که می تواند.

لاکمن جوان مدرسه ای برای پسران راه اندازی کرد و وقتی یکی از پسرها اشتباه می کرد معلم به جای پسر خود را تنبیه می کرد! مک گیونی گفت که پیتر باید وانمود کند که به این نوع “آموزش و پرورش” علاقه مند است و باید حداقل نام کتاب های لاکمن را یاد بگیرد.

اما آیا او توجهی به من خواهد کرد؟ پیتر را خواست. مک گیونی گفت: «مطمئناً، او این کار را خواهد کرد. نکته اینجاست – شما در زندان بوده اید، واقعاً به عنوان یک صلح طلب کاری انجام داده اید. کاری که می خواهید انجام دهید این است که سعی کنید او را به لیگ ضد سربازی خود علاقه مند کنید. به او بگویید که می‌خواهید آن را به یک سازمان ملی تبدیل کنید، می‌خواهید علاوه بر صحبت کردن.

کاری انجام دهید.» آدرس لاکمن جوان هتل دو سوتو بود. و چون پطرس این را شنید، قلب پطرس جهش کرد. هتل د سوتو کوه المپ شهر آمریکا بود! پیتر از کنار ساختمان سفید وسیع عبور کرده بود و درهای برنزی را دیده بود که به سمت بیرون می چرخیدند و افراد مورد علاقه زمین به ارابه های جادویی خود می آمدند. اما هرگز به ذهنش خطور نکرده بود که از آن درهای برنزی بگذرد و به آن اسرار پنهان نگاه کند! “آیا آنها به من اجازه ورود می دهند؟” او از مک گیونی پرسید و دیگری خندید.

او گفت: «فقط طوری وارد شوید که گویی مالک آن مکان هستید. “سرت را بالا بگیر و وانمود کن که تمام عمرت را آنجا زندگی کرده ای.” گفتن این حرف برای مک گیونی آسان بود، اما تصور پیتر چندان آسان نبود. با این حال، او آن را امتحان می کند. باید حق با مک گیونی باشد، زیرا این همان چیزی بود که خانم جیمز بارها بر او تأثیر گذاشته بود.

شما باید مراقب کارهای دیگران باشید و خودتان تمرین کنید و سپس وارد شوید و آن را انجام دهید که گویی هرگز کار دیگری انجام نداده اید. تمام زندگی یک بلوف غول پیکر بود، و شما خود را در بلوف زدن خود با این اطمینان تشویق می کردید که بقیه به همان سختی بلوف می زدند. در ساعت هفت آن شب، پیتر به سمت درهای برنزی جادویی قدم زد و آنها را لمس کرد.

رنگ مو قهوه ای مسی روشن : و مطمئناً، نگهبانان لباس آبی بدون هیچ حرفی آنها را به عقب کشیدند، و دکمه‌های برنجی کوچک حتی نگاهی هم به پیتر نکردند که با قدم‌های بلند به سمت میز می‌رفت و آقای لاکمن را می‌خواست. کارمند مغرور او را به اپراتور تلفنی که هنوز مغرورتر بود منتقل کرد. او خبر داده بود که ساعت هشت برمی گردد. پیتر می خواست بیرون برود و ساعتی در خیابان ها پرسه بزند که ناگهان به یاد آورد که بقیه بلوف می زنند.

بنابراین او در لابی راهپیمایی کرد و خودش را روی یکی از صندلی های بغل چرمی بزرگ نشست که به اندازه کافی بزرگ بود که بتواند سه نفر از او را نگه دارد. آنجا نشست و به نشستن ادامه داد – و هیچ کس حرفی نزد! بخش ۳۷ بله، این کوه المپ بود، و خدایان اینجا بودند: زنان در حالت نیمه برهنگی الهی، مردان بیشتر در کت‌های مشکی با جلوی پیراهن چین‌دار پوشیده بودند.

هر بار که یکی از آنها به سمت میز می رفت پیتر تماشا می کرد و تعجب می کرد که آیا این آقای لاکمن بود؟ او ممکن است بتواند یک میلیونر را از میان یک جمعیت معمولی انتخاب کند. اما در اینجا هر خدای مردی برای این هدف بلند شد که شبیه یک میلیونر به نظر برسد، بنابراین کار پیتر غیرممکن بود. در مقابل او در سراسر طبقه لابی، یک ستون ده فوتی به سقفی دوردست بلند شد.

رنگ مو قهوه ای مسی روشن : این ستون از سنگ مرمر رنگ پریده و سبز رنگ بود، و چشمان پیتر آن را به سمت بالا دنبال کرد، جایی که در ابری سفید برفی و پر از شیفتگی منفجر شد. چهار قرنیه وجود داشت، یکی در هر گوشه، و از هر قرنیه طناب های درهم پیچیده ای از گل رز بیرون می آمد، و از میان این گل های رز طناب های دیگری بیرون می آمد، با چیزی که به نظر می رسید.

سیب و برگ، و باز هم گل های رز بیشتر، و طناب های نوظهور بیشتر. به صورت درهم و برهم روی سقف پخش می شود. اینجا و آنجا، در میان این همه شکوه، چهره بزرگ و خندان یک فرشته پسر بود. چهار تا از این فرشته‌های پسر آرام و خندان از چهار طرف ابر سفید برفی خیره شدند و چشم پیتر از یکی به دیگری پرسه می‌زد و شیفته ریاضیات این شگفت‌انگیز معماری بود.

چهارده ستون پشت سر هم بود و چهار ردیف از این قبیل در لابی. که در کل پنجاه و شش ستون یا دویست و بیست و چهار سر فرشته پسر ساخته شد. معنی آن چه تعداد شاخک و چه تعداد گل رز و چه تعداد سیب، همه محاسبات را به چالش کشید. سر فرشته های پسر دقیقاً شبیه هم بود، هر سر با همان اندازه و کیفیت لبخند. و پیتر تعجب کرد – یک مجسمه ساز چند روز طول می کشد.