رنگ مو مرواریدی کنفی

رنگ مو مرواریدی کنفی : یک واقع گرایی دقیق و یک صداقت بی خندان، سنجیده و مصمم وجود دارد که وقار عجیبی به کار کسی می دهد که تمرین ثابت و انگیزه غیرقابل کنترلش لگد زدن به وقار متعارف هر وقت آن را می بیند. هریس “دانستن از طریق ترحم” فرانک هریس همه چیز است جز یک طنزپرداز، ظاهراً نه از روی حماقت، بلکه به این دلیل که تمسخر بر طنز در او غلبه می کند.

رنگ مو : فرانک هریس به بررسی در من به درستی یا نادرست، معرفی مری فیتون را به آقای فرانک هریس نسبت می دهم. دلیل من برای این کار این است که آقای هریس نمایشنامه ای درباره شکسپیر و مری فیتون نوشت. و هنگامی که من به عنوان وظیفه ای خداپسندانه در قبال روح تایلر، به دنیا یادآوری کردم که نظریه فیتون را مدیون تایلر هستیم.

رنگ مو مرواریدی کنفی

رنگ مو مرواریدی کنفی : او همیشه پشت میز من در موزه می آمد و در مورد چیزی یا چیز دیگری با من صحبت می کرد، بدون شک متوجه می شد که افرادی که مشتاق این نوع گفتگو هستند نسبتاً کمیاب هستند. او نقطه‌ای زنده از خاطره در خلأ فراموشی من باقی می‌ماند، روحی کاملاً قابل توجه و با وقار در بدنی که به طرز وحشتناکی از ریخت افتاده است.

فکر می کنم فرانک هریس، که آشکارا تصوری از آنچه که مری را برای اولین بار در ذهنش انداخته بود، نداشت، معتقد بود. که من تایلر را به صراحت برای ناراحتی اش اختراع کرده بودم. زیرا فشاری که من بر ادعاهای تایلر گذاشتم با این فرض که او برای من تنها یک نام در میان هزاران نام موجود در فهرست موزه بریتانیا است، غیرقابل پاسخگویی و شاید بدخواهانه به نظر می رسید.

بنابراین روشن می‌کنم که دلایل شخصی برای یادآوری تایلر و اینکه خود را به نوعی وظیفه یادآوری آثار او به جهان می‌دانم داشتم و دارم. من به خاطر او متاسفم که پرتره مری منصفانه است و آقای WH دوباره از پمبروک به ساوتهمپتون منحرف شده است. اما با وجود این، کار او به هدر نرفت: با پایان دادن به همه فرضیه ها است که به فرضیه قابل تأیید می رسیم.

رنگ مو مرواریدی کنفی : بالاخره جاده اشتباه همیشه به جایی منتهی می شود. نمایشنامه فرانک هریس خیلی قبل از نمایشنامه من نوشته شده بود. من آن را قبل از طرح تئاتر ملی یادبود شکسپیر به صورت خطی خواندم. و اگر چیزی جز نظریه فیتون (که خاصیت تایلر است) در نمایشنامه من که در مال آقای هریس نیز هست وجود داشته باشد، این من بودم که آن را از او ضمیمه کردم و نه او از من. به هر حال فرقی نمی کند.

زیرا این بازی من یک چیز کوچک و پر از محالات آشکار است. در حالی که بازی آقای هریس هم از نظر اندازه، هم قصد و هم کیفیت جدی است. اما در ماهیت چیزها نمی‌توان شباهت زیادی داشت، زیرا فرانک تصور می‌کند که شکسپیر فردی شکسته‌دل، مالیخولیا، و بسیار احساساتی بوده است، در حالی که من متقاعد شده‌ام که او بسیار شبیه خودم بود.

در واقع، اگر من به دنیا می‌آمدم. در سال ۱۵۵۶ به جای سال ۱۸۵۶، من باید به شعر خالی می‌پرداختم و شکسپیر را سخت‌تر از سایر الیزابتی‌ها در کنار هم می‌دادم. با این حال موفقیت کتاب فرانک هریس در مورد شکسپیر باعث خوشحالی من شد. برای کسانی که دنیای ادبی لندن را می شناسند، حکمی تند و تیز کمدی کنایه آمیز در حکم مقاومت ناپذیر به نفع آن بود.

در ادبیات انتقادی یک جایزه وجود دارد که همیشه برای رقابت باز است، یک روبان آبی که همیشه بالاترین رتبه انتقادی را با خود به همراه دارد. برای برنده شدن، باید بهترین کتاب نسل خود را درباره شکسپیر بنویسید. از همه طرف احساس می شود که برای انجام این کار، به ظرافت خاصی، ظرافت ذوق، درستی روش و لحن، و تمایز بالای علمی، علاوه بر دانش و شهرت ادبی ضروری، نیاز است.

و مردانی که تظاهر به این صلاحیت ها می کنند، دائماً با چشم انتظاری ملایم به آنها نگاه می شود که در حال حاضر به شاهکار بزرگی دست خواهند یافت. حال اگر مردی بر روی زمین باشد که با تمام آنچه این توصیف دلالت می کند، مخالف باشد. که وجودش توهین به آرمانی است که تحقق می بخشد. که چشمانش تحقیر می کند، صدای پرطنینش نکوهش می کند.

رنگ مو مرواریدی کنفی : شانه سردش هر نجابت، هر ظرافت، هر رفاه، هر وقار، هر استفاده شیرین از آن زندگی آرام و تحسین متقابل را که در آن انتظار می رود قدردانی کامل شکسپیر به وجود آید، آن مرد فرانک هریس است. . اینجا کسی است که با طیفی از همدردی و درک که از خجالت‌آلودگی یک هوس‌باز تا خجالت‌آمیزترین لطافت‌های حساس‌ترین شعر را در بر می‌گیرد.

واجد شرایط فوق‌العاده‌ای است که برای همه انسان‌ها همه چیز باشد، اما شوخ طبعی غرور آفرین آن است. هر انسانی، به شرط اینکه مرد برجسته و متظاهر باشد، قهرمان دشمنانش باشد. برای اسقف اعظم او یک آتئیست است، برای ملحد یک عارف کاتولیک، برای امپریالیست بیسمارکی یک آناچارسیس کلوتز، برای آنچارسیس کلوتز یک واشنگتن، برای خانم پرودی یک دون خوان، برای آسپاسیا یک جان ناکس: به طور خلاصه، برای همه مکمل او است. به جای همتای خود، آنتاگونیست او به جای همنوعش. با این حال، همیشه به شرطی که افرادی که بدین ترتیب با آنها روبرو می شوند.

افراد محترمی باشند. سوفی پرووسکایا، که به دلیل دمیدن الکساندر دوم بر روی داربست کشته شد، احتمالاً هملت را تکرار کرده است. ای خدا، هوراسیو، چه نام زخمی است- چیزهایی که تا این حد ناشناخته ایستاده اند – من پشت سر می گذارم! اما فرانک هریس در کتاب سونیا او را از آن بی عدالتی نجات داده و در میان مقدسین جای داده است.

رنگ مو مرواریدی کنفی : او آنارشیست های شیکاگو را از بدنامی بیرون آورد و نشان داد که در مقایسه با سرمایه داری که آنها را کشت، آنها قهرمان و شهید بودند. او این کار را با غیرعادی ترین قدرت اعتقادی انجام داده است. داستان، همانطور که او می گوید، به طور اجتناب ناپذیر و مقاومت ناپذیری همه نسخه های مبتذل، پست، کورکورانه و کینه توزانه را جابجا می کند.