رنگ مو فانتزی سرمه ای

رنگ مو فانتزی سرمه ای : به او گفت که چرا احساس می‌کند که آنها هرگز نباید همدیگر را ببینند، خیلی کمتر ازدواج کنند و خوشحال باشند. او دختر یک سرهنگ در ارتش فرانسه بود. مرگ ناگهانی پدرش او را بی پول و تنها گذاشته بود. او در سن هجده سالگی به پاریس آمد و در خانواده یک افسر عالی امپراتوری درس خوانده بود.

مو : اگر او موفق به اخراج میزبانان آلمانی نمی شد، به هر حال بیسمارک را از او متنفر می کرد و افتخار فرانسه را حفظ می کرد. در حالی که مجلس ملی در ورسای در حال بحث در مورد شرایط صلح با آلمان بود که گامبتا یک بار دیگر یک سخنرانی شریف و میهن پرستانه ایراد کرد. همانطور که نتیجه گرفت، جاذبه مغناطیسی عجیبی را احساس کرد. و در حالی که تماشاگران را با نگاهی جارو می کرد.

رنگ مو فانتزی سرمه ای

رنگ مو فانتزی سرمه ای : و آیا او می توانست راه خود را داشته باشد، حتی سقوط پاریس نیز به جنگ پایان نمی داد. گامبتا گفت: «هرگز، تا زمانی که فرانسه دویست هزار مرد زیر اسلحه و بیش از هزار توپ برای حمله به دشمن داشته باشد، به صلح رضایت نمی دهم؟» اما دولتمردان دیگر و کمتر آتشین بر او غلبه کردند. صلح برقرار شد و گامبتا برای لحظاتی به زندگی خصوصی بازنشسته شد.

در مقابل خود، نه چندان دور، همان زنی را دید که دستکش های سیاه بلندی داشت که هنوز هوای اسرارآمیزی در اطراف خود داشت، اما دوباره با چشمان خود، مملو از احساس روبرو شد. گامبتا با عجله به اتاقی رفت و با عجله یادداشت زیر را نوشت: بالاخره یه بار دیگه میبینمت آیا این واقعا تو هستی؟ این خراش توسط یک مقام با احتیاط به سمت او برده شد و این بار نامه را دریافت کرد.

آن را به قلبش فشار داد و سپس آن را داخل تنه لباسش گذاشت. اما این بار هم مثل قبل بدون اینکه جوابی بدهد رفت. این یک تشویق بود، اما هیچ فرصتی برای گامبتا ایجاد نکرد – زیرا او دیگر به مجلس ملی بازنگشت. اما اکنون قلبش پر از امید بود، زیرا با اعتقادی بسیار عمیق متقاعد شده بود که در جایی، به زودی و به نحوی با این زن که برای او یکی از واقعیات شدید زندگی اش شده بود.

ملاقات خواهد کرد. نام او را نمی دانست. آنها هرگز یک کلمه رد و بدل نکرده بودند. با این حال او مطمئن بود که زمان آنها را به هم نزدیک خواهد کرد. شهودش اشتباه بود. چیزی که ما آن را شانس می نامیم اغلب به نظر می رسد که می داند چه می کند. در عرض یک سال پس از اتفاقی که به تازگی نقل شده است، یکی از دوستان قدیمی گامبتا با حادثه ای روبرو شد که او را در خانه اش محدود کرد.

دولتمرد به سمت محل اقامت دوستش قدم زد. تصادف یک حادثه کوچک بود و معشوقه خانه در حال برگزاری یک نوع پذیرایی غیررسمی بود و به سوالاتی که توسط آشنایان متعددی که با او تماس می گرفتند پاسخ می داد. همان طور که گامبتا داشت صحبت می کرد، ناگهان در منتهی الیه اتاق، بانوی رویاهایش، ابوالهول ساعات بیداری اش، زنی را که چهار سال پیش از آن یادداشتی را که خطاب به او کرده بود پاره کرده بود

اما که اخیراً کلمات نوشته شده خود را حفظ کرده بود. هر دوی آنها عمیقاً آشفته بودند، با این حال هر دوی آنها بدون اینکه به دیگران خیانت کنند، وضعیت را پشت سر گذاشتند، گامبتا نزدیک شد و آنها چند حرف معمولی رد و بدل کردند. اما اکنون، نزدیک به هم، چشم و صدا از آنچه در دلشان بود سخن می گفت. در حال حاضر خانم مرخصی گرفت. گامبتا از نزدیک دنبالش کرد.

رنگ مو فانتزی سرمه ای : در خیابون به سمت او برگشت و با لحنی التماس آمیز گفت: “چرا نامه مرا نابود کردی؟ می دانستی که دوستت دارم، اما در تمام این سال ها در سکوت از من دوری کرده ای.” سپس دختر – زیرا او کمی بیشتر از یک دختر بود – یک لحظه تردید کرد. وقتی به صورتش نگاه کرد دید که چشمانش پر از اشک است. بالاخره با احساس حرف زد: “شما نمی توانید مرا دوست داشته باشید.

زیرا من لیاقت شما را ندارم. به من اصرار نکنید. قول ندهید. بگذارید خداحافظی کنیم. حداقل اول باید از داستانم برای شما بگویم، زیرا من یکی از آن زنانی هستم که هیچ یکی همیشه ازدواج می کند.” گامبتا التماس هایش را کنار گذاشت. التماس کرد که به زودی او را ببیند. کم کم رضایت داد. اما او را در خانه اش نمی دید. او می دانست که دشمنان او بسیارند و هر کاری که او انجام می دهد علیه او استفاده می شود.

در پایان او موافقت کرد که او را در پارک در ورسای، در نزدیکی پتی تریانون، ساعت هشت صبح ملاقات کند. وقتی او این قول را داد، او را ترک کرد. قبلاً الهام جدیدی به او رسیده بود و احساس می کرد که با این زن در کنارش می تواند هر کاری را انجام دهد. در ساعت مقرر، در سکوت پارک و در میان آفتاب زیبای صبح، این دو بار دیگر به هم رسیدند. گامبتا با اشتیاق دستانش را گرفت و با لحنی شاد فریاد زد.

رنگ مو فانتزی سرمه ای : اما چشمان زن از اندوه سنگین شده بود و روی صورتش مالیخولیایی فروکش کرده بود. از لمس او لرزید و تقریباً از او دور شد. در اینجا تند تند نصف النهار دیده می شد. او اولین بار فقط دو روز قبل با این زن صحبت کرده بود. او چیزی از موقعیت او، از محیط اطراف و شخصیت او نمی دانست. حتی اسمش را هم نمی دانست. با این حال، او کاملاً می‌دانست که او برای او ساخته شده است و او باید او را برای خودش داشته باشد.

او بلافاصله از ازدواج صحبت کرد. اما در این هنگام از او دورتر شد. او گفت: نه. من به شما گفتم تا زمانی که داستان مرا نشنیده اید، نباید با من صحبت کنید. او را به سمت یک نیمکت سنگی بزرگ در آن نزدیکی برد. و در حالی که بازویش را از کمرش رد کرد، سر او را تا شانه‌اش پایین آورد و گفت: “خب، به من بگو، من گوش خواهم کرد.” سپس این دختر بیست و چهار ساله، با صراحت کامل، چون کاملاً وفادار بود.