رنگ موی آبی مشکی بدون دکلره

رنگ موی آبی مشکی بدون دکلره : و تمام خوبی های جوک در او از جس بود. برای دیدن آنها در کنار هم کافی بود: هر خطی در کت طلایی او در نشانه های کسل کننده اش مشابه خود را داشت. آرواره‌اش مال او بود. چشمان او مال او بود – با تغییر حالات قهوه‌ای تا سیاه – اما نه مضطرب و متقاطع، اما با آرامش مراقب بود، وقتی ساکت بود، و سیاه، داغ و عصبانی، مثل چشمان او، وقتی بیدار بود.

مو : و پشت سراشیبی‌های غلتان دوباره بقایای سازند فوقانی – آخرین تکه‌های سخت از آن سنگ‌هایی که معدنچیان معتقد بودند در اصل طلا را نگه می‌داشتند – فرسوده و شسته شده بودند، اینچ به اینچ و اونس به اونس از زمان طوفان. این جان پناه‌های شکسته مانند ویرانه‌های قلعه‌های غول‌پیکر با تمام لایه‌های شکل‌گیری آن‌ها در سرتاسر جبهه‌های ناهموارشان نمایان می‌شدند.

رنگ موی آبی مشکی بدون دکلره

رنگ موی آبی مشکی بدون دکلره : در برگ هوا صاف و آرام بود، همچنین ممکن است پنج تا هفت هزار پا بالاتر از دریا باشد. جاروهای سبز طولانی سرزمین مواج توسط دره های عمیقی شکسته شد که در آن نهرهای کوهستانی راه خود را از لبه بیرونی سربالایی فلات بزرگ قطع کرده بودند و در آبشارهای بی شماری به داخل بوشولد زیر فرو می رفتند.

خطوط، در مکان‌هایی فقط چند یارد و در برخی دیگر به طول یک مایل یا بیشتر، یکی بر روی دیگری به همان اندازه درست می‌شدند. هر سطح روحی می تواند آنها را تنظیم کند – و انبوهی از رنگ آمیزی بیش از همه اینها، روز به روز، از نظر تنوع و ترکیب شگفت انگیزتر می شد. خاکستری و سیاه و زرد، سفید و قرمز و قهوه ای، آنجا بودند. با این حال همه هماهنگ هستند،

همه با رویش درختچه ها و خزنده ها، با فستون های خزه یا گلسنگ درخشان، همه آغشته به آب و هوا و نرم شده اند، همه رنگ آمیزی شده اند، همانطور که زمان و طبیعت انجام می دهند، تا خطوط مستقیم و بسیاری از رنگ ها را با منظره ترکیب کنند. کمپ پارادایس در لبه برگ قرار گرفته است. پشت سر ما شیب‌های سبز تا پای قله‌های بلندتر می‌چرخید و جلوی ما بوشولد قرار داشت.

از سنگرهای شکسته برگ، به پایین سه هزار پا، و به سمت شرق به دریا در صد و پنجاه مایلی دورتر، در سراسر چشم انداز وسیع نگاه کردیم. کلوف‌های سیاه چوبی متراکم لبه فلات را به مجموعه‌ای طولانی از برجک‌های بیرون‌آمده می‌شکند، در برخی مکان‌ها شکاف‌های عمیقی را که آبشارهای بزرگ‌تر در آن فرو می‌روند و گم می‌شوند، می‌شکند.

رنگ موی آبی مشکی بدون دکلره : اما بالای برگ خود از درختان خالی بود: نسیم برای همیشه در آنجا خنک و تازه می‌وزید. آبها در هر شکاف کوچکی می چکیدند و پاشیدند یا با غرش پیوسته در دره های بزرگتر فرو می ریختند. حوض‌های عمیقی که با انبوه سرخس‌ها لبه‌دار شده‌اند، مانند آینه‌ها صاف یا با نور خورشید رقصیده شده‌اند، مانند درخشنده‌ها در زنجیره نقره‌ای هر نهر کوچک قرار گرفته بودند.

و سنگ‌ها و سنگریزه‌ها، که رنگ‌های شگفت‌انگیزی داشتند، با آب درخشان بزرگ‌نمایی و به گوهرهای صیقلی تبدیل شدند. اما طبیعت حالات خود را دارد و همیشه در بهشت ​​کمپ چنین نبود. هنگامی که باران های سرد، مانند مه های خاکستری مرطوب، ما را فرا گرفت و برای یک هفته آفرینش را محو کرد، نه خوشایند بود و نه بی خطر در لبه برگ، در جستجوی گاوهای سرگردان – مرطوب و سرد، که نمی توانستند ببینید.

و هر از گاهی توسط یک تندباد مستقیم تر که از پرتگاه نادیده چند یاردی دورتر می پرید، بررسی می شود. و زمانی که باران های تابستانی شروع شد و طوفان ها بر سر ما غلبه کردند، و رعد و برق به طرز وحشتناکی به هر طرف خنجر زد، حال و هوای دیگری وجود داشت، و به نظر می رسید که خود برگ باید شکافته و در هم شکسته شود. سپس رودخانه ها بالا آمدند. غرش آب در اطراف ما بود.

و پارادایس کمپ با سیل هایی که هیچ کس به راحتی با آن روبرو نمی شود از بقیه جدا شد. پارادایس کمپ در لبه کلوفی قرار داشت که نزدیکترین چوب در آنجا رشد می کرد. آبهای غلتکی، جایی که هزاران نگهبان ماسه سنگی خاکستری با اشکال عجیب و غریب ایستاده بودند.

چند مایل دورتر روبروی بلک بلوف، بالاترین نقطه همه، و شتر، گرگ، مرغ نشسته و تعداد بیشتری از بازیگران خشن در سنگ قرار داشت. دست طبیعت، آنجا ایستاده بود. نزدیک زیر ما، استخر حمام بود، با بیست فوت خالص‌ترین آب، سه «تخته‌های فنری» روی لبه‌های صخره‌ای، و کناره‌های خزه و سایبان‌هایی از سرخس‌های درختی.

رنگ موی آبی مشکی بدون دکلره : پایین‌تر، نهر در هزار استخر و تند آب روی یک مایل سنگ بستر سیاه پخش شد و سپس در یک صفحه پهن بر فراز آبشار گراسکوپ ریخت. و هنوز پایین‌تر آبشار مک مک قرار داشت، سیصد فوت مستقیم به دره‌ای پراکنده از صخره، جایی که دیوارهای مستقیم آن با خزه‌های کثیف پوشیده شده بود، مانند چین‌های بی‌شمار توری سبز ظریف، که توسط اسپری در هم پیچیده شده بود.

ما در آن زمان مشغول کندن و لیز خوردن الوار برای مزارع طلا بودیم و در همین اطراف بود که کار انجام شد. صبح یکشنبه بود و من به پشت روی یک کیسه کشی دراز کشیده بودم و راحت می‌رفتم که جوک غرغر کرد و بیرون رفت. در حال حاضر صداهایی را در کلبه بعدی شنیدم و متعجب بودم که بازدیدکنندگان چه کسانی هستند – آنقدر تنبلی که نمی‌توانم بلند شوم و ببینم.

سپس بینی سردی به گونه ام خورد و من به اطراف نگاه کردم تا چشمان کوچک و گوش های سوسوزن جس را در چند اینچ از صورتم ببینم. در حال حاضر او متقاطع به نظر نمی رسید، اما گویی لبخند کمرنگی از خوشامدگویی بر چهره ای ترش زده بود. سپس به کلبه دیگری برگشت که تد به جوک دست می زد و سعی می کرد شباهتی به موش صحرایی پیدا کند. مدت زیادی بود.

که مادر و پسر با هم نبودند و اگر تفاوت بین آنها قابل توجه بود، این شباهت به نظرم جالب تر بود. جوک خودش بزرگ شده بود و خودش را ساخته بود. او آنقدر با سگ های دیگر متفاوت بود که فراموش کرده بودم چقدر به جس خوب قدیمی بدهکار بود. اما اکنون که آنها بار دیگر در کنار هم بودند هر کاری که او انجام داده و انجام داده بود، شباهت را به یاد آورد و در عین حال تفاوت بین آنها را نشان داد.

رنگ موی آبی مشکی بدون دکلره : بارها وقتی در کمپ حرکت می‌کردیم یا در جنگل کار می‌کردیم، آنها با هم راه می‌رفتند یا می‌ایستادند، گاهی اوقات صدای بو می‌کشیدند و گاهی منتظر بودند تا ما بالا بیاییم – پسر زیبا و مادر زشت. او ممکن است زشت باشد، با چشم‌های خصمانه کوچکش و گوش‌های همیشه متحرک و نامطمئنش، و بی‌صدا ترش و ضربدری. اما وفاداری سرسختانه و شجاعت بی پروا نیز از آن او بود.