رنگ موی فانتزی خاکستری بدون دکلره

رنگ موی فانتزی خاکستری بدون دکلره : با این حال، حتی در آن زمان، تنها تعداد کمی از افراد با تجربه از عظمت او قدردانی کردند. با این حال، منتقد مشهور ژول ژانین، شاعر و رمان‌نویس گوتیه و هنرپیشه مله از جمله این افراد بودند. مریخ. آن‌ها دیدند که این دختر لاغر و بی‌رحم موهبت‌هایی در درون خود دارد که تا زمانی که او قبل از هر چیز در صحنه فرانسه بازیگر شود، افزایش می‌یابد.

مو : نه نامی از خانواده و مذهب بود و نه کارنامه چیزی جز یک یادداشت. در چنین شرایطی کودکی به دنیا آمد که مقدر بود شگفتی دادگاه های اروپایی را برانگیزد – مبهوت و هیجان زده و با نبوغ نمایشی خود تماشاگران بزرگ را شگفت زده کند. اما به مدت ده سال خانواده – که رشد کرد تا اینکه شامل یک پسر و پنج دختر شد – به سرگردانی خود در سوئیس و آلمان ادامه داد. سرانجام، آنها در لیون ساکن شدند.

رنگ موی فانتزی خاکستری بدون دکلره

رنگ موی فانتزی خاکستری بدون دکلره : او تنها زمانی با دریافت آنها موافقت کرد که متوجه شد همسر دستفروش قرار است فرزندی به دنیا بیاورد. همان شب او مادر دختری شد که ابتدا الیز نام داشت. ظهور این وایف کوچک به دنیا آنقدر بی‌اهمیت بود که رئیس شهر مامف فکر می‌کرد که لازم است فقط این واقعیت را وارد کند که همسر یک دستفروش یک فرزند دختر به دنیا آورده است.

جایی که مادر یک مغازه کوچک برای فروش لباس های دست دوم باز کرد. شوهر هر وقت شاگردی پیدا می کرد به زبان آلمانی درس می داد. دختر بزرگ‌تر عصر در کافه‌ها می‌رفت و آهنگ‌هایی را می‌خواند که در آن زمان پرطرفدار بود، در حالی که خواهر کوچکش، راشل، از کسانی که مس داشتند، مس جمع‌آوری می‌کرد. اگرچه خانواده به سختی می‌توانست زندگی خود را حفظ کند.

پدر و مادر به هیچ وجه آن‌قدر نادان نبودند که خواریشان نشان می‌داد. فلیکس دستفروش به امید اینکه خاخام شود، الهیات عبری خوانده بود. در صورت عدم موفقیت، او همیشه علاقه زیادی به دکلمه، خواندن عمومی و شعر خوانی داشت. او در نوع خود منتقد بدی از بازیگران و بازیگران زن نبود. مدتها قبل از ده سالگی راشل کوچک – که نام خود را از الیز تغییر داده بود.

می توانست با احساس و شیوای فراوان قطعاتی از شناخته شده ترین نمایشنامه های فرانسوی صحنه کلاسیک را اجرا کند. مادر بچه ها در کنارش تیزبین و عملی بود. او در تمام دوران ناملایمات خود صرفه جویی کرد و خراشید. بعداً او بانکدار خانواده اش شد و هرگز به هیچ یک از فرزندانش سوو قرض نمی داد مگر با امنیت عالی. با این حال، همه اینها قرار بود بعد از سالها اتفاق بیفتد.

هنگامی که کودکی که قرار بود مشهور شود به سال دهم رسید، او و خواهرانش راهی پاریس شدند. به مدت چهار سال مغازه لباس دست دوم ادامه یافت. پدر هنوز آلمانی تدریس می کرد. و خواهر بزرگتر، سارا، که صدایی طلایی داشت، کافه‌های پایین‌ترین محله پایتخت را می‌چرخاند، در حالی که راشل از بشقاب چوبی مسی عبور می‌کرد.

رنگ موی فانتزی خاکستری بدون دکلره : یک روز عصر در سال ۱۸۳۴ نجیب‌زاده‌ای به نام مورین، که به دلیل یک موضوع کاری از دوره معمول خود خارج شده بود، برای یک فنجان قهوه وارد یک شد. در آنجا به دو دختر اشاره کرد که یکی از آنها با شیرینی قابل توجهی آواز می خواند و دیگری بی صدا با بشقاب چوبی دنبال می شد. دختری را که آواز می خواند به او زنگ زد و از او پرسید که چرا صدایش را سودمندتر از کافه ها در شب نمی کند.

جایی که مطمئن بود با فحش ترین نوع توهین روبرو می شود. سارا گفت: “چرا، من کسی را ندارم که به من توصیه کند که چه کار کنم. آدرس خود را به او داد و گفت که ترتیب ملاقات او با دوستی را خواهد داد که به او خدمات زیادی خواهد داد. روز بعد او دو دختر را نزد که رئیس هنرستان موسیقی مقدس بود فرستاد. کورون از سارا خواست که آواز بخواند، و فوراً او را به عنوان شاگرد پذیرفت.

که به این معنی بود که او به زودی در میان خوانندگان معمولی ثبت نام خواهد شد. زیبایی صدای او تأثیر عمیقی بر او گذاشت. سپس او به طور اتفاقی متوجه کودک ضعیف و ضعیفی شد که نزدیک خواهرش ایستاده بود. رو به او کرد و گفت: “و چه کاری می توانی انجام دهی، کوچولو؟” پاسخ این بود: «من می توانم شعر بگویم». “اوه، می توانید؟” او گفت. “لطفا اجازه بده تا صدایت را بشنوم.” راشل به راحتی موافقت کرد.

او صدایی خاص و خشن داشت، به طوری که هر قاضی جز یک قاضی بسیار شایسته او را دور می زد. اما که تجربه‌اش عالی بود، به درستی لهجه‌اش و احساسی که در هر خط احساس می‌کرد، اشاره کرد. او او را مانند خواهرش پذیرفت، اما از او خواست که به جای موسیقی، فن بیان را مطالعه کند. او در واقع حتی در سن چهارده سالگی قدرت فوق العاده ای داشت، زیرا نه تنها صدایش، بلکه تمام ظاهرش مخالف او بود.

رنگ موی فانتزی خاکستری بدون دکلره : او یک لباس پارچه ای کوتاه با طرحی پوشیده بود که در آن قرمز با سفید خالدار بود. کفش هایش از چرم مشکی درشت بود. موهایش در پشت سرش باز شده بود و روی شانه هایش به صورت دو بافته آویزان شده بود و صورت بلند، کودکانه و در عین حال گنوم مانند را که در جاذبه اش غیرعادی بود، قاب می کرد. در ابتدا کمی به او فکر می شد. اما زمانی فرا رسید.

که او معلمان و همراهانش را با تلاوتی که در انظار عمومی انجام داد شگفت زده کرد. قسمت روایت سلمه در «ابوفر» دوسیس بود. عذاب مادری را توصیف می کند که در حالی که از تشنگی در میان شن های بیابان می میرد، فرزندی به دنیا می آورد. خانم د بارویرا شرحی از این رسیتال به جای گذاشته است که نقل آن خالی از لطف نیست.

در حالی که این داستان هیجان انگیز را بیان می کرد، چهره لاغر به نظر می رسید که از وحشت بلند می شود، چشمان سیاه و ریز و عمیق با نگاه خیره ای گشاد می شدند که گویی شاهد صحنه دلخراش است. و لحن‌های عمیق و روده‌ای، علی‌رغم لهجه‌ای خفیف یهودی، وحشتی بی‌نام را در هر کسی که گوش می‌داد، برانگیخت، و او را با احساسی عجیب از واقعیت، در میان مصیبت‌های خیالی به همراه داشت.

رنگ موی فانتزی خاکستری بدون دکلره : تا زمانی که صداها تداوم می‌یابند، تکان نمی‌خورد. با این حال، حتی هنوز زمان هیچ موفقیت آشکاری فرا نرسیده بود. دختر هنوز آنقدر ضعیف بود، صورتش آنقدر شبیه میمون بود، و صدایش آنقدر ناخوشایند بود که به زمان نیاز داشت تا به رشد کامل خود برسد و برخی از اختلافات در صدای عجیبش را برطرف کند. سه سال بعد او در اولین حضور معمولی در ظاهر شد.