رنگ مو صدفی نقره ای بدون دکلره

رنگ مو صدفی نقره ای بدون دکلره : من دقیقاً نمی دانستم آن پسر چه می کرد. اما من شنیدم که کینجرو از او خواست سعی کند خود را شبیه موجودی کند که بیش از یک روح دارد.

رنگ مو : که در جوانی عادت داشتند با کشتی آخرین لرد ایزومو، پارو بزنند. آنها لباس فئودالی باستانی خود را می پوشیدند. و آنها سعی کردند آواز قایق باستانی خود را بخوانند. اما بیش از یک نسل از آخرین باری که آنها آن را خوانده بودند گذشته بود. و برخی از آنها دندان های خود را از دست داده بودند، به طوری که نمی توانستند کلمات را به خوبی تلفظ کنند. و همه، که سالخورده بودند.

رنگ مو صدفی نقره ای بدون دکلره

رنگ مو صدفی نقره ای بدون دکلره : و یک میوکی وجود داشت. میای لرد نائوماسا در یک بارج قرار داده شده بود، پوشیده شده و تزئین شده بود، و از طریق رودخانه و کانال به انتهای شرقی جاده قدیمی ماتوبارا منتقل می شد، که دایمیو قبلاً برای بازدید سالانه خود به یدو می رفت. از آن بازگشت. همه کسانی که قایق سواری می کردند سامورایی های مسنی بودند.

در تلاش پارو زدن به راحتی نفس خود را از دست دادند. با این وجود آنها قایق را به محل تعیین شده بردند. از آنجا عبادتگاه به نقطه ای در کنار جاده ماتوبارا منتقل شد، جایی که در قدیم چایخانه ای به نام اوچایا قرار داشت، جایی که دایمیوها که از پایتخت شوگان برمی گشتند، به استراحت و پذیرایی از نگهبانان وفادار خود عادت داشتند.

که همیشه برای دیدار با آنها به صف می آمدند. اکنون هیچ چایخانه ای در آنجا نیست. اما بنا به رسم قدیم، امامزاده و همراهانش در میان گل‌های وحشی و کاج‌ها منتظر بودند. و سپس منظره عجیبی دیده شد. برای ملاقات با شبح ارباب بزرگ، صفی طولانی از اشکالی که به نظر ارواح نیز می‌رسیدند- شکل‌هایی از غبار گورستان‌ها برخاسته بودند.

جنگجویان با کلاه ایمنی و نقاب‌های ساخته شده از آهن و سینه‌های فولادی که با دو شمشیر بسته شده بودند. و نیزه داران صف پوشیدن. و نگهدارنده در کامیشیمو. و حاملان هاسمی باکو. با این حال، این ارواح نبودند، بلکه سامورایی های سالخورده ماتسوه بودند که در خدمت آخرین دایمیو اسلحه به دوش کشیده بودند. و در میان آنها وزیران بازمانده او، کارو ارجمند ظاهر شدند.

و اینها، در حالی که صفوف به سمت شهر می چرخید، مکان های افتخاری قدیمی خود را گرفتند و شجاعانه به جلوی حرم رفتند، هرچند سال ها خمیده بودند. نمی‌دانم که چگونه آن مسابقه ممکن است غریبه‌های دیگر را تحت تأثیر قرار دهد. برای من، با دانستن چیزی از تاریخ هر یک از آن مردان سالخورده، این صحنه جدا از داستان آداب و رسوم فراموش شده اش، جدا از علاقه اش به عنوان یک راهپیمایی فئودالی، اهمیتی داشت.

رنگ مو صدفی نقره ای بدون دکلره : امروز همه و همه آن سامورایی های قدیمی به طرز غیرقابل توصیفی فقیر هستند. خانه های زیبای آنها مدت ها پیش ناپدید شد. باغ های آنها به شالیزار تبدیل شده است. گنجینه‌های خانه‌شان بی‌رحمانه معامله می‌شد، و تقریباً به هیچ قیمتی توسط دلال‌های کنجکاو خریداری می‌شد تا با قیمت‌های بالا به خارجی‌ها در بنادر آزاد بفروشند. و با این حال، آنچه را که می توانستند برای آن پول قابل توجهی به دست آورند.

و چیزی که دیگر هیچ خدمتی برای آنها نداشت، با تمام فقر و حقارت خود به آن چسبیدند. هرگز نمی‌توانستند آنها را وادار به جدایی از زره و شمشیر خود کنند، حتی در شرایط سخت‌تر زندگی، حتی در صورت نیاز شدید. سواحل رودخانه، خیابان‌ها، بالکن‌ها و سقف‌های کاشی‌شده آبی شلوغ بود. با رد شدن راهپیمایی، سکوت بزرگی حاکم شد. جوانان با تعجب در سکوت خیره شدند.

ارزش نادر این فرصت را احساس کردند که در آینده فقط به کتاب های مصور و صحنه عجیب ژاپنی تعلق خواهد داشت. و پیرمردها با یادآوری دوران جوانی خود بی صدا گریستند. متفکر باستانی خوب گفت: “همه چیز فقط برای یک روز است، هم آن چیزی که به یاد می آورد و هم آن چیزی که به یاد می آید.” ثانیه ۳۵ یک بار دیگر، در حالی که به خانه بسته بودم، روی سقف کابین اوکی-سایگو نشستم.

این بار با خوشحالی از هندوانه ها غرق نشده بودم – و سعی کردم احساس مالیخولیا را برای خودم توضیح دهم که با تماشای آن سواحل جزیره وحشی که بر فراز دریای رنگ پریده ناپدید می شدند. به افق سفید بدون شک تا حدودی از یادآوری محبت های دریافتی از بسیاری از کسانی که دیگر هرگز ملاقات نخواهم کرد، الهام گرفته شد.

تا حدودی، همچنین، به دلیل آشنایی من با خود خاک باستانی، و یادآوری اشکال و مکان‌ها: چشم‌اندازهای آبی بلند در کانال‌های بین جزایر – روستاهای ماهیگیری خاکستری کم رنگ که در خلیج‌های سنگی پنهان شده‌اند – عجیب و غریب جن‌های خیابان‌های باریک در شهرهای کوچک ابتدایی- اشکال و رنگ‌های قله و دره که صمیمیت روزانه دوست‌داشتنی شده است.

رنگ مو صدفی نقره ای بدون دکلره : مسیرهای کج شکسته به سمت زیارتگاه‌های سایه‌دار خدایان با نام‌های مرموز طولانی – پروانه‌هایی که بادبان‌های زرد را از درخشش افقی ناشناخته بیرون می‌کشند. با این حال، من فکر می‌کنم این بیشتر به خاطر احساس خاصی بود که در آن هر خاطره‌ای غرق در نور و رنگ‌آمیزی بود، همانطور که منظره‌ای غرق در نور و رنگ‌های صبحگاهی است.

احساس شرایطی که به قلب طبیعت نزدیک‌تر و دورتر از آن است. دنیای ماشینی هیولایی زندگی غربی بیش از هر آن چیزی است که من تا به حال وارد شمال منطقه وحشتناک شده بودم. و سپس به نظرم رسید که اوکی را دوست داشتم – علیرغم ماهی‌های دریایی – عمدتاً به این دلیل که در آنجا، مانند هیچ جای دیگر ژاپن، لذت کامل فرار از تأثیرات گسترده تمدن پرفشار را احساس کردم.

رنگ مو صدفی نقره ای بدون دکلره : لذت شناختن خود، حداقل در دوز، بسیار فراتر از محدوده هر چیزی مصنوعی در وجود انسان. فصل نهم از روح کینجورو، باغبان باستانی، که سرش مانند یک توپ عاج می درخشد، او را برای لحظه ای روی لبه ایتا-نو-ما بیرون اتاق مطالعه من نشاند تا پایپش را در هیباچی که همیشه برایش آنجا گذاشته بودند دود کند. و در حالی که سیگار می کشید، فرصتی پیدا کرد تا پسری را که به او کمک می کند سرزنش کند.