رنگ موی قهوه ای با هایلایت عسلی

رنگ موی قهوه ای با هایلایت عسلی : خانه او راه قبر است و به اتاق مرگ می رود.» در رشته نوشته آرتور سایمونز (شاعر و منتقد انگلیسی، متولد ۱۸۶۵) با چشم و دست و صدای تشنج آور او هوس دستمزدهای حیوانی را دارد.

رنگ مو : اگر او نمی خواست، برای شما فایده ای نداشت. درجه قدرتی که دارد دقیقاً به نیاز یا تمایلی که او به آن دارد بستگی دارد – و هنر ثروتمند کردن خود، به مفهوم اقتصاددان معمولی تجاری، به همان اندازه و لزوماً هنر فقیر نگه داشتن همسایه شماست هالمار برگستروم (نمایشنامه نویس معاصر دانمارکی، متولد ۱۸۶۸. نمایش حاضر به مبارزه صنعتی مدرن می پردازد.

رنگ موی قهوه ای با هایلایت عسلی

رنگ موی قهوه ای با هایلایت عسلی : همسر یک سازنده بزرگ پس از اعتصاب قربانی مالیخولیا شده است) خانم لینگارد ( غرق در خاطراتش ): – هرگز روزی را که مردم به سر کار برگشتند فراموش نمی کنم. از پنجره اتاقم داشتم بهشون نگاه میکردم. چهار ماه بود که از گرسنگی می‌مردند – می‌فهمیدی؟ – آنها و خودشان. سپس یک صبح زمستانی قبل از روشن شدن روز دوباره آمدند و آنجا ایستادند و در حیاط ها می لرزیدند.

لینک مفید : لایت و هایلایت مو

البته لباس اضافه نداشتند و هم از سرما می لرزیدند و هم از ضعف. و سپس تمام صورت هایشان با ریش پوشیده شد، به طوری که نمی توان آنها را تشخیص داد. آنجا ایستادند و مدت طولانی، مدت بسیار طولانی منتظر ماندند… سرانجام هیمن [مدیر] در آستانه در ظاهر شد و چیزی از یک کاغذ خواند. به گمانم شرایط تسلیم بود. هیچکدام به بالا نگاه نکردند.

سپس، در حالی که آنها می خواستند وارد شوند و شروع به کار کنند، هیمن با بالا گرفتن دست آنها را متوقف کرد و او چیزی گفت که من نمی توانستم بشنوم. اما پس از مدتی، اولسن [رهبر اعتصاب] را دیدم که تنها در فضای خالی ایستاده بود محل. ( در هنگام یادآوری لرزی بر او می نشیند. ) یک بار عکسی از اعدام در حیاط زندان دیدم… فقط چند ثانیه طول کشید.

سپس اولسن چند کلمه به رفقای خود گفت و در حالی که مانند یک روح سفید به نظر می رسید، رفت. در جمعیت باز شد تا او از آنجا عبور کند. سپس بقیه برای مدتی در آنجا ایستادند و به طرز عجیبی افسرده به نظر می رسیدند و نمی دانستند چه کنند. و بالاخره یکی یکی خم شده و شکسته داخل شدند.

میکلسن :-اولسن اجازه نداشت به سر کار برگردد؟ خانم لینگارد : – این او بود که رهبر آنها بود، و تقصیر او بود که آنها تا زمانی که داشتند مقاومت کردند. و سپس اولسن شروع به جستجوی کار در جای دیگری کرد، اما هیچ یک از شرکت های دیگر کاری با او نداشتند. میکلسن ( شانه هایش را بالا انداخت ): – جنگ، جنگ است. خانم لینگارد : – چند ماه بعد، در حالی که داشتم قدم می زدم.

همسر اولسن مرا در خیابان متوقف کرد. من به شما می گویم، نوع نگاه او باعث شد قلبم در درونم کوچک شود. به من گفت شوهرش کاملاً از هم پاشیده بود. و علاوه بر همه چیز که برای نوشیدن آورده بود. هر چه او و بچه ها می توانستند با هم بتراشند، او خرج ویسکی کرد. حتی ممکن است در کافه‌های گران‌تر دیده شود، یا ممکن است به استان‌ها سفر کند.

اما از دور فقر را بو می کند. کاهن بشریت ( برگرفته از «تاریخ اخلاق اروپایی» ) توسط ویلیام ای اچ لکی (مورخ و فیلسوف انگلیسی، ممکن است گفته شود که قسمت بسیار نقل شده زیر نمایانگر دیدگاه ویکتوریایی درباره موضوع آن است) در این شرایط، شخصیتی در جامعه پدید آمده است که یقیناً غم انگیزترین و از برخی جهات افتضاح ترین است که چشم اخلاق مدار می تواند به آن توجه کند.

اون موجود بدبخت که اسم خیلی شرم آور است. که با قلبی سرد حمل و نقل محبت را جعل می کند و خود را به عنوان ابزار منفعل شهوت تسلیم می کند. که به عنوان پست ترین جنسش مورد تحقیر و توهین قرار می گیرد و بیشتر محکوم به بیماری و بدبختی و مرگ زودرس است، در هر عصری به عنوان نماد همیشگی انحطاط و گناهکاری انسان ظاهر می شود. او که خود بهترین نوع رذیله است.

رنگ موی قهوه ای با هایلایت عسلی : در نهایت کارآمدترین نگهبان فضیلت است. اما برای او، صفای بی‌چون و چرای خانه‌های شاد و بی‌شماری آلوده می‌شد، و عده‌ای نیستند که در غرور عفت و پاکدامنی خود با لرزی خشمگین به او فکر می‌کردند، عذاب ندامت و ناامیدی را می‌شناختند. بر آن شکل پست و پست، احساساتی متمرکز شده است که ممکن است جهان را از شرم پر کرده باشد.

او باقی می ماند، در حالی که عقاید و تمدن ها بالا می روند و سقوط می کنند، کاهن ابدی بشریت، که به خاطر گناهان مردم به باد انتقاد گرفته شده است. خواهری نوشته مری کریگ سینکلر (نویسنده معاصر آمریکایی) دیشب از خواب بیدار شدم و در رختخواب آرامم بودم دراز کشیدم و با دعای پرشور خدا را شکر کردم که غذا و گرما داشتم.

یک صندلی دنج در کنار آتشی شاد و گل رز قرمز تا به اتاقم حسی از نور و ظرافت بدهم. و خدا را شکر کردم، او را شکر! که صورت من زیبا بود، که برای مردان عادلانه بود: کمی فکر کردم، سپس دوباره خدای خود را شکر کردم. برای دیروز، در برادوی راه رفته بودم.

و من ایستاده بودم تا آنها را تماشا کنم طعمه آنها؛ و خوشحال بودم که پسر نداشتم تا با من به آن بدبخت ها نگاه کنی- روی لب‌هایشان و از روی جسد موهایشان را نقاشی کن، و چشمان شهوت شبیه سازی شده، ستاره! زن خیابانی نوشته رابرت بلچفورد (صفحات ۶۶ و ۱۲۱ را ببینید ) اکنون ایزابل رانده شده از سنگفرش لندن را در نظر بگیرید. درنده و حیله گر و دروغگو و پست.

ظاهری وحشتناک زیر رنگ و گریس او. موجودی پست تر از حد وحشی، با نفرت شیطان در روحش و آتش جهنم در چشمانش. ژست‌های هولناک، صدای تند، نگاه بی‌هیجان، استفاده از زبان آن‌قدر ناپسند که باعث شوکه شدن رفیق خانه می‌شود، و خنده‌ای که صدایش خون را سرد می‌کند. شبحی هولناک، بی شرم، بی عاطفه، بی پروا و وحشتناک. موجودی که لمسش آلودگی است.

رنگ موی قهوه ای با هایلایت عسلی : سخنانش چون شعله آتش می سوزد، و غمش روح را بیمار می کند. موجودی که در مستی و پلیدی زندگی می کند. یک آسیب اخلاقی جانوری شکاری که مجروحان زیادی را به زمین انداخته است، قربانیانش بند دیوانگان و سردخانه را پر می کنند. دزد، دروغگو، ناامید، گمشده، بدبختی که به خوبی گفته شده است: «پاهایش جهنم را می گیرد.