رنگ مو قهوه ای مسی تیره

رنگ مو قهوه ای مسی تیره : در راحت‌ترین شرایط – تاجران بزرگ شهر امریکن، که یک دفتر خدمات مخفی با سرپرستی گافی تأسیس کرده بودند، مستقیماً سرمایه‌شان را جمع می‌کردند و پنجاه دلار در هفته و مخارج پیتر را در حین خدمت پرداخت می‌کردند.

رنگ مو : شما با چنین افرادی در محله سوسیالیست‌ها، و در مقر و در کلوپ‌ها و انجمن‌های تبلیغاتی متعددی ملاقات کردید که پیتر در مورد آنها تحقیق کرد و از او به عنوان عضوی در آنها استقبال شد. در محلی سوسیالیست، مبارزه شدیدی بر سر جنگ در جریان بود. نگرش حزب باید چگونه باشد؟ گروهی وجود داشت، گروهی نسبتاً کوچک، که معتقد بودند.

رنگ مو قهوه ای مسی تیره

رنگ مو قهوه ای مسی تیره : اما پیتر به زودی متوجه شد که بیشتر فقط با آنها صحبت می کرد. آنها دیوانگی های خود را با چند خط رنگ یا چند آکورد وحشیانه روی پیانو از بین می بردند. آنهایی که واقعا خطرناک هستند اینجا نبودند. آنها را در دفاتر یا لانه‌های خودشان پنهان می‌کردند، جایی که اعتصاب‌ها و آشوب‌های کارگری را برمی‌انگیختند و ادبیات آتش‌زا را آماده می‌کردند تا بین فقرا پخش شود.

با کمک به متفقین برای سرنگونی قیصر، منافع سوسیالیسم به بهترین وجه تامین می شود. گروه دیگری، بزرگتر و مصمم تر، که معتقد بودند جنگ توطئه سرمایه داری متحد برای پرچ کردن قدرت خود به جهان است، و این گروه می خواستند حزب موجودیت خود را در مبارزه علیه مشارکت آمریکا به خطر بیندازد. این دو گروه بر سر ذهنیت اعضایی که به نظر می رسید.

از بزرگی موضوع و پیچیدگی استدلال ها گیج شده بودند، به رقابت پرداختند. دستور پیتر این بود که با ضد نظامیان افراطی همراه شوند. آنها کسانی بودند که او می خواست اعتماد به نفس آنها را به دست آورد، همچنین آنها دردسرسازان جنبش بودند، و دستورات مک گیونی این بود که همه مشکلات را ممکن کند. در مقر آی دبلیو دبلیو، گروه دیگری بود.

که اعضای آن درباره نگرش خود به جنگ بحث می کردند. آیا آنها باید اعتصاب کنند و سعی کنند صنایع پیشرو کشور را فلج کنند؟ یا باید بی سر و صدا به کار سازمانی خود ادامه دهند، مطمئن باشند که در نهایت کارگران از ماجراجویی نظامی که در آن به دام افتاده بودند، بیمار خواهند شد؟ برخی از این «تغییرها» نیز اعضای حزب سوسیالیست بودند و در هر دو گردهمایی فعال بودند.

رنگ مو قهوه ای مسی تیره : دو نفر از آنها، هندرسون، الوار جک، و گاس لیندستروم، ملوان، با پیتر در زندان بودند و از آن زمان در میان نزدیکان او بودند. همچنین پیتر با صلح‌طلبان ملاقات کرد. “شورای خلق”، همانطور که آنها خود را می نامیدند. بسیاری از این افراد مذهبی بودند، دو یا سه روحانی، و دونالد گوردون، کواکر، و طیف متنوعی از زنان – دختران جوان احساساتی که از فکر خونریزی دور شده بودند،

و مادرانی با گونه های اشک آلود که عزیزانشان را نمی خواستند. پیش نویس شود. پیتر بلافاصله متوجه شد که این مادران هیچ «اعتراض وجدانی» ندارند. هر مادری به پسر خودش فکر می کرد و به هیچ چیز دیگری. پیتر از این موضوع عصبانی شد و آن را برای کار خاص خود پذیرفت که ببیند آن عزیزان مادر وظیفه خود را انجام می دهند. او در یک گردهمایی صلح‌طلبان در خانه یک معلم مدرسه شرکت کرد.

آنها سخنرانی های دلخراشی کردند و سرانجام آدا روث کوچک، شاعره، بلند شد و خواست بداند که آیا همه چیز به گفتگو ختم می شود یا آنها سازماندهی و آماده می شوند تا اقدامی علیه پیش نویس انجام دهند؟ آیا آن‌ها دست‌کم به خیابان نمی‌روند، با بنرهای اعتراضی در یک رژه بلند نمی‌شوند و همانطور که رفیق پیتر گاج چنین نجیبانه کرده بود به زندان نمی‌رفتند.

رفیق پیتر برای «چند کلمه» فراخوانده شد. رفیق پیتر توضیح داد که او سخنران نیست. به هر حال، اعمال بلندتر از حرف ها صحبت می کردند و او سعی کرده بود آنچه را که باور دارد نشان دهد. دیگران از این شرمسار شدند و بلافاصله تصمیم گرفتند که موضعی جسورانه داشته باشند. آدا روث رئیس‌جمهور و دونالد گوردون منشی «اتحادیه ضد سربازگیری» شد.

فهرستی از اعضای منشور آن در همان شب به مک‌گیونی داده شد. بخش ۳۵ در تمام این مدت کشور وارد جنگ شده بود. ماشین نظامی عظیم در حال راه افتادن بود، طوفان احساسات عمومی برخاسته بود. کنگره به وام عظیمی رأی داده بود، یک ماشین تبلیغاتی در سراسر کشور در حال سازماندهی بود، و سخنرانی مردان چهار دقیقه ای از مین تا کالیفرنیا طنین انداز بود.

رنگ مو قهوه ای مسی تیره : پیتر هر روز صبح شهر آمریکایی «تایمز» را می‌خواند، و در اینجا سخنرانی‌های دولتمردان و موعظه‌های روحانیون، کاریکاتورها و سرمقاله‌هایی وجود داشت که همه در شور و شوق میهن‌پرستی می‌سوخت. پطرس اینها را جذب کرد و روحش دگرگون شد. تا آن زمان پیتر برای خودش زندگی می کرد. اما زمانی در زندگی هر مردی فرا می رسد که می تواند از مغز خود استفاده کند.

متوجه می شود که او تنها چیزی نیست که در جهان مهم است، یک پایانی است که باید به آن خدمت کرد. پیتر اغلب از نگرانی وجدان رنج می برد، امواج تردید در مورد عدالت خود. پیتر، مانند هر روح دیگری که تا به حال زندگی کرده است، به یک دین، یک ایده آل نیاز داشت. قرمزها به قول شما مذهب داشتند. اما این دین نتوانسته بود پیتر را جذب کند. در وهله اول کم بود.

فدائیان آن کاملاً فاقد فیض زندگی، اعتبار، و آن سهولتی بودند که با اطمینان از قدرت همراه است. آنها در شور و شوق خود پر سر و صدا بودند و پیتر را به همان اندازه غلتک های مقدس دفع می کردند. همچنین، آنها همیشه از حقایق زشت و دردناک زندگی انتقاد می کردند. چه کسی جز یک منحرف به «داستان های هق هق» گوش می دهد. در حالی که ممکن است.

رنگ مو قهوه ای مسی تیره : همه چیزهای باشکوه و درخشان و باشکوه در جهان را داشته باشد؟ اما اکنون دینی که پیتر می خواست اینجا بود. این روحانیون در لباس‌های کتانی سفید برفی خود در کلیساهایی با محراب‌های طلایی و شیشه‌های رنگی موعظه می‌کنند. این دولتمردانی که هاله شهرت را بر سر داشتند و با هلهله هزاران نفر در گوششان می رفتند. این فرماندهان نیرومند صنعت که نامشان جادویی بود.

با قدرتی که وقتی روی کاغذ نوشته می شد، باعث می شد شهرها در بیابان بالا بیایند و سپس دوباره زیر بارانی از پوسته ها و گازهای سمی سقوط کنند. این ویراستاران و کاریکاتوریست‌های شهر آمریکایی «تایمز»، با تمام هوش و ذکاوت خود – این افراد همگی با هم ترکیب شدند تا برای پیتر یک دین و ایده‌آل بسازند و آن‌ها را آماده و دقیقاً متناسب با درک او در اختیار او بگذارند.

پیتر به درستی به انجام کارهایی که قبلاً انجام می داد ادامه می داد. اما او دیگر آنها را به نام مورچه پیتر گاج انجام نمی دهد، او آنها را به نام یک ملت قدرتمند صد و ده میلیون نفری انجام می دهد، با تمام خاطرات بی ارزش گذشته و امیدهای بی پایانش به آینده؛ او آنها را به نام مقدس میهن پرستی و نام مقدس تر دموکراسی انجام می داد.