تفاوت بالیاژ و امیره

تفاوت بالیاژ و امیره : از اولین خاطراتم. او با رنگین پوستان دوست بود و اغلب آنها را استخدام می کرد و به آنها دستمزد آزادانه می داد. خانه اش انبار فراریان بود و صدها نفر را در راه آزادی یاری رساند. بسیاری از شب های تاریک مرا فرستاد تا حمل کنم. غذای آنها را عوض می کند و پناهگاهشان را عوض می کند و آنها را به انبارهای دیگران می برد.

رنگ مو : در حالی که رفتن او برای او امن نیست. همسرش برای مدت طولانی با او زندگی کرد و پس از آن مرد با تورنتون والتون زندگی کرد. مرد در حال حمل الوار از کلمبیا بود. او را از تیمش در لنکستر گرفتند و در زندان بالتیمور اسکان دادند. دنیل گیبون به بالتیمور رفت، از زندان بازدید کرد و تلاش زیادی کرد تا او را آزاد کند، اما موفق نشد.

تفاوت بالیاژ و امیره

تفاوت بالیاژ و امیره : در اینجا اضافه می‌کنم که همسر وفادار دنیل گیبون، یکی از بهترین زنانی که تا به حال می‌شناختم، همیشه آماده بود، روز یا شب، تا تمام تلاشش را برای کمک به فراریان فقیر در راه آزادی انجام دهد.

لینک مفید : ایرتاچ

که دوست قدیمی من، ویلیام استیل، در شرف تاریخچه راه آهن زیرزمینی را منتشر کنید.تجربه خودش در خدمت این جاده حجم زیادی را به همراه داشت. دانیل گیبون از من بزرگ شد و از او خواسته شد که آنچه را که از او به عنوان یک فرد لغو ممنوعیت می شناسم بگویم.

اتفاقات جالب زیادی در خانه عمویم افتاد. یکی را نقل می کنم. او زمانی با او زندگی می کرد، دو مرد رنگین پوست، توماس کولبرت و جان استوارت. دومی اهل مریلند بود.

جان اغلب می گفت که برمی گردد و همسرش را می گیرد. عمویم از او پرسید که آیا نمی ترسی ارباب او را بگیرد؟ گفت نه، چون اربابش می‌دانست که اگر او را ببرد، او را می‌کشد. او رفت و زنش را آورد پیش عمویم. در حالی که این دو مرد بزرگ، تام و جان، آنجا بودند، رابرت (نام دیگر ناشناخته) آمد.

که در وضعیت بدی قرار داشت و پاهایش خونریزی می کرد. رابرت را در انبار گذاشتند تا او را بکوبند، تا زمانی که او را تعمیر کنند تا دوباره به سفرش برود. اما در چند روز، اینک، استادش آمد. او پاسبان بدنام، هاینس، از لنکستر و یک مرد دیگر را با خود آورد. آنها ناگهان به رابرت رسیدند.

به محض اینکه آنها را دید، دوید و از “بیش از حد” بیرون پرید، حدود ده فوت پایین تر. در پرش، یک زانو را از مفصل خارج کرد. مردها دور انبار دویدند و او را گرفتند. در این زمان، دو مرد رنگین پوست، تام و جان، همراه با عمو و عمه ام آمدند. رابرت بیچاره صاحب اربابش بود.

اما جان به آنها گفت که نباید او را ببرند و با چماق به سمت آنها می رفت. یکی از آن‌ها یک تپانچه کشید تا به جان شلیک کند، اما عمو به او گفت که بهتر است به او شلیک نکند. این یک دولت برده نبود.

من آنها را در زمستان ۱۸۲۴ ترک کردم و به سالم، اوهایو آمدم، جایی که ایستگاه کوچکی در راه آهن زیرزمینی نگه داشتم، تا اینکه دولت ایالات متحده کارم را برد. N.B. آیا من بدجنس هستم که ادعا می‌کنم مقاومت نمی‌کنم که به این بیچاره توصیه کنم.

تفاوت بالیاژ و امیره : که به پدر ابراهیم خدمت کند؟ T.G. ما بسیاری از این نامه‌های بی‌نظیر جاده‌ی راه آهن زیرزمینی را از قلم این کارگر قدیمی و استوار داده‌ایم، نه تنها به این دلیل که برای خوانندگان این اثر جدید خواهند بود، بلکه به این دلیل که به درستی ارادت عملی او به برده و او را نشان می‌دهند.

نشاط – در مواجهه با خطر و دشواری – به گونه ای که قلم های دیگر ممکن است بیهوده برای توصیف آن تلاش کنند. دنیل گیبونز. زندگی بی‌حادثه‌ای مانند زندگی‌ای که می‌خواهیم داستانش را تعریف کنیم، فضای کمی برای نبوغ زندگی‌نامه‌نویس یا مورخ فراهم می‌کند.

اما با مطالعه دقیق آن، نمی‌توان درسی از فداکاری و از خود گذشتگی را که باید در هر عصر بعدی یاد می شود و به یاد می آورد.

دانیل گیبونز، پسر جیمز و دبورا (هوپس) گیبون، در سواحل میل کریک، در شهرستان لنکستر، پنسیلوانیا، در روز ۲۱ ماه دوازدهم (دسامبر)، ۱۷۷۵ به دنیا آمد.

او از طرف پدرش به دنیا آمد یک اجداد انگلیسی که نامش در اسناد استعماری در سال ۱۶۸۳ آمده است. ظاهراً جان گیبونز با ویلیام پن یا قبل از آن به این “میراث خوب آزادی” رسید. بقایای زمینی او در محل دفن دوستان کنکورد، شهرستان دلاور، نزدیک جایی که خانواده برای یک یا دو نسل زندگی می کردند، قرار دارد.

پدربزرگ دنیل گیبون، که در نزدیکی محل مدرسه شبانه روزی شهر وست تاون، در شهرستان چستر زندگی می کرد، به قیمت هفتاد پوند، «هزار جریب زمین و کمک هزینه» در منطقه فعلی لنکستر خرید کرد، همانطور که در نهایت این کار را کرد. ، سه پسرش را بر آن مستقر کند. این خرید حدوداً در سال ۱۷۱۵ انجام شد.

با گذشت زمان، پسر بزرگتر، که مایل به ازدواج با دبورا هوپس، دختر دانیل هوپس، از شهرستانی همسایه در شهرستان چستر بود، جوانان رضایت والدین و دوستان خود را دریافت کردند، اما زمان اندوه و ماتم در میان پیر و جوان بود. دوستان جوان به عروس مورد نظر اطمینان دادند.

که با بهترین مرد استان ازدواج نخواهند کرد و کاری را که او می خواهد انجام دهد، انجام نمی دهند. و زنان بزرگتر، تا آنجا که سختی قواعد پیوریتانی خود را کاهش داده اند، اجازه می دهند که یک گروه غیر معمول بزرگ از مهمانان به عروسی دعوت شوند، تا وداعی طولانی و شاید آخرین، با دختر مورد علاقه، که دختر مورد علاقه او بود، گفته شود.

به همراه همسرش در آستانه مهاجرت به «غرب دور» بود. ناله‌ها بلند و بلند بود و آغوش این روستائیان ساده‌اندیش مسیحی، همراهان زحمت و محرومیت را گرم می‌کرد، چون از دو نفرشان جدا می‌شدند که قرار بود حلقه خود را به غرب ترک کنند. غرب در آن زمان سی و شش مایل فاصله داشت.

این در روز ششم ماه پنجم، ۱۷۵۶ بود. بیش از یک قرن از دنیا رفته است. همه ی انسان های خوب هشتاد و نه نفر که به عنوان شاهد، سند ازدواج را امضا کردند، از دنیا رفتند، و چقدر از آن روز تغییری در میان ما ایجاد شده است! جوزف گیبون آنقدر از کار متهورانه پسر و عروسش راضی بود.

که صد جریب زمین در دارایی های غربی خود بیش از آنچه برای پسران دیگر و کوچکترش در نظر گرفته بود به آنها داد و آنها بلافاصله به آنجا مهاجرت کردند. و ابتدا یک کابین و سال بعد یک انبار ساختند، زندگی خود را به طور جدی آغاز کردند. با توجه به دوره طولانی و مداوم ضد برده داری که دنیل گیبون دنبال می کرد.

جالب است که تأثیری را که در زمان بلوغ شخصیتش بر او وارد شد و عللی که او را به دیدن شرارت سیستمی که با آن مخالفت می کرد، ردیابی کرد. . انجمن دوستان در آن روز توصیه بنیانگذار بزرگ خود، فاکس را در ذهن داشت که آخرین کلماتش این بود: “دوستان، به نور توجه کنید.

تفاوت بالیاژ و امیره : و با پیروی از آن راهنما که از همه بدی ها و خیرها منتهی می شود، به هر آداب و رسوم جامعه با چشمانی بدون تعصب می نگریستند و در هر عمل زندگی تحت تأثیر اعتقاد به برادری مشترک انسان ها و عزم راسخ قرار می گرفتند.

از دستور عیسی اطاعت کنید که یکدیگر را دوست بدارید.در این صورت، بردگی و ظلم از هر نوع در میان آنها ناپسند و در واقع تقریباً ناشناخته بود