رنگ مو برای پوست سفید وچشم قهوه ای

رنگ مو برای پوست سفید وچشم قهوه ای : اگرچه در طول یک هفته آسمان بدون ابر باقی مانده است، دریا چند روزی است که خشمگین تر شده است. و اکنون صدای غرغر موج سواری آن به گوشه ای از زمین می رسد. آنها می گویند که همیشه در طول دوره جشن مردگان – سه روز بون – که طبق تقویم باستانی سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم ماه هفتم هستند، خشن می شود.

رنگ مو : آنها برای همیشه در جریانات می لرزند. آنها در نوسان جزر و مد می چرخند. آنها در پی آشغال ها زحمت می کشند. آنها در غوطه ور شدن شکن ها فریاد می زنند. دستان سفیدشان است که در جهش موج سواری پرتاب می شوند.

رنگ مو برای پوست سفید وچشم قهوه ای

رنگ مو برای پوست سفید وچشم قهوه ای : همیشه در سمت راست دریای دیگر – دریایی بی‌صدا از سبز، که به دامنه‌های مه آلود دور از تپه‌های جنگلی می‌رسد، با قله‌های رنگ پریده عظیم پشت سرشان – سطح وسیعی از مزارع برنج، که امواج بی‌صدا بر فراز سطح آن‌ها همدیگر را زیر همان بزرگ تعقیب می‌کنند. نفسی که آبی امروز را از انتخاب به ژاپن منتقل می کند.

و در روز شانزدهم، پس از اینکه شوریوبون، که کشتی‌های ارواح هستند، به آب انداخته شد، هیچ کس جرات نمی‌کند وارد آن شود. همه ماهیگیران در خانه می مانند. زیرا در آن روز دریا شاهراه مردگانی است که باید از روی آبهای آن به خانه اسرارآمیز خود بروند. و بنابراین در آن روز به آن هوتوکه-ومی – سیل بودا – جزر و مد ارواح بازگشته می گویند.

و همیشه در شب آن روز شانزدهم – چه دریا آرام باشد و چه متلاطم – تمام سطح آن با نورهای ضعیفی می درخشد که به بیرون می‌تابند، – آتش‌های تیره مردگان. و صدای زمزمه‌هایی شنیده می‌شود، مانند زمزمه شهری دور، – گفتار غیر قابل تشخیص روح‌ها. ثانیه ۲ اما ممکن است برخی از کشتی‌ها، با وجود تلاش ناامیدانه برای رسیدن به بندر، در شب روز شانزدهم خود را در دریا پیدا کنند.

آنگاه مردگان در اطراف کشتی قد بلند خواهند کرد و به دستان دراز می‌رسند و زمزمه می‌کنند: «تاگو، تاگو اوکوره!—تاگو اوکوره!» [۱] هرگز نباید آنها را رد کرد. اما قبل از اینکه سطل داده شود، ته آن باید از بین برود. وای به حال همه سرنشینان اگر کل یک تاگو حتی به طور تصادفی به دریا بیفتد! – زیرا مردگان بلافاصله از آن برای پر کردن و غرق کردن کشتی استفاده می کنند.

رنگ مو برای پوست سفید وچشم قهوه ای : همچنین مردگان تنها قدرت‌های نامرئی نیستند که در زمان هوتوکه-امی از آنها می‌ترسید. سپس ما قدرتمندترین و کاپا هستند. [۲] اما در همه زمان‌ها، شناگر از کاپا، میمون آب‌ها، زشت و زشت، می‌ترسد که از اعماق بالا می‌آید تا انسان‌ها را به پایین بکشاند و اندام‌هایشان را ببلعد. فقط احشا آنها. جسد او که توسط کاپا دستگیر شده است ممکن است پس از چند روز به ساحل انداخته شود.

مگر اینکه برای مدت طولانی توسط موج سواری سنگین به صخره ها ضربه بزند یا توسط ماهی ها نیش بزند، هیچ زخم بیرونی نشان نخواهد داد. اما سبک و توخالی خواهد بود – مانند یک کدوی خشک شده دراز. ثانیه ۳ گاهی اوقات، همانطور که ما به راه می رویم، یکنواختی آبی مواج در سمت چپ، یا یکنواختی سبز در سمت راست، توسط ظاهر خاکستری یک گورستان شکسته می شود.

گورستانی به قدری طولانی که مردان جینریکشا ما، با دویدن کامل، آن را می گیرند. یک ربع کامل برای عبور از جماعت عظیم سنگ های عمودش. چنین دیدگاه‌هایی همواره نشان‌دهنده رویکرد روستاها است. اما روستاها به طور شگفت انگیزی کوچک هستند که گورستان ها به طرز شگفت انگیزی بزرگ هستند.

صدها هزار نفر جمعیت ساکت حکابا از جمعیت دهکده هایی که به آنها تعلق دارند بیشتر است – سکونتگاه های کاهگلی کوچکی که در امتداد رشته های ساحلی پاشیده شده اند و تنها با ردیف های کاج تیره از باد در امان هستند. لژیون‌ها روی لژیون‌های سنگی – انبوهی از شاهدان شوم هزینه‌های زمان حال به گذشته – و پیر، کهنه، کهنه! – صدها آنقدر در جای خود قرار گرفته‌اند که صرفاً با دمیدن شن‌های تپه‌ها بی‌شکل شده‌اند.

رنگ مو برای پوست سفید وچشم قهوه ای : کتیبه های آنها کاملاً محو شده است. گویی از مدفن تمام کسانی که از زمان وجود زمین در این ساحل باد وزیده زندگی کرده اند می گذرد. و در همه ی این حکابه ها – چون آن بُن است – فانوس های جدیدی پیش از مقبره های جدیدتر است – فانوس های سفیدی که فانوس قبرها هستند. امشب گورستان ها همه با نورهایی مانند آتش یک شهر برای بسیاری می درخشند.

اما مقبره‌های بی‌شماری نیز وجود دارند که هیچ فانوس‌هایی در مقابل آن‌ها وجود ندارد – تعداد بی‌شمار بزرگ‌تری که هر کدام نشانه یک خانواده منقرض شده‌اند، یا نوادگان غایب حتی نام آن‌ها را فراموش کرده‌اند. نسل‌های تاریکی که ارواحشان هیچ‌کسی ندارند که آن‌ها را بخواند، هیچ خاطره‌ای محلی برای عشق ورزیدن ندارند – خیلی وقت‌ها پیش همه چیزهایی که به زندگی‌شان مربوط می‌شد محو شدند.

ثانیه ۴ اکنون بسیاری از این دهکده‌ها فقط محل سکونت ماهیگیری هستند و در آن‌ها خانه‌های کاهگلی قدیمی مردانی وجود دارد که در آستانه طوفان با کشتی دور شدند و دیگر برنگشتند. با این حال هر ملوان غرق شده مقبره خود را در حکابه مجاور دارد و زیر آن چیزی از او دفن شده است. چی؟ در میان این مردم غرب همیشه چیزی حفظ می‌شود که در سرزمین‌های دیگر بی‌اندیشه دور ریخته می‌شود.

رنگ مو برای پوست سفید وچشم قهوه ای : ساقه گل زندگی، ریسمان ناف تازه متولد شده. با دقت در بسته بندی های زیادی پیچیده می شود. و بر روی بیرونی آن نام پدر، مادر و نوزاد به همراه تاریخ و ساعت تولد نوشته شده است – و در خانواده نگهداری می شود. دختر که عروس می شود، آن را با خود به خانه جدیدش می برد: برای پسر توسط والدینش حفظ می شود. با مردگان دفن می شود.

و اگر در سرزمین بیگانه بمیرد یا در دریا هلاک شود به جای جسد دفن می شود. ثانیه ۵ در مورد آنهایی که با کشتی به دریا می‌روند و در آنجا می‌مانند، باورهای عجیبی در این ساحل دوردست حاکم است – مطمئناً اعتقادات ابتدایی‌تر از ایمان ملایمی است که فانوس‌های سفید را جلوی قبرها آویزان می‌کند. برخی معتقدند که غرق شدگان هرگز به میدو سفر نکردند.