رنگ مو مش قشنگ

رنگ مو مش قشنگ : به ندرت سه هفته گذشته بود که سر جان یک دعوت نامه دیگر به قلعه دیلوورث دریافت کرد. این موج دوم صمیمیت نه به فکر مضطرب نیاز داشت و نه به تصمیم گیری طولانی مدت در مورد چگونگی عمل کردن نیاز داشت، چون می دانست که این بار دیگر با دادن فرصتی دیگر برای مشارکت در افکار فعلی او به عمل خواهد آمد. ۲۱نگاه محبت آمیز کسی که از او می ترسید.

مو : برای چند ثانیه بدون هیجان زیاد می خراشید، سپس به استادش نگاه می کرد که انگار می خواهد بگوید: «اینجا هستیم، اینجا هستیم! طبق قول افتخار من به عنوان یک سگ، اینجا یک ترافل وجود دارد.» و حقیقت را گفت. استاد در نقطه حفاری نشان داد. اگر ماله به بیراهه می رفت، سگ به مرد نشان می داد که چگونه آن را با بو کشیدن ته سوراخ درست کند. قارچ همیشه آنجا بود.

رنگ مو مش قشنگ

رنگ مو مش قشنگ : که تجربه به او گفته بود چیزی قابل فروش وجود ندارد. تا جایی که مطالعه ام پیش رفت، برایم مهم نبود که قارچ ها خوراکی هستند یا نه. این اکسپدیشن که به این شکل انجام شد، بسیار موفق بود. سگ پرمشغله همراه با دماغش به باد، با سرعت متوسطی یورتمه می‌رفت. هر لحظه که می ایستد، با سوراخ های بینی اش زمین را زیر سوال می برد.

بینی سگ نمی تواند دروغ بگوید. اما او ما را وادار کرد که انواع قارچ های زیرزمینی را جمع آوری کنیم: قارچ های بزرگ و کوچک، تازه و پوسیده، معطر و بی بو، معطر و آن هایی که برعکس بودند. از مجموعه خودم که بیشتر قارچ های زیرزمینی محله را در بر می گرفت شگفت زده شدم. آیا بوی آن طوری که ما می فهمیم، سگ را هدایت می کند؟ در جستجوی او؟ من باور نمی کنم که چنین باشد.

وگرنه او به این همه گونه که بوی بسیار متفاوتی دارند اشاره نمی کرد. او باید چیزی را درک کند که ما نمی توانیم. این اشتباه است که همه چیز را با معیارهای انسانی مقایسه کنیم. بیشتر از آنچه ما می دانیم در جهان احساسات وجود دارد. این اسرار برای حشرات بهتر از حیوانات دیگر شناخته شده است، مانند سگ یا خوک، که همچنین ترافل را با بینی خود شکار می کند.

رنگ مو مش قشنگ : اکنون در مورد سوسک شکار ترافل خواهیم شنید. خوک که ترافل را نیز با دماغش شکار می کند این یک سوسک سیاه و زیبا، با شکمی رنگ پریده و مخملی، گرد مانند سنگ گیلاس و تقریباً به همان اندازه است. با مالیدن نوک شکمش به لبه بال هایش صدایی نرم شبیه صدای پرندگان کوچک در هنگام آمدن مادرشان ایجاد می کند. با غذایشان نر یک شاخ برازنده بر سر خود می بندد.

من این سوسک ها را در یک جنگل کاج خاص که در آن قارچ های زیادی وجود دارد، پیدا کردم. جای خوشایندی است که همه خانواده من دوست دارند در روزهای معتدل پاییز به آنجا بروند. آنها همه چیز را در آنجا پیدا می کنند: لانه های سرخابی های قدیمی، ساخته شده از دسته های شاخه. جیزها پس از پر کردن محصولات خود با بلوط روی بلوط ها با یکدیگر دعوا می کنند.

خرگوش ها ناگهان از یک بوته رزماری شروع می شوند و دم های واژگون سفید کوچک خود را نشان می دهند. ماسه های دوست داشتنی برای حفر تونل ها برای بچه ها وجود دارد، ماسه ای که به راحتی می توان آن را در ردیف های کلبه هایی قرار داد که با خزه روی آن ها می پوشانیم و از طریق یک دودکش با کمی نی روی آن ها می گذاریم. و وقتی آنجا هستیم.

ناهار سیبی را با صدای چنگ های اولیایی نسیمی که به آرامی از میان سوزن های کاج آه می کشند، می خوریم! بله، برای بچه ها یک بهشت ​​واقعی است. بزرگترها نیز از آن لذت می برند و یکی از لذت های اصلی من تماشای سوسک ترافل من است. لانه های او را می توان اینجا و آنجا دید. در باز مانده است و فقط با یک لایه ماسه احاطه شده است.

رنگ مو مش قشنگ : عمق این لانه حدود ۹ اینچ است و مستقیماً در خاک بسیار سست پایین می رود. وقتی با چاقو برش می زنم، اغلب متوجه می شوم که خالی است. حشره در طول شب از آنجا خارج شده و کار خود را به پایان رسانده و به جای دیگری ساکن شده است. سوسک ترافل یک ولگرد، شبگرد است که هر وقت دلش خواست خانه اش را ترک می کند و به راحتی خانه جدیدی می گیرد.

گاهی اوقات من حشره را در ته گودال می بینم، همیشه تنها، گاهی یک نر، گاهی اوقات یک زن، هرگز دو نفر در یک زمان. لانه خانه ای برای خانواده نیست. این یک نوع خانه مجردی است که فقط برای آسایش بیتل انفرادی حفر شده است. سوسک در این خانه یک قارچ کوچک را که معمولاً تا حدی خورده می شود، در چنگ می گیرد. او از آن جدا نخواهد شد. گنج اوست.

اموال دنیوی اوست. خرده های پراکنده به ما می گویند که او را در حال جشن گرفتن گرفته ایم. وقتی جایزه او را از او می گیریم، متوجه می شویم که نوعی قارچ کوچک زیرزمینی است که نزدیک به ترافل است. این موضوع عادات سوسک و دلیل او برای ایجاد لانه‌های جدید را بیشتر روشن می‌کند. گمان می کنم گرگ او را بلعیده، یا جادوگران او را گرفته و تکه تکه کرده و پراکنده کرده اند.

او بر فراز کوه و من اینجا هستم چپ، یک بیوه فقیر رها شده! اوه عزیزم، ای عزیز، ای عزیز!” اندوه او آنقدر زیاد بود که باتچا از آستان گوسفندان بیرون پرید تا او را دلداری دهد. “آنجا، آنجا، همسر عزیز، گریه نکن! اینجا هستم، زنده و سالم! نه گرگی مرا خورد، نه جادوگرانی مرا گرفتار کردند. من در آستان گوسفندان خوابیده ام – همین. باید تمام زمستان را خوابیده باشم.

رنگ مو مش قشنگ : زن با دیدن و صدای شوهرش گریه اش را قطع کرد. اندوه او به شگفتی و سپس به خشم تبدیل شد. “ای بدبخت!” او گریست. “ای تنبل و بیکار! چوپان خوبی که گوسفندهایت را رها می کنی و خودت را رها می کنی و زمستان را مثل مار می خوابی! این داستان خوبی است، نه، و فکر می کنم به من فکر می کنی. اوه، ای کنه گوسفندی، کجا بودی و چه می‌کردی.

او با دو دست به سمت پرواز کرد و نمی توان گفت که اگر غریبه دخالت نمی کرد با او چه می کرد. او گفت: “اونجا، اونجا، “هیجان انگیز بودن فایده ای نداره! البته اون تموم زمستون اینجا تو گوسفندسرا نخوابیده. و هنگامی که داغ ترین پرتوی آن گوی آسمانی به شیشه های پنجره عمارت دانفرن شلیک می کند، صاحب شایسته می تواند آن را با سپاس واقعی و عمیق دریافت کند.