رنگ مو دخترانه دارک

رنگ مو دخترانه دارک : او با کنجکاوی پرسید: «حالا خودم را به من نشان بده، جویدن». چو چو با کشیدن طناب پرتره ای در کنار امپراتور، تصویر چانگ وانگ وه را مانند پنجاه سال پیش نشان داد.

رنگ مو : و آنجا آویزان می شوند، اگرچه من تمام جادوی خود را امتحان کرده ام تا آنها را پایین بیاورم. سپس شما و مترسک با یک شوالیه عجیب وارد شد!» “آه، شیر ترسو بیچاره!” وقتی جادوگر صحبتش را تمام کرد، دوروتی نفسش را بیرون داد. “فن جادو!” او با عجله در جیب خود احساس کرد. “آن رفته!” مترسک با صدایی آشفته فریاد زد: “حتماً از جیب شما بیرون رفته و آنها را به اینجا پرتاب کرده است.

رنگ مو دخترانه دارک

رنگ مو دخترانه دارک : سپس، در حالی که معلم برجسته اوز به مترسک ایستاده بود، “اوه، اوزما، من چیزهای زیادی برای گفتن به تو دارم!” “شروع کن! شروع کن!” جادوگر کوچولو گریه کرد. “چون همه چیز بسیار اسرار آمیز است. اول، شیر ترسو و دو جانور ناشناس در هوا شلیک می کنند و درست بیرون پنجره های طبقه سوم توقف می کنند.

و آنها هرگز پایین نمی آیند تا آن فن بسته شود.” همه اینها برای اوزما و دیگران یونانی بود، اما وقتی دوروتی از ملکه کوچک التماس کرد که کمربند جادویی خود را بفرستد، او بدون هیچ سوالی این کار را کرد. این کمربند را دوروتی از پادشاه گنوم گرفته بود، و به کاربر این امکان را می‌داد تا هرجا که می‌خواهد، افراد و اشیاء را آرزو کند.

دوروتی به محض اینکه کمربند را دور کمرش بست، گفت: “آرزو می کنم فن جادویی ببندد و با خیال راحت به سمت من بازگردد.” به محض اینکه این کلمات به گوش می رسید، یک تصادف بلند و یک سری غرش و ناله به گوش رسید. همه شروع کردند به دویدن برای کاخ، سر هوکوس جلوتر از بقیه. فن به طور مرموزی به جیب دوروتی برگشته بود.

این سه حیوان در دسته بزرگی از بوته‌های گل رز افتاده بودند و اگرچه به شدت خراشیده شده بودند و ترسیده بودند، اما واقعاً آسیبی ندیدند. درومدری مشکوک که به سمت سر هوکوس حرکت می کرد، تکان داد: «من شک دارم که اوز را دوست داشته باشم. شیر ترسو با سرزنش غرغر کرد و خارها را از پوستش جدا کرد.

رنگ مو دخترانه دارک : شتر راحت از دیدن شوالیه چنان خوشحال شد که سرش را روی شانه سر هوکوس گذاشت و شروع کرد به گریه کردن روی زرهش. و حالا که ماجراهای آنها واقعاً تمام شده به نظر می رسید، چه توضیحاتی باید ارائه می شد! دوروتی که روی پله بالای قصر نشسته بود و همه آنها در اطراف او بودند، تمام داستان شگفت انگیز درخت خانواده مترسک را تعریف کرد.

وقتی نفسش بند آمد، مترسک خودش داستان را در دست گرفت، و وقتی همه فهمیدند که چقدر نزدیک بود رفیق شادشان را از دست بدهند، بسیاری از مهمانان اشک واقعی ریختند. در واقع، نیک چاپر مترسک را در آغوش گرفت تا جایی که یک نی کامل در بدنش نمانده بود. اوزما التماس کرد: «دیگر ما را رها نکن» و مترسک که از قلب نیک چاپر عبور کرد (او از خودش نداشت) قول داد که هرگز این کار را نخواهد کرد.

و چه استقبالی از سر هوکوس، درومدری مشکوک و شتر راحت کردند! فقط پروفسور ووگلباگ آشفته به نظر می رسید. در خلال رسیتال عجیب، آرام و ساکت‌تر شده بود و در نهایت با سرفه‌ای شرم‌آور، خود را بهانه کرد و با عجله وارد قصر شد. اکنون، مطمئناً او باید خوشحال می شد، زیرا به دنبال خانواده ای آمده بود.

اما به دست آوردن یک امپراتوری، پسران و نوه ها، و پیری، همه در یک زمان، نفس او را بند آورد. “آیا پیشگویی در مورد بازگرداندن شخص امپراتوری من چیزی می گوید؟” او با نگرانی پرسید، زیرا فکر این که شبیه جوچو به نظر برسد، فکر شادی نبود. “افسوس، نه!” گرند چو چو با اندوه آهی کشید. “اما ما جادوگران بسیار باهوشی در جزیره داریم.

و من آنها را فوراً روی این مشکل کار خواهم کرد.” مترسک که مخفیانه مصمم بود در اولین فرصت جادوگران را قفل کند، التماس کرد: “حالا اینقدر عجله نکن.” “من بیشتر به این شکل علاقه دارم. می بینید، این شکل نیازی به غذا ندارد و هرگز خسته نمی شود یا پیر نمی شود!” گراند چو مودبانه زمزمه کرد و دست هایش را به هم زد: «لباس های سلطنتی تا حدی آن را پنهان می کنند.

رنگ مو دخترانه دارک : خدمتکار کوچکی به داخل سالن پرید. گرند چو چو گفت: «لباس سلطنتی، نقره‌ای سریع، برای اعلیحضرت تابناکش». در یک لحظه کوییک سیلور با یک ردای ساتن بنفش باشکوه که با نخ های نقره دوزی شده بود و با جواهرات سنگین بود، و کلاهی از پارچه نقره ای با لبه های بالا برگشته بود. مترسک خود را در ردای بنفش پیچید.

کلاه مونچکین قدیمی خود را برداشت و سرپیچ امپریال را جایگزین کرد. “چطور به نظر می رسم، جویدن؟” با نگرانی پرسید. چطور به نظر می رسم؟ “مثل خود امپراتوری قدیمی شما، به جز…” نخست وزیر پیر بی ثبات از اتاق بیرون دوید. فریاد خفه‌ای از سالن شنیده شد و لحظه بعد او با صفی طویل و براق و نقره‌ای بازگشت که ظاهراً از سر یکی از خدمتکاران جدا شده بود.

با برداشتن کلاه مترسک، صف را به پشت سنجاق کرد، آن را روی سر مترسک گذاشت و با رضایت زیاد به او ایستاد. “آه، اگر ملکه فقط می توانست شما را ببیند!” او با هیجان زمزمه کرد. “کجا – او کجاست؟” مترسک پرسید و با عصبانیت به اطراف نگاه کرد. زندگی طولانی و بی دغدغه او در اوز تا حدودی او را برای زندگی خانوادگی نامناسب کرده بود. “افسوس!” گرند چو چو آهی کشید.

رنگ مو دخترانه دارک : چشمانش را روی آستین کیمونویش پاک کرد: “او به اجداد نقره ای خود بازگشته است.” مترسک که به وضوح متاثر شده بود گفت: “پس عکسش را به من نشان بده.” گرند چو چو پا به دیوار کناری گذاشت و با کشیدن یک طناب ابریشمی، تصویر یک بانوی درشت و خاکستری را با چشم‌های ریز کنجکاو و دماغی عجیب درشت فاش کرد. “او زیبا نیست؟” جویدن گرند جوید و سرش را خم کرد.

مترسک را قورت داد. او به اوزمای کوچولوی دوست داشتنی و دوروتی کوچولوی عزیز فکر کرد و به یکباره احساس ناراحتی و دلتنگی کرد. او هیچ خاطره ای از جزیره نقره ای یا زندگی خود در اینجا نداشت. او چه کسی بود، مترسک شهر اوز یا امپراتور چانگ وانگ وای؟ او نمی تواند هر دو باشد. “آه!” گرند چو چو با دیدن آشفتگی او زمزمه کرد. “او را یادت هست؟” مترسک سرش را با لرزش درونی تکان داد.