رنگ موی فندقی روشن طلایی

رنگ موی فندقی روشن طلایی : وقتی نام او را به زبان می‌آوریم، به جنگجوی سرسختی فکر می‌کنیم که ارتش‌هایش را از دامنه‌های خونین پرتاب می‌کند و به سوی پیروزی خونین پیش می‌رود.

مو : اما البته بدون الماسی که او پس داده بود. او همچنین گل هایی را که همراه الماس بود نپوشید. هنگامی که ناپلئون او را ملاقات کرد، با اخمی به او نگاه کرد و با نگاه های سردی که از چشمان فولادی او پرتاب می شد، لرزید. در تمام مدت غذا به ندرت با او صحبت می کرد، اما کسانی که در کنار او نشسته بودند در التماس جدیت داشتند. دوباره منتظر ماند تا مهمانان بروند و با دلی سبک تر، زیرا احساس می کرد.

رنگ موی فندقی روشن طلایی

رنگ موی فندقی روشن طلایی : ریسمان ها و گردنبندهایی از الماس های نفیس بیرون پریدند که در نور آفتاب صبحگاهی می درخشیدند. خانم والوسکا جواهرات را گرفت و در اتاق پرت کرد و دستور داد که فوراً به امپراتوری پس داده شوند. اما نامه را که در همان فشار عاشقانه دیگران بود، حفظ کرد. در همان غروب شام دیگری بود که توسط اشراف به امپراتور داده شد و ماری والوسکا در آن شرکت کرد.

چیزی برای ترسیدن ندارد. اما وقتی ناپلئون را به تنهایی در کابینه خصوصی اش ملاقات کرد، حال و هوای او با آنچه قبلاً نشان داده بود بسیار متفاوت بود. او به جای ملایمت و توجه، ناپلئون اردوگاه ها بود، نه دادگاه ها. با بی حوصلگی به او سلام کرد. او گفت: “من به سختی انتظار داشتم دوباره شما را ببینم.” “چرا الماس و گلهای من را رد کردی؟ چرا هنگام شام از چشمان من دوری کردی؟ سردی تو توهینی است.

که من نباید آن را بریزم.” سپس صدایش را با آن لحن خشن و تقریباً خونینی که حتی سرسخت‌ترین سربازانش از آن می‌ترسیدند بلند کرد: “من می‌خواهم بدانی که می‌خواهم تو را فتح کنم. نام کشور شما را ترمیم کرد، این وجود خود را مدیون من است. سپس او به ترفندی متوسل شد که سالها قبل در برخورد با اتریشی ها در کامپو فرمیو انجام داده بود. “این ساعتی را که در دست گرفته‌ام ببینید.

همان‌طور که آن را در مقابل شما تکه تکه می‌کنم، اگر با رد قلبم و امتناع از قلب خود مرا به ناامیدی بکشانید، لهستان را نیز در هم خواهم شکست.” همانطور که او صحبت می کرد، ساعت را با نیرویی فوق العاده به دیوار مقابل پرتاب کرد و آن را تکه تکه کرد. در وحشت، خانم. والوسکا بیهوش شد. وقتی دوباره به هوش آمد، ناپلئون بود که اشک هایش را با لطافت یک زن و با کلماتی سرزنش آمیز پاک می کرد.

رنگ موی فندقی روشن طلایی : محاصره طولانی تمام شد. ناپلئون فتح کرده بود و این دختر هجده ساله خود را به نوازش ها و محبت های او سپرد و فکر می کرد که به هر حال عشق او به وطن بیشتر از افتخار خودش است. شوهرش، از نظر شکلی، او را از خود دور کرد، اگرچه در قلب او کاری را که او انجام داده بود تایید کرد، در حالی که مردم لهستان او را چیزی کمتر از یک قهرمان ملی نمی‌دانستند. از نظر آنها، او وزیری برای رذیلت‌های یک امپراتور نبود.

بلکه کسی بود که او را به خاطر او لهستان را دوست داشت و عظمت آن را بازگرداند. تا آنجا که به عشق او به او مربوط می شود، در واقع تقریباً بت پرستی بود. او را از هر جهت تکریم می کرد و تمام وقت را که در اختیارش بود در شرکت او سپری می کرد. اما او هرگز به قول خود مبنی بر بازگرداندن لهستان عمل نکرد و به تدریج متوجه شد که او هرگز قصد نداشت به آن عمل کند.

او می‌گفت: «من کشور شما را دوست دارم و حاضرم در تلاش برای احقاق حقوق آن کمک کنم، اما اولین وظیفه من در قبال فرانسه است. من نمی‌توانم خون فرانسه را در یک هدف خارجی بریزم». اما در این زمان، ماری والوسکا آموخته بود که ناپلئون را به خاطر خودش دوست داشته باشد. او نتوانست در برابر شور و شوق او که با شور و شوق خود لهستانی ها مطابقت داشت، مقاومت کند.

به‌علاوه، دیدن بزرگترین سرباز جهان برای لبخندهایش، او را متملق می‌کرد. او برای چند سال همراه نزدیک ناپلئون بود و ساعات طولانی را با او گذراند و سرانجام او را تا پاریس همراهی کرد. او مادر تنها پسر ناپلئون بود که تا پای مردانگی زندگی کرد. این پسر که نام الکساندر فلوریان دو والوسکی را داشت در سال ۱۸۱۰ در لهستان به دنیا آمد و بعداً کنت و دوک دومین امپراتوری فرانسه شد.

رنگ موی فندقی روشن طلایی : در پرانتز می توان گفت که او مردی بود که توانایی بالایی داشت. او تا سال ۱۸۶۸ زندگی می کرد، بیشتر توسط ناپلئون سوم ساخته شد، که او را در مناصب عالی دولتی منصوب کرد، که او با تمایز پر شد. در مقابل دوک دو مورنی، که برادر ناپلئون نامشروع بود، الکساندر دو والوسکی در تضاد درخشانی برجسته بود. او هیچ ارتباطی با سهام داری و سفته بازی های نامناسب نخواهد داشت.

او گفت: «ممکن است فقیر باشم، هرچند فقیر نبود، اما لااقل شکوه و جلال پدرم و آنچه را که به خاطر نام بزرگ اوست به یاد دارم». در مورد خانم والوسکا، او به امپراتور وفادار بود و طمع بسیاری از زنانی که او آنها را مورد علاقه خود قرار داده بود نداشت. حتی در البا، زمانی که او در تبعید و رسوایی بود، او را ملاقات کرد تا بتواند از او دلجویی کند. او مشاور و دوست او و همچنین همسر صمیمانه او بود.

هنگامی که او در سال ۱۸۱۷ در پاریس درگذشت، در حالی که امپراتور خلع شده از سلطنت در سنت هلنا زندانی بود، کلمه “ناپلئون” آخرین کلمه ای بود که بر لبان او بود. داستان پاولین بناپارت از مدتها پیش در مورد ناپلئون گفته می شد که او می تواند بر امپراطورها و پادشاهان حکومت کند، اما حتی او نمی تواند بر بستگان خود حکومت کند. خودش یک بار اعلام کرد.

رنگ موی فندقی روشن طلایی : خانواده‌ام خیلی بیشتر از آن‌چه که بتوانم به آن‌ها صدمه بزنم، به من آسیب رسانده‌اند.» این یک مطالعه تاریخی جالب خواهد بود تا مشخص شود خانواده این سرباز بزرگ تا چه اندازه با خودخواهی، حسادت، پست و ناسپاسی خود به سقوط او کمک کردند. در اندیشیدن به ناپلئون به‌عنوان یک انسان اهلی، چیز جالبی وجود دارد. در واقع، انجام این کار نسبتاً دشوار است.