رنگ مو فانتزی سبز آبی

رنگ مو فانتزی سبز آبی : دود و گازهای نامطلوب از شن‌ها بلند می‌شد که اگر این قدر در هوا نبودند برای مسافران مرگبار بود. همان طور که بود، تروت کم کم داشت مریض می شد، که نفسی از هوای تازه تر سوراخ های بینی اش را پر کرد و با نگاه کردن به جلو، ابر بزرگی از مه صورتی رنگ را دید. حتی در حالی که او فکر می کرد که چه چیزی می تواند باشد، اورک با جسارت در مه فرو رفت و پرندگان دیگر به دنبال آن رفتند.

مو : وقتی تروت از آنها سؤال کرد متوجه شد که آنها کاملاً جوان هستند و فقط چند هفته قبل لانه های خود را رها کرده بودند. آنها پرنده های جوان قوی و با چشمانی شفاف و شجاع بودند و دخترک تصمیم گرفت که آنها زیباترین موجودات پردار بودند که تا به حال دیده بود. کاپن بیل حالا جعبه چوبی با روکش کشویی را از جیبش درآورد و سه توت بنفش را که هنوز در شرایط خوبی بودند.

رنگ مو فانتزی سبز آبی

رنگ مو فانتزی سبز آبی : شاید تعداد بیشتری داوطلب می شدند، زیرا به نظر می رسید که به دلایلی همه آنها آرزو داشتند بزرگتر از آنچه بودند باشند. اما سه مورد برای هدف کپن بیل کافی بود و به همین دلیل او بلافاصله بقیه را آزاد کرد، که بلافاصله فرار کردند. سه نفری که باقی ماندند پسرعمو بودند و همگی از پرهای درخشان و به اندازه عقاب بودند.

بیرون آورد. گفت: اینها را بخور و به هر یک از پرندگان یک عدد داد. آنها اطاعت کردند و طعم میوه را بسیار خوشایند یافتند. در چند ثانیه آنها شروع به بزرگ شدن کردند و آنقدر سریع بزرگ شدند که تروت می ترسید هرگز متوقف نشوند. اما در نهایت رشد آنها متوقف شد و پس از آن بسیار بزرگتر از اورک و تقریباً به اندازه شترمرغ های کامل بودند. از این نتیجه بسیار راضی بود.

او گفت: “حالا می توانید ما را حمل کنید، بسیار خوب.” پرندگان با غرور به اطراف می چرخیدند و از جثه بزرگشان بسیار راضی بودند. تروت با تردید گفت: «اما نمی‌دانم که چگونه می‌خواهیم بدون افتادن بر پشت آنها سوار شویم.» کاپن بیل پاسخ داد: “ما قرار نیست بر پشت آنها سوار شویم.” “می‌خواهم تاب‌هایی درست کنم تا سوار شویم.” سپس از مرد پر از دست انداز طناب خواست، اما مرد طناب نداشت.

اما او یک کت و شلوار قدیمی از لباس خاکستری داشت که با کمال میل به کاپن بیل ارائه کرد. با این مواد او به هر پرنده یک تاب که زیر پایش آویزان بود وصل کرد و باتن برایت یک پرواز آزمایشی در یکی از آنها انجام داد تا ثابت کند که امن و راحت است. وقتی همه اینها مرتب شد، یکی از پرندگان پرسید: “دوست داری کجا ببرمت؟” کاپن بیل گفت: “چرا، فقط Ork را دنبال کنید.” “او رهبر ما خواهد بود.

و هر کجا که اورک پرواز کند شما باید پرواز کنید، و هر کجا که اورک فرود آمد شما فرود بیایید. آیا این رضایت بخش است؟” پرندگان اعلام کردند که کاملاً رضایت بخش است، بنابراین کپن بیل با اورک مشورت کرد. آن موجود عجیب و غریب گفت: “در راه ما به اینجا، متوجه بیابان وسیع و شنی در سمت چپ خود شدم که هیچ موجود زنده ای روی آن وجود نداشت.” ملوان پاسخ داد.

پس بهتر است از آن دوری کنیم. اورک اصرار کرد: “اینطور نیست.” “در سفرهایم متوجه شده ام که خوش آب و هواترین کشورها اغلب در میان بیابان ها قرار دارند؛ بنابراین فکر می کنم عاقلانه است که ما بر فراز این بیابان پرواز کنیم و آنچه را که فراتر از آن نهفته است کشف کنیم. زیرا در مسیری که از آن آمده ایم. همانطور که ما به خوبی می دانیم اقیانوس نهفته است.

رنگ مو فانتزی سبز آبی : فراتر از اینجا این سرزمین عجیب و غریب مو، که ما اهمیتی به کاوش در آن نداریم، در یک طرف، همانطور که از این کوه می بینیم، یک دشت وسیع است، و در طرف دیگر به سهم خودم، به صحرا رای می دهم.» “چی میگی تروت؟” از کاپن بیل پرسید. او پاسخ داد: «این برای من یکسان است. هیچ کس به فکر پرسیدن نظر باتن برایت نبود، بنابراین تصمیم گرفته شد.

که بر فراز صحرا پرواز کنیم. آنها با مرد دست انداز خداحافظی کردند و از مهربانی و مهمان نوازی او تشکر کردند. سپس خود را در تاب ها – یکی برای هر پرنده – نشستند و به ارک گفتند که شروع کنند و آنها هم دنبال کنند. چرخش دم اورک در ابتدا پرندگان را شگفت زده کرد، اما پس از طی مسافت کوتاهی، آنها به هوا برخاستند و مسافران خود را به راحتی حمل کردند.

با ضربات قوی و منظم بالهای بزرگ خود در پی رهبر خود پرواز کردند. فصل نهم پادشاهی تروت با راحتی بیشتر از آنچه انتظار داشت سوار شد، اگرچه تاب آنقدر تاب می‌خورد که مجبور شد با دو دستش را محکم نگه دارد. پرنده کپن بیل به دنبال اورک رفت و تروت بعد از آن آمد و دکمه برایت پشت سر او بود. این یک راهپیمایی بسیار باشکوه بود، اما متأسفانه کسی نبود که آن را ببیند.

رنگ مو فانتزی سبز آبی : زیرا اورک مستقیماً به سمت صحرای شنی بزرگ حرکت کرده بود و چند دقیقه پس از شروع آنها در بالای زباله های گسترده پرواز می کردند، جایی که هیچ موجود زنده ای نمی توانست وجود داشته باشد. . دخترک فکر کرد که این مکان بدی است برای اینکه پرندگان قدرت خود را از دست بدهند یا طناب های پارچه ای جا بیفتند. اما اگرچه او نمی‌توانست از احساس عصبی بودن.

بی‌قراری‌های بی‌اهمیت خودداری کند، اما به پرنده‌ی بزرگ و پر درخشنده‌ای که او را خسته می‌کرد، و همچنین به دانش کاپن بیل در مورد چگونگی پیچاندن و بستن طناب به گونه‌ای که طناب را نگه دارد، اطمینان داشت. این یک بیابان بزرگ بود. چیزی برای رفع یکنواختی دید وجود نداشت و هر دقیقه یک ساعت و هر ساعت در روز به نظر می رسید.