رنگ مو زرشکی تیره

رنگ مو زرشکی تیره : اگر بخواهیم به رویکرد جدیدی برای مشکلی که با آن روبرو هستیم فکر کنیم و به افرادی برسیم که می‌خواهند به ما کمک کنند، ممکن است به معنای نجات نهایی باشد.» کیم گفت: سیگنال ها با سرعت نور حرکت می کنند. “اگر کسی وجود داشت که بتواند آن را دریافت کند یا روی آن عمل کند.

مو : چنین پوشش گیاهی که در اختیار داشت، کوتاه و گلسنگ بود. زمین فرو ریخته و سر به فلک کشیده بود، با سنگ های خام به صورت توده های بزرگ که ظاهراً در شرایط آشفتگی دیوانه وار جامد شده بودند. قرن ها پس از آن مورد بررسی قرار گرفته و به عنوان بی فایده برای استعمار بشری رد شده بود. به همین دلیل بود که کیم و دونا توانستند روی آن فرود بیایند.

رنگ مو زرشکی تیره

رنگ مو زرشکی تیره : آنها چهل میلیون مایل دورتر بودند که یک غم و اندوه شدید ناگهانی هر دو را در بر گرفت. تمام کائنات از کار افتاد…. شش هفته بعد، کیم رندل استارشاین را آسان کرد و بر روی ماهواره انفرادی خورشید کوتوله سرخ فانیس فرود آمد. قطر آن حدود چهار هزار مایل بود. جو آن تقریباً یک چهارم تراکم مورد نیاز برای پشتیبانی از زندگی انسان بود.

آنها نیمی از ذخیره سوخت خود را در تلاش مذبوحانه برای یافتن سیاره ای که بتوانند روی آن فرود بیایند خرج کرده بودند. تلاش آنها برای نزدیک شدن به دقیقاً نوع تمام تلاش های بی ثمر آنها بود. آنها برای فرود آمدند، و در حالی که هنوز میلیون ها مایل دورتر بودند، صفحه های آشکارساز تازه نصب شده آنها را جستجو کردند. یاب‌های روان‌شناختی راه دور که اخیراً افزایش یافته‌اند.

را حاوی انسان‌های زنده شناسایی کرده‌اند. سپس پروژکتورهایی که از موزه ها بیرون آورده شده بودند، پرتوهای درد مرگباری را که هزار سال پیش جنگ را بیهوده کرده بود، به سوی آنها پرتاب کردند. آنها ممکن است در عرض یک ثانیه بمیرند، از ترکیدن قلبشان و پارگی تشنجی هر لنگر عضلانی به هر استخوان، به جز یک چیز. مچ دست های ساختگی کیم آنها را نجات داده بود.

رنگ مو زرشکی تیره : مچ‌بندها، به‌علاوه یک رله روی مجموعه‌ای از کنترل‌ها برای پرتاب به حرکت بیش از حد در فضا. مچ دست ها حاوی لقمه هافنیوم بودند، به طوری که هر گونه سابقه روانشناختی قبلی از آنها به عنوان افراد دیگر با روان نگاری که یک پرتو جستجو با آن مواجه می شود بررسی نمی شود. اما همچنین، در اولین لحظه انقباض تشنجی ماهیچه های زیر مچ دست، آنها یک سیگنال عصبی و کوچک منتشر کردند.

آن سیگنال از روی رله کنترل عبور کرد. استارشاین خود را به سمت فرار بیش از حد پرتاب کرد ، سریعتر از نور، سریعتر از آن چه پرتوهای درد می توانستند دنبال کنند. البته زجر کشیده بودند. به طرز وحشتناکی اما پرتوهای درد نمی‌توانستند روی آن‌ها بازی کنند یا بیش از یک دهم میلی‌ثانیه قبل از ناپدید شدن استارشاین در فرار سریع‌تر از نور. آنها هر یک از شش سیاره را امتحان کرده بودند.

آنها نسبتاً ناامیدانه به با چهار سیاره مسکونی و سورن با سه سیاره رفته بودند. سپس هجوم به ذخایر اندک سوخت و کاهش ذخیره گیاهی آنها از باعث شد شکست را بپذیرند. حجم های انبوه کهکشانی برای این بخش، حجم های شکننده و زرد رنگ شده در حال حاضر، از پوشش گیاهی سیاره بی فایده ستاره کوتوله خبر داده بود. به آن رسیدند. کیم مات و مبهوت و تلخ بود. و فرود آمدند.

بعد از اینکه کشتی در دره ای عجیب با صخره های فوق العاده بالا و یک آبشار کوچک یخ زده در آن نزدیکی مستقر شد، آن دو به بیرون رفتند. آنها لباس فضایی پوشیدند البته به دلیل رقیق بودن هوا. کیم با تلخی گفت: «فکر می‌کنم اکنون می‌توانیم به این خانه بگوییم. شب بود. آسمان بدون ابر بود و تمام ستارگان کهکشان در حالی که در سرمای شدید ایستاده بودند به آنها نگاه می کردند.

صدایش با تلفن فضایی به کلاه دونا که کنارش بود رسید. او به آرامی گفت: “فکر می کنم اگر تو بتوانی تحمل کنم، کیم.” او با کنایه گفت: «ما برای شش هفته رانندگی سوخت داریم. “این بدان معناست که ما می توانیم به هر مکانی در عرض بیست و پنج سال نوری برویم. ما هر منظومه شمسی را در این محدوده امتحان کرده ایم. همه آنها علیه ما هشدار داده شده اند.

رنگ مو زرشکی تیره : همه آنها پروژکتورهای خود را فعال کرده بودند. ما نتوانستیم فرود بیاییم.” و اگر به مواد جدیدی برای سینت سایزر نمی رسیدیم، گرسنگی می کشیدیم. این تنها جایی بود که می توانستیم در آن فرود بیاییم. بنابراین، اگر چیزی را تحمل کنیم، باید آن را تحمل کنیم.” دونا مدتی سکوت کرد. او به آرامی گفت: “ما همدیگر را داریم، کیم.” او گفت: برای مدت محدود. “اگر از سوخت خود فقط برای گرما و برای راه اندازی سینت سایزر برای غذا استفاده کنیم.

احتمالا چندین سال دوام خواهد آورد. اما در نهایت تمام می شود و ما می میریم.” “متاسفی که همه چیز را برای من دور انداختی، کیم؟” از دونا پرسید. “من متاسف نیستم که با شما هستم. ترجیح می دهم مدتی با شما باشم و سپس بمیرم. مطمئناً مرگ بهتر از آن چیزی است که با آن روبرو شدم.” کیم یک حرکت خشمگینانه انجام داد. “همه جا به رسمیت شناخته شده است.

که جمعیت یک سیاره حق دارد همه قوانین آن سیاره را وضع کند. ما جمعیت اینجا هستیم. ما می توانیم با عمل خودمان ازدواج کنیم. اما فرض کنید بچه داریم؟ وقتی سوخت ما تمام می شود. آنها با ما خواهند مرد. فکر می‌کنم از پیش‌بینی آن دیوانه می‌شویم. حتی نمی‌توانیم همدیگر را داشته باشیم. ما اینجا زندانی هستیم همانطور که قبلاً مجرمان را زندانی می‌کردند. برای زندگی. ما نمی‌توانیم امیدی داشته باشیم.

رنگ مو زرشکی تیره : هیچ چیز وجود ندارد. ما می توانیم در آن کار کنیم. ما حتی نمی توانیم تلاش کنیم تا کاری انجام دهیم.” دستانش را داخل دستکش های فضایی اش فشرد. دونا به او نگاه کرد. “آیا می‌خواهی تسلیم شوی، کیم؟” “چی رو رها کن؟” سپس با تلخی گفت: “نه، دونا. من بهانه ای برای امید پیدا می کنم. برخی دروغ می گویند. من می توانم به خودم بگویم. اما می دانم که به سادگی دارم.

سعی می کنم خودم را فریب دهم.” یک سکوت طولانی برقرار بود. ناامیدی. بیهودگی. دونا در نهایت به آرامی گفت: “من داشتم فکر می کردم، کیم.” سیصد میلیون سیاره مسکونی وجود دارد. تریلیون ها و کوئینتیلیون ها انسان در کهکشان وجود دارند. اگر آنها درباره ما می دانستند، حداقل برخی از آنها می خواستند به ما کمک کنند. احتمالاً برخی هستند که امیدوارند بتوانیم کمک کنیم.