رنگ مو سبز یشمی

رنگ مو سبز یشمی : بنابراین این راهی برای استفاده از آن بود. اما در حقیقت، رونویسی های تحت اللفظی نمونه دیگری از طبیعت گرایی است که مشخصه بسیاری از آثار اوست.

مو : اگرچه ریچارد در سال ۱۹۷۱ به لس آنجلس نقل مکان کرد، اما همچنان خود را یک وست‌سایدر می‌داند. او می‌گوید: «من آن را مثل پشت دستم می‌دانم. “من مطمئن نیستم که دیگر بتوانم بدون LA زندگی کنم، اما هر زمان که اینجا هستم، احساس می کنم کاملا در خانه هستم. نوعی شیک زیرزمینی در وجود دارد که من به نوعی به آن پاسخ می دهم.

رنگ مو سبز یشمی 

رنگ مو سبز یشمی : تحسین شده ترین بالرین های جوان شهر. پدر و مادر ریچارد هر دو رقصنده اصلی سابق باله شهر نیویورک هستند. آنها در تور کوبا بودند که او متولد شد و اولین زبانی که او آموخت اسپانیایی بود. او بازیگری را در سن ۷ سالگی آغاز کرد. او که در خیابان ۹۶ غربی بزرگ شد، در دبیرستان مک برنی و دانشگاه کلمبیا تحصیل کرد.

من در اطراف بسیار راحت هستم. مردم اسپانیایی زبان. من اسپانیایی صحبت می کنم و همسرم بخشی مکزیکی است. من طعم لاتین را دوست دارم.” او و همسرش آلما از سال ۱۹۷۵ ازدواج کرده اند. آنها یک پسر ۲ ساله به نام ریچارد توماس دارند. پدر مغرور می گوید: «او یک خط آبی صحبت می کند. “گاهی اوقات او بسیار آبی می شود. شما باید مراقب آنچه در اطراف او می گویید باشید.

این بازیگر جوان در سال ۱۹۹۴ اولین کتاب شعر خود را منتشر کرد. این اثر با عنوان شعرهای ریچارد توماس ، سال بعد برنده جایزه رابرت فراست کالیفرنیا شد. جلد دوم شعر او، در لحظه ، قرار است در اوایل سال ۱۹۷۹ توسط آوون منتشر شود. یکی دیگر از علایق اصلی او موسیقی است. او می گوید: «من یک اپراتور بزرگ هستم. من واقعاً نسبت به وردی و واگنر جانبدار هستم.

اگر باید آن را به دو نفر برسانید. سنتور هم می نوازد. وقتی این هفته به کنتاکی می روم، با مردی که یکی از سازندگان بزرگ سنتور در ایالات متحده است تماس خواهم گرفت. ساز سه سیم کوهستانی، جزء مهمی در موسیقی محلی آپالاشیا، مدت ها پیش در حین بازدید از مزرعه پدربزرگش در کنتاکی، جایی که او تابستان های زیادی را به عنوان پسر در آنجا گذراند، مورد توجه ریچارد قرار گرفت.

هر دو پدربزرگ و مادربزرگش از طرف پدرش هنوز زنده هستند. مانند قسمتی از ، خانواده اغلب در روز شکرگزاری در مزرعه جمع می شوند. ریشه های اصلی بیش از هر برنامه دیگری در تاریخ تلویزیون توسط مردم دیده شد، اما ریچارد به نقش مهم خود در توجهی نمی کند . او ترجیح می دهد در مورد رضایتی که در ازدواج پیدا کرده صحبت کند. او در حالی که نوار طلایی ضخیم روی انگشتش می درخشد.

می گوید: «نمی توانم تصور کنم که در این مرحله ازدواج نکرده باشم. “اگر ازدواج من خوشبخت نبود، نمی توانستم تصمیمات شغلی درستی بگیرم. یکی از دیگری حمایت می کند. آنها بخشی از یک بسته هستند.” آیا او انتظار دارد فرزندان بیشتری داشته باشد؟ ریچارد لبخند گسترده ای می زند و پاسخ می دهد: “این واقعاً بخش همسر من است. هنرمند پاپ و ناشر مجله او معمای بزرگ هنر آمریکاست.

رنگ مو سبز یشمی : برخی از معروف ترین نقاشی های او تمرین یکنواختی است. فیلم های او اغلب بیننده را به خواب می برد. او به‌عنوان یک مکالمه‌گر، می‌تواند تا حد کسل‌کننده‌ای کم حرف باشد: به آرامی با صدایی آهسته و بی‌احساس صحبت می‌کند، به شدت به جملات کوتاه، مکث‌های طولانی، و فراوانی «اُم» و «اوه» متکی است. با این حال، او یک دارایی دارد که همه چیزهای منفی را که ممکن است.

درباره او گفته یا نوشته شود تحت الشعاع قرار می دهد: اتفاقاً نام او اندی وارهول است. تنها باری که وارهول را شخصاً در یک مهمانی انتشار کتاب چندین ماه پیش ملاقات کردم. او به تنهایی آمد، به سختی با کسی صحبت کرد و بیشتر بازدید کوتاه خود را به آرامی در اتاق گذراند، از چشم مردم دوری کرد و از مهمانان مشهورتر عکس گرفت. با رنگ پریده.

هیکل باریک و موهایی مانند نی سفید شده، بی شباهت به مترسک نبود. هر جا که می رفت، سرها می چرخید تا نگاهی اجمالی به او بیندازد. این داستان زندگی وارهول از زمانی بود که در دهه ۱۹۶۰ به شهرت بین المللی رسید. اگرچه وقتی من او را دیدم حوصله صحبت کردن نداشت، اندی – که هرگز خجالتی نبود – با یک مصاحبه تلفنی در تاریخ بعدی موافقت کرد.

او که به دفتر مجله مصاحبه اش در حوالی میدان یونیون رسید، به همه سؤالات من به طور خلاصه و با صدایی آهسته پاسخ داد که به سختی شنیده می شد. مصاحبه ، مجله ماهانه ای به شکل تبلوید که او منتشر می کند، قابل مشاهده ترین پروژه خلاقانه وارهول در حال حاضر است. او گفت: حدود هفت یا هشت سال است که ادامه دارد. “من آن را برای بریجید برلین شروع کردم.

رنگ مو سبز یشمی : پدرش شرکت هرست را اداره می کرد. او نمی خواست روی آن کار کند.” شخص روی جلد هر شماره فقط در داخل مشخص می شود و تشخیص بسیاری از چهره ها دشوار است. برخی افراد مشهور واقعی هستند، مانند ترومن کاپوتی که یک ستون معمولی دارد. دیگران ناشناخته های جوانی هستند که به وارهول علاقه مند شده اند. طرح فوق مدرن شامل بسیاری از تبلیغات تمام صفحه برای برخی از گران ترین مغازه ها در منهتن است.

مصاحبه‌ها که با عکس‌های زیادی در هم آمیخته است، به شدت بر شخصیت‌های کسب‌وکار نمایشی، مدل‌ها، هنرمندان، نویسندگان و افراد مد تکیه دارد. در بیشتر موارد، “مصاحبه ها” در واقع بحث های گروهی هستند – اغلب با شرکت اندی – که به کلمه چاپ می شوند. حتی پیش پا افتاده ترین کامنت ها هم قطع نمی شوند. دلیل؟ وارهول گفت: «من همیشه یک ضبط صوت با خودم حمل می‌کردم.