رنگ موی عسلی با مش کنفی

رنگ موی عسلی با مش کنفی : توقف کنم، کاغذ خیلی بد است. کاپیتان یک برگه دیگر برای من آورده است. ناراحتی ما زیاد بود. اغلب ما مهاجران روی عرشه جمع می شدیم و نگرانی های خود را به یکدیگر می گفتیم.

رنگ مو : ممکن است در مبارزات گالوز علیه انگلیسی ها فقط یک لحظه وجود داشته باشد. در سراسر ساحل خلیج، مکان‌ها و بقایای قلعه‌های کوچکی که زمانی توسط اسپانیایی‌ها نگهداری می‌شد، به‌طور سنتی و بدون تبعیض به عنوان «قلعه اسپانیایی» شناخته می‌شوند. هنگامی که جان لاو، نویسنده آن حباب معروف می سی سی پی، که در پاریس همان حباب دریای جنوبی در لندن بود.

رنگ موی عسلی با مش کنفی

رنگ موی عسلی با مش کنفی : داستانی آنقدر غم انگیز و غم انگیز که اگر بخواهید فقط می توانم بگویم از آن عبور کنید. اول می ایستد زیرا قبل از بقیه است. همانطور که خواهید دید، زمان آن چیزی بیش از صد سال پیش است. خواندن این نوشته بسیار دشوار بود، که به دلیل بد بودن – عمدتاً نرمی – کاغذ بود. بیهوده تلاش کردم دقیقاً جایی که فورت لاتورت واقع شده بود را پیدا کنم.

در تلاش های خود برای استعمار آرکانزاس شکست خورد، ساکنان آرکانزاس او از می سی سی پی تا شصت مایلی نیو فرود آمدند. اورلئان و در ابتدا خود را در مستعمره ای به نام یا ساحل طلایی تأسیس کردند. بنابراین سواحل می سی سی پی در رود راین شناخته شد، بخش خوبی از کریول های لوئیزیانای ما یک تنتور آلمانی دریافت کردند، و پدر و عمه سوزان و فرانسوا تنها آلزاسیایی نیستند.

که ما در این داستان های وحشی دوران وحشی در این شهر ملاقات خواهیم کرد. لوئیزیانا پانویسها و منابع: [۱] نام محله یا شهرستان. – مترجم. [۲] پناهندگان سلطنتی سال ۹۳. – مترجم. خاله جوان با موهای سفید. ۱۷۸۲. تاریخ این نامه – هنگام نوشتن آن را در یک دست می گیرم و برای اولین بار متوجه شدم که در طول صد سال خود هرگز مهر و موم نشده است یا تا نشده است.

بلکه فقط یک بار دو برابر شده است، به آرامی، و در دست غلت می شود، همانطور که افسر جوان اسپانیایی ممکن است آن را حمل کرده باشد که به سختی آن را به مقصد رساند – تاریخ آن آخرین سال است اما یکی از سال های انقلاب ما در آمریکاست. فرانسه، اسپانیا و سیزده مستعمره با بریتانیای کبیر در جنگ بودند و سرخپوستان در هر دو طرف بودند. گالوز، فرماندار جوان قهرمان لوئیزیانا، به تازگی توسط پادشاهش تجلیل شده بود.

رنگ موی عسلی با مش کنفی : برای تصاحب قلعه‌های محاصره و تسخیر دژ پنساکولا، و در نتیجه پیروزی در تمام غرب فلوریدا، حساب کرد. از می سی سی پی تا آپالاچیکولا، برای اسپانیا. اما این بیابان وسیع امن نشد. فورت پانمور (ناچز) دو بار دست به دست شد و سرزمین پر از سرخپوستان بود که بخشی از آنها دوستان و تا حدودی دشمنان را استخدام می کردند.

آبهای اطراف باهاما و آنتیل بزرگ و کوچک میدانی برای جابجایی ناوگان متخاصم، کورسیان و افراد خصوصی بود. با این حال، نویسنده این نامه وسوسه شده بود که دستکش این خطرات را بپیماید و انتظار داشت، اگر همه چیز خوب پیش برود، در اواسط تابستان به لوئیزیانا برسد. در یادداشت نوه‌ی برادرش که اکنون پیر شده است.

می‌گوید: «چند بار در دوران کودکی‌ام داستان خاله‌ام لوئیز را برایم تعریف کرده‌اند. چندین سال از مرگ مادربزرگم نگذشته بود که با بررسی محتویات سبدی که به من داده بود، ته یک کیسه کوچک ابریشمی مشکی نامه ای را پیدا کردم که عمه بزرگم به برادرش، جد خودم نوشته بود. قصد داشت آن را به من بدهد، بنابراین او به آن جایزه بزرگی داد.

رنگ موی عسلی با مش کنفی : اگرچه خواندن آن بسیار دشوار بود. املای آن عالی است؛ دشواری همه به خاطر کاغذ و علاوه بر این، به دلیل وضعیت زخمی بیچاره است. به زبان فرانسه است: به برادرم آقای پیر بوسیه. در محله[۳] از سنت جیمز. فورت لاتورت، ۵ اوت، ۱۷۸۲. برادر عزیزم خوبم: آه! چگونه موقعیت وحشتناکی را که در آن قرار گرفته ام به شما بگویم! کاش مرده بودم!

انگار طعمه یک کابوس وحشتناک هستم! ای پیر! برادر من! با تمام سرعت به سمت من بشتاب وقتی آلمان را ترک کردی، خواهر کوچکت یک دختر شکوفا بود، از نظر تو بسیار زیبا، بسیار خوشحال! و امروز! آه امروز برادر من بیا خودت ببین پس از دریافت نامه شما، نه تنها من و شوهرم تصمیم گرفتیم روستای خود را ترک کنیم و به شما بپیوندیم.

بلکه دوازده تن از دوستانمان با ما متحد شدند و در ۱۰ مه ۱۷۸۲، با کشتی کوچک نورث استار از استراسبورگ خارج شدیم. که عازم نیواورلئان شد، جایی که قول داده بودید به ملاقات ما بیایید. بگذارید نام همسفرانم را به شما بگویم. ای برادر! چه شهامتی برای نوشتن این روایت لازم دارم: اول شوهرم، لئونارد شوال، و پسرم پیر، فرشته کوچک بیچاره ای که هنوز دو ساله نشده بود!

فریتز نیومن، همسرش نینا، و سه فرزندشان؛ ایروین ویزی; ویلیام هوگو، همسرش و دختر کوچکشان. ژاک لوئیس، دخترش و پسرشان هنری. ما پر از امید بودیم: امیدوار بودیم در این کشور جدید که شما با شور و شوق از آن صحبت کردید، ثروت پیدا کنیم. چگونه در آن لحظه پدر و مادرم و تو برادرم را به خاطر تحصیلاتی که به من داده بودی برکت دادم. می دانید لئونارد من چقدر نوازنده خوبی بود.

و قصد ما این بود که یک مدرسه شبانه روزی در نیواورلئان افتتاح کنیم. در آخرین نامه خود شما این پروژه را تشویق کردید – همه ما، وسایل منقول با ما، تمام پس اندازمان، همه چیزهایی که در این دنیا داریم. این کاغذ خیلی بد است، برادر، اما ناخدای قلعه می گوید این همه چیزی است که او دارد. و من دراز کشیده می نویسم، خیلی ناراحتم. روزهای اولیه سفر بدون حادثه و بدون مزاحمت گذشت.

رنگ موی عسلی با مش کنفی : اما لئونارد اغلب از ترس هایش با من صحبت می کرد. کشتی قدیمی، کوچک و بسیار ضعیف بود. کاپیتان یک مست بود [اینجا نویسنده سعی کرد برگه را بچرخاند و پشت آن بنویسد] که اغلب با اولین افسران خود ناتوان می شد [کلمه بد خط شده]. و سپس مدیریت کشتی به دست همسر افتاد که به شدت نادان بود. علاوه بر این، ما می دانستیم که دریاها با دزدان دریایی آلوده شده است.