رنگ مو قهوه ای دودی تیره بدون دکلره

رنگ مو قهوه ای دودی تیره بدون دکلره : در همان زمان دو تن از سرسخت ترین نگهبانان مین، که در اتاق غذاخوری منتظر بودند، او را یکی از بازوها گرفتند و به پیشرفت او کمک کردند. آنها از خیابان رفتند و از کنار دفتر جف کاتن گذشتند، این بار متوقف نشدند. مقصد آنها ایستگاه راه آهن بود و وقتی هال به آنجا رسید قطاری را دید که ایستاده بود. سه مرد او را به سمت آن بردند و او را رها نکردند تا اینکه او را روی صندلی گیر کردند.

رنگ مو : و مراقب یکی از این خبرنگاران بود. وقتی او را پیدا کرد، مدتی او را تعقیب کرد و می خواست او را به جایی برساند که هیچ “نگاه کننده” شرکتی در آن دخالت نکند. در اولین فرصت، او قدم برداشت و مودبانه از خبرنگار خواست که به یک خیابان فرعی بیاید، جایی که آنها ممکن است بدون مزاحمت با هم صحبت کنند. خبرنگار این درخواست را اطاعت کرد.

رنگ مو قهوه ای دودی تیره بدون دکلره

رنگ مو قهوه ای دودی تیره بدون دکلره : او می‌توانست ببیند که این مردان جوان را مهمان شرکت می‌کنند و با روسا با شرایط دوستانه صحبت می‌کنند. با این حال، او معتقد بود که در میان آنها ممکن است کسی را بیابد که وجدان داشته باشد – یا در هر حال که تسلیم وسوسه یک «پیمانه» شود. بنابراین، هال، اجتماع را در خانم دیوید ترک کرد.

و هال، برای اینکه دیگری را دفع نکند، شدت احساسات خود را پنهان می کرد، بگذارید مشخص شود که او چند ماه در دره شمالی کار کرده است و می تواند در مورد شرایط اردوگاه چیزهای زیادی بگوید. مثلاً موضوع خشت و غبار وجود داشت. با پاشیدن این ماده به دیوارها می توان از انفجار در معادن خشک جلوگیری کرد. آیا خبرنگار می دانست که ادعای شرکت مبنی بر استفاده از آن کاملاً نادرست بوده است.

نه، خبرنگار پاسخ داد، او این را نمی دانست. او به نظر علاقه مند به نظر می رسید و نام و شغل هال را پرسید. هال به او گفت «جو اسمیت»، «رفیق» که اخیراً به‌عنوان چک‌وزن‌گر انتخاب شده بود. خبرنگار، مرد جوانی لاغر و با ذوق، سؤالات زیادی پرسید – سؤالات هوشمندانه. اتفاقاً او اشاره کرد که خبرنگار محلی انجمن بزرگ مطبوعاتی است که داستان های فاجعه به گوشه و کنار کشور ارسال شده است.

به نظر هال این یک خوش شانسی فوق العاده به نظر می رسید، و او به آقای گراهام درباره سرشماری که برخی از کارگران انجام داده بودند، گفت. آنها توانستند نام صد و هفت مرد و پسری را که در داخل معدن بودند، بگویند. این لیست در اختیار آقای گراهام بود اگر علاقه داشت آن را ببیند. آقای گراهام بیش از هر زمان دیگری علاقه مند به نظر می رسید و در کتاب خود یادداشت هایی می کرد.

هال ادامه داد: چیز دیگری که مهم‌تر است. موضوع تاخیر در راه اندازی فن. سه روز از انفجار گذشته بود، اما هیچ تلاشی برای ورود به معدن صورت نگرفت. آیا آقای گراهام آن روز صبح آشفتگی را در حفره دهان دیده بود؟ آیا او متوجه شد که یک مرد صرفاً به این دلیل که به معاون بازرسی معادن دولتی مراجعه کرده بود از اردوگاه بیرون رانده شده است؟ هال به آن چیزی گفت که خیلی ها به آن اعتقاد پیدا کرده بودند.

اینکه شرکت در حال پس انداز دارایی به قیمت جان است. او در ادامه به معنای انسانی این موضوع اشاره کرد – او در مورد خانم رافرتی پیر، با سلامتی ضعیف و هشت فرزندش گفت. درباره خانم زامبونی با یازده فرزند؛ درباره خانم جونوچ، با یک شوهر و سه پسر در معدن. هال با توجه به علاقه خبرنگار شروع به نشان دادن بخشی از احساسات خود کرد. اینها انسان بودند نه حیوان. آنها عاشق بودند و رنج می کشیدند.

رنگ مو قهوه ای دودی تیره بدون دکلره : هرچند فقیر و فروتن بودند! “بیشتر مطمئنا!” گفت آقای گراهام. “حق با شماست، و مطمئن باشید که من این موضوع را بررسی خواهم کرد.” هال گفت: “یک چیز دیگر وجود دارد.” “اگر نام من ذکر شود، من را اخراج می کنند.” دیگری گفت: «من به آن اشاره نمی کنم. “البته، اگر نمی توانید داستان را بدون ذکر منبع منتشر کنید-” خبرنگار با لبخند گفت: من منبع هستم. “اسم شما چیزی اضافه نمی کند.

او با اطمینان آرام صحبت کرد. به نظر می‌رسید که او هم موقعیت و هم وظیفه خود را در قبال آن کاملاً می‌دانست که هال احساس پیروزی می‌کرد. گویی باد شدیدی از جهان خارج می‌وزید و میاسما را که بر این اردوگاه زغال سنگ آویزان بود، از بین می‌برد. بله این خبرنگار دنیای بیرون بود ! او قدرت افکار عمومی بود که خود را در این مکان حیله گری و ترس احساس می کرد! او صدای حقیقت بود.

شجاعت و درستی یک سازمان بزرگ تبلیغاتی، مستقل از تأثیرات مخفی، بالاتر از فساد! آقای گراهام در پایان گفت: “من مدیون شما هستم” و حس پیروزی هال کامل شد. چه شانس خارق‌العاده‌ای – که باید با عامل انجمن بزرگ مطبوعات برخورد می‌کرد! داستان به دنیای بزرگ صنعت، که به زغال سنگ به عنوان خون حیات آن وابسته بود، می رود. مردان کارخانه‌هایی که چرخ‌هایشان را زغال سنگ می‌چرخانید.

رنگ مو قهوه ای دودی تیره بدون دکلره : مسافران قطارهایی که با زغال سنگ به حرکت در می‌آمدند – سرانجام رنج کسانی را می‌شنیدند که در دل زمین برایشان زحمت می‌کشیدند! حتی خانم‌هایی که بر عرشه کشتی‌های بخار کاخ در دریاهای درخشان استوایی تکیه زده‌اند – قدرت آژانس‌های خبری مدرن آنقدر شگفت‌انگیز بود که این خانم‌ها نیز ممکن است فریاد کمک این زحمتکشان و همسران و فرزندان کوچکشان را بشنوند!

و از این دنیای بزرگ، پاسخی می‌آید، فریاد وحشتناک، فریاد تنفر، که حتی پیتر هریگان پیر را هم مجبور به تسلیم می‌کند! بنابراین هال فکر کرد – زیرا او جوان بود و این اولین جنگ صلیبی او بود. او آنقدر خوشحال بود که توانست دوباره به خودش فکر کند و بفهمد که آن روز چیزی نخورده است. وقت ظهر بود، و او به رمینیتسکی رفت و تقریباً نیمی از اولین دوره ضیافت دو وعده‌ای رمینیتسکی را سپری کرد.

که ناامیدی بی‌رحمانه‌اش بر او فرود آمد! او به بالا نگاه کرد و جف کاتن را دید که با قدم های بلند وارد اتاق غذاخوری می شود و مستقیماً برای او درست می کند. خون در چشم مارشال بود و هال آن را دید و به طور غریزی برخاست. “بیا!” کاتن گفت، و او را از آستین کت گرفت و او را بیرون برد، تقریباً قبل از اینکه بقیه غذاخوری‌ها فرصت نفس کشیدن داشته باشند.

رنگ مو قهوه ای دودی تیره بدون دکلره : هال اکنون فرصتی برای نشان دادن “آداب مهمانی چای” خود به مارشال اردوگاه نداشت. همانطور که آنها راه می رفتند، کاتن نظر خود را در مورد او بیان کرد که او یک اسکین، یک توله سگ، فردی با اصل و نسب نامطلوب است. و هنگامی که هال سعی کرد سؤالی بپرسد – که او کاملاً صادقانه انجام داد، بدون اینکه یکباره معنای اتفاق را بفهمد – مارشال به او دستور داد “صورتش را ببندد” و با چرخاندن یقه کتش بر این فرمان تاکید کرد.